Πώς σκοπεύετε να κάνετε τον «Καλλικράτη» να «δουλέψει»; Ονομάστε τους τρεις πρώτους στόχους σας, εφόσον εκλεγείτε.
Δε θέλουμε να κάνουμε τον «Καλλικράτη» να «δουλέψει» γιατί είναι μια αντιδραστική-αντιλαϊκή μεταρρύθμιση. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα συμφέρον από την «καλολαδωμένη» λειτουργία ενός αντιλαϊκού εργαλείου, ενός όπλου που θα στραφεί ενάντια τους. Να γιατί:
Με τον «Καλλικράτη»:
θα αυξηθούν οι έμμεσοι φόροι και η τοπική φορολογία
θα ενισχυθούν και θα πολλαπλασιαστούν οι μορφές ελαστικής απασχόλησης
θα αλλάξει το εργασιακό καθεστώς για χιλιάδες υπαλλήλους,
θα χάσουν τη δουλειά τους πολλοί
θα διευκολυνθεί η επιβολή βδομάδας 65 ωρών
θα υλοποιηθεί η αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης στα 65 και 68 για πολλούς, η άνιση και άδικη εξίσωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης μεταξύ ανδρών και γυναικών, η σύνταξη πεινάς μετά από 40 χρονιά συνεχούς δουλειάς
θα γίνουν παιδεία, υγειά, πρόνοια, πολιτισμός, αθλητισμός άπιαστα όνειρα, πολύ χειρότερα από ό,τι είναι σήμερα για πλατιά λαϊκά στρώματα.
Η αντίθεση στον «Καλλικράτη» είναι εγγύηση ότι μόνο ο εκλεγμένος με τη Λαϊκή Συσπείρωση είναι σε θέση να παλέψει για όλα τα προβλήματα του λαού, για τον παιδικό σταθμό, για τις υποδομές, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για υγεία, πρόνοια κ.λπ. και όχι για την κερδοφορία του κεφαλαίου, για την φορολογία του κεφαλαίου και όχι τη φοροληστεία του λαού κ.λπ. Τι γνώμη έχετε για την ανέγερση τεμένους στην Αθήνα;
Είμαστε υπέρ της ανέγερσης τεμένους. Ικανοποιείται έτσι μια χρόνια ανάγκη που αφορά την άσκηση λατρείας των μουσουλμάνων που ζουν στην Αθήνα. Ωστόσο, πάγια θέση μας είναι ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, που αποτελεί πάγιο αίτημα και ώριμη ανάγκη που εκπορεύεται, πρώτα απ’ όλα, από την ανάγκη της πλήρους κατοχύρωσης της ελευθερίας συνείδησης (στο πλαίσιο αυτό και της ελευθερίας θρησκευτικής συνείδησης), της ισότιμης μεταχείρισης όλων ανεξάρτητα από τα πιστεύω τους και της απαλλαγής από έναν πρόσθετο μηχανισμό ιδεολογικής χειραγώγησης.
Προκύπτει ακόμη από την πεποίθηση ότι δεν πρέπει η θρησκευτική πίστη να διασφαλίζεται διά της επιβολής. Επιπρόσθετα να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα μέσω της έλευσης μεγάλου αριθμού μεταναστών, παρουσιάζει μια ποικιλία θρησκευτικών και πολιτιστικών αντιλήψεων.
Εικόνα υποβάθμισης παρουσιάζει το κέντρο της Αθήνας και αρκετές γύρω περιοχές, καθώς εκεί βρίσκουν καταφύγιο πολλοί οικονομικά εξαθλιωμένοι μετανάστες, όπως και το παράνομο εμπόριο. Πώς προτείνετε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;
Την εγκληματικότητα και την παραοικονομία δεν την έφεραν οι μετανάστες, ούτε είναι εγκληματίες η πλειοψηφία τους. Υπάρχει οργανωμένος υπόκοσμος, που δρα ωστόσο ανενόχλητα. Το κράτος δεν τον εξαρθρώνει.
Οι προτάσεις μας είναι καθαρές: Νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα, εγγραφή των παιδιών τους στα δημοτολόγια, απλοποίηση των διαδικασιών ανανέωσης των αδειών παραμονής, αποσύνδεση της ανανέωσης από αριθμό ενσήμων και συμβάσεις με τον εργοδότη, διευκόλυνση της οικογενειακής επανένωσης, κατάργηση παραβόλων, κατοχύρωση των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων και δυνατότητα μεταφοράς τους από και προς τη χώρα προέλευσης, κατάργηση όλων των εμποδίων πρόσβασής τους στη δημόσια, δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, δημιουργία δημόσιων υποδομών για την εκμάθηση της μητρικής γλώσσας, ιστορίας και πολιτισμού. Να μπορούν να φύγουν τόσοι και τόσοι που θέλουν αλλά εμποδίζονται από την ΕΕ.
Για το παρεμπόριο:
Η «νόμιμη» καπιταλιστική ελληνική οικονομία αλληλοσυμπληρώνεται με την παράνομη, τα κεφάλαια εισρέουν από τη μία στην άλλη, «ξεπλένονται» και επαναεπενδύονται. Τα μαγαζιά κλείνουν όχι μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά σε όλο το Λεκανοπέδιο και όλη την Ελλάδα. Είναι αποπροσανατολισμός ότι για την αναδουλειά φταίνε οι μικροπωλητές.
Ο μοναδικός τρόπος για να περιοριστεί το πρόβλημα της παράνομης διακίνησης εμπορευμάτων είναι έλεγχος στην πηγή, στις εισαγωγικές και μεταφορικές εταιρείες, πριν βγουν στην κυκλοφορία. Οι μικροί έμποροι, για να αντέξουν από την πίεση των πολυκαταστημάτων και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, έχουν ανάγκη από μέτρα στήριξης και ανακούφισης, όπως μείωση της φορολογίας, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, πάγωμα των χρεών στις τράπεζες, απαγόρευση πλειστηριασμών, μείωση ενοικίων και απαγόρευση εξώσεων όσο διαρκεί η κρίση, για να μπορέσουν να κρατήσουν τη δουλειά τους».
Για την εκλογή σας καλούνται στις κάλπες σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι της χώρας. Πώς νιώθετε με τον χαρακτηρισμό «μικρός πρωθυπουργός» που αποδίδεται στον Περιφερειάρχη Αττικής; Πώς σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε τη δυναμική αυτή στη συνεργασία σας με την κεντρική εξουσία;
Ο περιφερειάρχης Αττικής εκλεγμένος με τη Λαϊκή Συσπείρωση που στηρίζει το ΚΚΕ, παίρνει τη δύναμή του όχι από τη μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη» αλλά από το λαό. Ταυτόχρονα παλεύει μαζί με τους εργαζόμενους για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες με ένα πλαίσιο πάλης που υλοποιείται ως μέτωπο αντίστασης και με κόστος που βαραίνει αυτούς που κέρδισαν, τα τμήματα της πλουτοκρατίας.
Για παράδειγμα, όταν περνάνε στην περιφέρεια Αττικής τις περιοχές που τις έχουν αρπάξει και τις κατέχουν μεγάλοι επιχειρηματίες, όπως ακτές, ορεινοί όγκοι, δασικές εκτάσεις, κτίρια εγκαταλειμμένα, τότε πρέπει απειθαρχώντας στην κυρίαρχη πολιτική: Να γίνουν λαϊκές κατασκηνώσεις, σπίτια για νέα ζευγάρια, χώροι για παιδιά. Κάπως έτσι έδρασαν και στο παρελθόν οι κομμουνιστές δήμαρχοι και πήραν με τη δράση τους μαζί με το λαϊκό παράγοντα εκτάσεις που ανήκαν στο λαό.
Να κατευθύνουν τα κονδύλια που διατίθενται παρά και ενάντια στον «Καλλικράτη», στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, προς τις κοινωνικές ανάγκες. Δημόσια έργα που να ανήκουν στο λαό, χωρίς να πληρώνει ξανά ο λαός τα σπασμένα.
Κοντολογίς, η σχέση του περιφερειάρχη Αττικής -εκλεγμένου με τη Λαϊκή Συσπείρωση- με την κεντρική εξουσία είναι σχέση αντίθεσης, ανυπακοής και όχι συνεργασίας.
Η γραφειοκρατία και η κακοδιοίκηση οδηγούν στην απώλεια πόρων για την αυτοδιοίκηση. Πώς σκοπεύετε να το αλλάξετε αυτό, δεδομένων και των ελλείψεων σε υποδομές που υπάρχουν σε περιοχές της Αττικής;
Ο κύριος λόγος απώλειας, μείωσης και έλλειψης πόρων δεν είναι η κακοδιοίκηση αλλά η πολιτική επιλογή για μεταφορά του κόστους λειτουργίας μιας σειράς κοινωνικών υπηρεσιών στους ίδιους τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος για να εκμεταλλευτούν οι επιχειρήσεις κρατικές δομές (επενδύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, χρήση γης, διαχείριση της φτώχειας κλπ).
Η παραπέρα μείωση της κρατικής χρηματοδότησης θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερες περικοπές και έργων πολιτικής προστασίας (αντιπλημμυρικά, αντιπυρική προστασία, συντήρησης και ασφάλειας σχολείων, κτιρίων και υποδομών), θα οξύνει υπαρκτά προβλήματα όπως η μεταφορά των μαθητών στα σχολεία κ.α. Τα έργα αυτά θεωρούνται έτσι και αλλιώς μη αποδοτικά (μεγάλο κόστος- μικρό κέρδος από τη λειτουργία τους) και το οικονομικό βάρος για την υλοποίησή τους μεταφέρεται ήδη στα λαϊκά στρώματα.
Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι ότι τα έσοδα της τοπικής διοίκησης θα έπρεπε να διασφαλιστούν από την αύξηση της φορολογίας των μονοπωλιακών ομίλων και των μεγάλων επιχειρήσεων (45%) και όχι από τα λαϊκά στρώματα. Πλήρης και επαρκής κρατική χρηματοδότηση όλων των οργάνων της τοπικής διοίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία των υπηρεσιών τους. Διεκδικούμε την πλήρη επιστροφή των παρακρατηθέντων. Τα χρήματα αυτά ανήκουν στους εργαζόμενους. Αφαιρούνται, άμεσα ή έμμεσα, από το εισόδημά τους και αναπληρώνονται από πρόσθετους φόρους και τέλη που επιβάλλονται σε βάρος τους.
Κατάργηση κάθε είδους τοπικής φορολογίας, ανταποδοτικών, αντισταθμιστικών και άλλων τελών καθώς και κάθε έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, σε υπηρεσίες Υγείας, σε φάρμακα και σε οικιακά τιμολόγια των πρώην ΔΕΚΟ) που χτυπάνε το λαϊκό εισόδημα.