Το κίνημα του Τσαγιού της Σάρα Πέιλιν βρίσκει μιμητές στη Βρετανία

Ο Ντέιβιντ Κάμερον, που οδήγησε τους Τόρις στην εξουσία ύστερα από 13 χρόνια στην αντιπολίτευση και εγκαταστάθηκε τον Μάιο στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, φαίνεται ότι δεν ικανοποιεί πάντα τη δεξιά πτέρυγα του κόμματός του. Λίγοι είναι όμως εκείνοι που θα τολμήσουν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους στο παραδοσιακό φθινοπωρινό συνέδριο του κόμματος, που θα πραγματοποιηθεί στο Μπέρμιγχαμ από τις 3 ως τις 6 Οκτωβρίου.

Εκλεγμένος στο Ευρωκοινοβούλιο από το 1999 με τους Τόρις, ο 39χρονος ευρωσκεπτικιστής Ντάνιελ Χάναν θα διαδηλώσει μαζί με μερικούς ακόμη συναδέλφους του κρατώντας τη σημαία του βρετανικού Κινήματος του Τσαγιού (British Tea Party), το οποίο ίδρυσε τον περασμένο Φεβρουάριο.

Ο οπαδός αυτός της Σάρα Πέιλιν και του Fox News θέλει να εισαγάγει και στη Βρετανία το κίνημα που προκαλεί αναταράξεις στην αμερικανική πολιτική ζωή. Και το βασικό του σύνθημα είναι η μείωση των φόρων.

Σε μια στιγμή που οι δημόσιες δαπάνες αντιστοιχούν στο 48% του ΑΕΠ (έναντι ποσοστού μικρότερου του 38% στις αρχές της δεκαετίας του 2000), ο Χάναν περιμένει από τον πρωθυπουργό να επιταχύνει τη μείωση της φορολογίας.

Προς το παρόν, σημειώνει η ανταποκρίτρια τoυ γαλλικού Monde στο Λονδίνο, η οργάνωσή του βρίσκεται σε εμβρυακό επίπεδο. Αλλά δεν είναι μόνος. Υπάρχει, για παράδειγμα, η Συμμαχία των Φορολογουμένων (Taxpayers’ Alliance, TPA), με πρόεδρο τον 32χρονο Μάθιου Ελιοτ.

Ο τελευταίος δεν βρίσκει σωστή την ονομασία Tea Party, που παίρνει το όνομά της από την ανταρσία των αμερικανικών αποικιών εναντίον του βρετανικού στέμματος, τον Δεκέμβριο του 1773. Κατά την άποψή του, η σημερινή αντίδραση δεν πρέπει να επικεντρωθεί μόνο στους φόρους, αλλά και στην κρατική καταπίεση.

Στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου, η συμμαχία αυτή οργάνωσε μια συνάντηση στο Λονδίνο, όπου έλαβαν μέρος όχι μόνο οι αδελφικές οργανώσεις της Ευρώπης, αλλά και οι σημαντικότερες από τις οργανώσεις που βοηθούν τα Κινήματα του Τσαγιού να αποκτήσουν δύναμη πέραν του Ατλαντικού. Οι οργανώσεις αυτές χρηματοδότησαν τη συνάντηση και έστειλαν αντιπροσώπους στο Λονδίνο σε μια προσπάθεια να αποκτήσει η Αμερικανίδα «πασιονάρια» οπαδούς και στη Γηραιά Ηπειρο.

«Αυτά που συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορεί να μεταφερθούν με αυτούσιο τρόπο στη Βρετανία» λέει ο Ελιοτ. Οι Βρετανοί δεν έχουν την κουλτούρα του δρόμου, τα κόμματα δεν οργανώνουν ανοιχτές προκριματικές εκλογές και το υπερσυντηρητικό σκέλος της αμερικανικής δεξιάς δεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά μ’ εκείνο της Βρετανίας. Παρά ταύτα, προσθέτει, «πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν ζήσει ήδη το δικό τους Tea Party». Για παράδειγμα, η ανταρσία των Γερμανών κατά της σωτηρίας της Ελλάδας ή η οργή των Βρετανών μετά το σκάνδαλο των εξόδων του Ουεστμίνστερ.

Σύμφωνα με τον Έλιοτ, η Συμμαχία έχει 60.000 μέλη, μόλις 5.000 λιγότερα από το κόμμα των Φιλελευθέρων Δημοκρατών που συμμετέχει στην κυβέρνηση. Κάπου 7.000 άνδρες και γυναίκες αφιερώνουν τακτικά χρόνο για να μοιράσουν προκηρύξεις, να διαδηλώσουν ή να συγκεντρώσουν υπογραφές για διάφορα ζητήματα.

Κάποτε, η ΤΡΑ οργάνωνε συγκεντρώσεις στα Starbucks. Σήμερα, με προϋπολογισμό ενός εκατομμυρίου λιρών και αρκετούς δωρητές, έχει τη δυνατότητα να νοικιάζει γραφεία λίγα τετράγωνα από το Ουεστμίνστερ, να απασχολεί 15 ανθρώπους με πλήρες ωράριο και να έχει αντιπροσώπους σε πολλές μεγάλες πόλεις της Βρετανίας.

Η ιστορία ξεκίνησε το 2004. Ο Έλιοτ, πτυχιούχος του London School of Economics, δεν μπορούσε να βλέπει άλλο τους Εργατικούς του Τόνι Μπλερ να «πετούν χρήματα από το παράθυρο», χωρίς οι Συντηρητικοί να αντιδρούν. Ίδρυσε λοιπόν τη Συμμαχία των Φορολογουμένων και άρχισε έρευνες για τις σπατάλες και τις καταχρήσεις. «Οι εφημερίδες έχουν λιγότερα χρήματα από παλιά για να διεξάγουν έρευνες», τονίζει. «Έτσι, τους προσφέρουμε εμείς υλικό».

Πολλοί αμφισβητούν τη δουλειά αυτής της οργάνωσης. «Πρόκειται μάλλον για σύνθεση στοιχείων που είναι γνωστά, παρά για πραγματική έρευνα», λέει ο Σάντερ Κατουάλα από τη Fabian Society, ένα κεντροαριστερό think tank. «Κάθε χρόνο, καταθέτουμε τουλάχιστον 10.000 αιτήσεις για πληροφορίες στο όνομα της Πράξης που αφορά την Ελευθερία της Έκφρασης», απαντά ο Ελιοτ.

Σε κάθε περίπτωση, η ΤΡΑ αυξάνει την επιρροή της. Στις τελευταίες εκλογές, για παράδειγμα, κανένα κόμμα δεν τόλμησε να υποστηρίξει ένα ισχυρότερο κράτος. «Έχει έλθει η ώρα μας», πιστεύει ο Ελιοτ. Ο χρόνος θα το δείξει, σημειώνει ο γαλλικός Monde.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ