Λάφυρο πολέμου κήρυξαν οι Βρετανοί το «Λιλί Μαρλέν»
Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Το τραγούδι «Λιλί Μαρλέν» μάγευε όσους το άκουγαν. Όχι μόνο τους Γερμανούς, αλλά και τους άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων. Όμως, οι Βρετανοί δεν ήθελαν να παραδεχτούν ανοιχτά ότι... διαβρώθηκαν πολιτιστικά από τον εχθρό κι έτσι κήρυξαν το τραγούδι ατύπως σε «λάφυρο πολέμου».
Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Το τραγούδι «Λιλί Μαρλέν» μάγευε όσους το άκουγαν. Όχι μόνο τους Γερμανούς, αλλά και τους άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων. Όμως, οι Βρετανοί δεν ήθελαν να παραδεχτούν ανοιχτά ότι… διαβρώθηκαν πολιτιστικά από τον εχθρό κι έτσι κήρυξαν το τραγούδι ατύπως σε «λάφυρο πολέμου».
Όπως σημειώνει η εφημερίδα Το Βήμα, Βρετανός βετεράνος έλεγε: «Ηταν σαν τις ομηρικές Σειρήνες. Δεν χορταίναμε να το ακούμε παρ΄ όλο που δεν καταλαβαίναμε κουβέντα».
Όπως δείχνουν νεότερες ιστορικές έρευνες, οι Βρετανοί κήρυξαν ατύπως το «Λιλί Μαρλέν» σε λάφυρο πολέμου, προκειμένου να το εμφανίζουν ως πειστήριο νίκης και όχι συναισθηματικής αδυναμίας. «Δεν είναι δικό τους, τους το πήραμε στα πεδία των μαχών!» έγραφαν Βρετανοί στρατιώτες σε επιστολές τους προς τα μετόπισθεν.
Η ευκαιρία να το ακούσουν τους δινόταν καθημερινά: ο ραδιοφωνικός σταθμός των ναζιστών στο Βελιγράδι άρχιζε με αυτό τη βραδινή εκπομπή του. Οι πομποί ήταν τόσο δυνατοί που το τραγούδι ακουγόταν και στη Βόρεια Αφρική. Οι γερμανοί στρατιώτες ανέβαζαν τον ήχο των ραδιοφώνων τους στη διαπασών και αυτός έφτανε έτσι και στο αντίπαλο στρατόπεδο. «Louder, please! [πιο δυνατά, παρακαλώ!]» τους φώναζαν οι Βρετανοί στρατιώτες. Και οι Γερμανοί τούς έκαναν το χατίρι επειδή το θεωρούσαν νίκη της πολιτιστικής τους προπαγάνδας.
Με τον καιρό άρχισαν να το τραγουδούν όλοι μαζί. «Οι Εγγλέζοι ήταν εντελώς φάλτσοι» παραπονιόταν γερμανός στρατιώτης. Το απροσδόκητο αποτέλεσμα ήταν πάντως ότι για λίγα λεπτά -όσο διαρκούσε το τραγούδι- τα όπλα σιγούσαν. «Ηταν η πιο μελωδική ανακωχή που έγινε ποτέ» λέει ιστορικός του πολέμου.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.