Ήταν Απρίλης 2002, μέρα της ονομαστικής του γιορτής. Τη μέρα αυτή αποφάσισε να εκκλησιασθεί στο Μοναστήρι του Αι-Γιώργη στο Μυρόφυλλο Τρικάλων. Ξεκίνησε από τα Τρίκαλα με προορισμό το Μυρόφυλλο και ανηφόρισε στα ορεινά, περνώντας τα χωριά Κούτσιανα και Βαθύρεμα. Πάνω που χάραζε η αυγή και ο ήλιος χρύσωνε με τις ακτίδες του τις γύρω βουνοκορφές, […]
Ήταν Απρίλης 2002, μέρα της ονομαστικής του γιορτής. Τη μέρα αυτή αποφάσισε να εκκλησιασθεί στο Μοναστήρι του Αι-Γιώργη στο Μυρόφυλλο Τρικάλων. Ξεκίνησε από τα Τρίκαλα με προορισμό το Μυρόφυλλο και ανηφόρισε στα ορεινά, περνώντας τα χωριά Κούτσιανα και Βαθύρεμα.
Πάνω που χάραζε η αυγή και ο ήλιος χρύσωνε με τις ακτίδες του τις γύρω βουνοκορφές, έφθασε στην κορυφή της Λέουσας, ένα γνώριμο πέρασμα του Aρη Βελουχιώτη στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης.
Με αυτό τον τρόπο, ο Γιώργος Καραγεώργος, παρουσιάζει, μέσα από το βιβλίο του, τη δική του πορεία στα βήματα του Αρη Βελουχιώτη, της ηγετικής αυτής μορφής της εθνικής αντίστασης κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής στην Ελλάδα.
Την πορεία αυτή, που πήρε τη μορφή δεκαετούς έρευνας, συνόψισε ο συγγραφέας στο βιβλίο «Αρης Βελουχιώτης, Ανηφορικοί Δρόμοι», το οποίο περιλαμβάνει 250 φωτογραφίες, άγνωστα ντοκουμέντα, δεκάδες αυθεντικές αφηγήσεις και άγνωστες επιστολές και θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις «Δημιουργία».
«Είχα μπροστά μου ζωντανό το τελευταίο δρομολόγιο των επτά ημερών του Άρη Βελουχιώτη από τη Μεσοχώρα, στις 9 Ιουνίου 1945, έως και τη Μεσούντα, στις 15 Ιουνίου 1945», αφηγείται ο Γιώργος Καραγεώργος, ειλικρινά εκστασιασμένος, όπως λέει, λες κι έβλεπε μπροστά του ολοζώντανη τη μορφή του πρωτοκαπετάνιου με το αετίσιο βλέμμα, για τον οποίο τόσα πολλά είχε ακούσει από μικρό παιδί στο χωριό του τη Μεσοχώρα από αφηγήσεις του παππού του και του πατέρα του.
Κοντοστάθηκε για ένα καφεδάκι, κουβεντιάζοντας με τους ντόπιους, άκουσε πολλά για τη μεγάλη προδοσία που έγινε σε βάρος του στις 13 Ιουνίου του 1945, άκουσε επίσης πολλά και για τη μεγάλη συνέλευση που έκανε την ίδια μέρα στο Κοθώνι. Φεύγοντας απ’ το Κοθώνι, στάθηκε στον χοιρόλακο, όπου στήθηκε η ενέδρα τη νύχτα της 13ης προς 14 Ιουνίου 1945 και αναγκάσθηκε να κατέβει στον Αχελώο.
Προχωρώντας πιο πέρα, στο Μυλογόζι, αγναντεύει απέναντι στο Φάγγο, το σημείο όπου αυτοκτόνησε ο Βελουχιώτης, μπλοκαρισμένος από τον περιβόητο αντιδραστικό Κώστα Βόιδαρου. Φθάνει στο Μυρόφυλλο, όπου και εκπληρώνει το τάμα του στον Αι-Γιώργη.
Δεν έμεινε όμως εδώ, μπήκε στον πειρασμό και πέρασε απέναντι στη Μεσούντα για να πάει μέχρι τον τόπο μαρτυρίου του πρωτοκαπετάνιου, στη θέση «Μούλκες» του Φάγγου, απ’ όπου έστειλε ένα μεγάλο μήνυμα σ’ εκείνους που τον εξαπάτησαν μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας. Εδώ λοιπόν, στο Φάγγο, πήρε την απόφαση να ερευνήσει τις 105 μέρες του Άρη μετά τη Βάρκιζα, το ξεκίνημα από τη Σπερχειάδα, την πορεία του στην Καλή Βρύση, στο Γράμμο, στο Βίντοβα της Αλβανίας και την επιστροφή για τη Ρούμελη, με κατάληξη στο Φάγγο της Μεσούντας, όπου και έγινε, θρύλος.
Ξεκίνησε, λοιπόν, την έρευνα του, ακολουθώντας το δρομολόγιο που έκανε ο ίδιος ο Άρης από τις 2 Φεβρουαρίου 1945 έως τις 15 Ιουνίου 1945.
Δεκάδες τα χωριά που περπάτησε: Αγραφα, Τζουμέρκα, Γρεβενά, Κόζιακας, Χασιοτοχώρια, Γράμμος, Κόνιτσα, Γραμμοχώρια, Καλή Βρύση Καστοριάς, Βίντοβα Αλβανίας. Εκεί, μίλησε με εκατοντάδες απλούς ανθρώπους όλων των αποχρώσεων, φίλους και αντιπάλους. Συνάντησε επιζώντες συναγωνιστές του και συνδέσμους της εποχής, με τους οποίους συνομίλησε, επισκέφθηκε χώρους που φιλοξενήθηκε, σπίτια αστών, όπου και άκουσε πράγματα, πέρα απ’ όσα έλεγε η προπαγάνδα της εποχής 1942-1945.
«Με την ευγενική του συμπεριφορά και τις πειστικές συζητήσεις του, πάντα ο Άρης Βελουχιώτης κέρδιζε τους συνομιλητές του με την επιβλητική προσωπικότητα του», αναφέρει ο συγγραφέας. Και συνεχίζει: «Οι πράξεις του ως ηγέτη στέκονταν πολύ ψηλότερα από εκείνες, για τις οποίες κανείς μπορεί να τον ψέξει, και τα τυχόν σφάλματα που διέπραξε στα χρόνια της κατοχής υπεραντισταθμίζονται από την συνεισφορά του ως πρωτοκαπετάνιου του μαχόμενου Ε.Λ.Α.Σ. Όταν βρίσκεσαι στην πλαγιά ενός βουνού, δεν μπορείς να βλέπεις την κορυφή του. Μόνο η απόσταση επιτρέπει τη θέα του μεγαλείου του. Συμβαίνει περίπου το ίδιο με τους μεγάλους άνδρες της ιστορίας. Οι άνθρωποι της γενιάς τούς καταλαβαίνουν λιγότερο. Μόνο ο θάνατος και ο χρόνος παρέχουν την απόσταση, η οποία επιτρέπει στην ιστορία να αναλάβει το έργο της. Αλλά υπάρχουν και ψηλές κορυφές και δύσβατα φαράγγια, όπου η ιστορία δεν μπορεί να φτάσει. Χωλαίνει και είναι τότε ο θρύλος, που διηγείται τη δόξα τους. Στην περιοχή του θρύλου ανήκει ο Άρης Βελουχιώτης.
Πέρασαν 65 χρόνια από την τραγωδία της Μεσούντας και πολλοί ακόμα πιστεύουν ότι ο Άρης … ζει. «Έτσι γίνεται πάντα στους θρύλους. Και θρύλος έγινε και θρύλος έμεινε για πάντα ο πρωτοκαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. Έτσι αποφάσισα και έγραψα αυτό το βιβλίο για τις τελευταίες μέρες του θρυλικού πρωτοκαπετάνιου του Ε.Λ.Α.Σ. Αυτός ο αγνός ιδεολόγος και πατριώτης είναι άξιος θαυμασμού», καταλήγει ο ερευνητής.
Για πρώτη φορά, η ζωή του Νίκου Ξυλούρη ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι από τη Stages Network και τα Αθηναϊκά Θέατρα, με το έργο Ο Αρχάγγελος της Κρήτης. Έως τις 31 Ιανουαρίου στο θέατρο ΗΒΗ.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας