Για τον matador η νίκη στο 32ο Ράλι Ντακάρ δεν ήταν μόνο η δικαίωση για τέσσερα χρόνια σκληρής δουλειάς με τη Volkswagen. Ήταν και το πλήρωμα του χρόνου για το χαμένο πρωτάθλημα του 1998 και το χαμένο Ντακάρ του 2009.
Πέρασαν δεκαεπτά χρόνια και λίγες εβδομάδες από την τελευταία φορά που ο Carlos Sainz, για τα καλά μύθος των ράλι πλέον, είχε βρεθεί στην κορυφή του κόσμου. Πέρασαν όμως επίσης και πέντε χρόνια από την ημέρα που το πήρε απόφαση να ανέβει εκεί ξανά.
Το αποφάσισε στα 43 του χρόνια και το πέτυχε λίγο πριν πατήσει τα πενήντα, κερδίζοντας το φετινό 32ο Ράλι Ντακάρ. Αλλά αυτή η νίκη δεν ήταν μόνο το πλήρωμα του χρόνου για τα τέσσερα χρόνια σκληρής δουλειάς με τη Volkswagen.
Ήταν το πλήρωμα του χρόνου και για το χαμένο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι του 1998, πεντακόσια μέτρα πριν τον τερματισμό – όπως ήταν και για τη χαμένη νίκη στο Ντακάρ το 2009, τρεις μέρες πριν τη ράμπα και τη σαμπάνια στο Μπουένος Αϊρες.
Τώρα ο Carlos Sainz βάζει πλώρη για άλλους στόχους. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς στόχους κι όταν πετυχαίνεις τον έναν πρέπει ήδη να ξεκινάς τον επόμενο, όπως είπε ο ίδιος στην παρακάτω συνέντευξη που παραχώρησε στο γραφείο Τύπου της Volkswagen:
Ποια θεωρείς τη σημαντικότερη νίκη στην αγωνιστική σου καριέρα;
Carlos Sainz: Δεν είναι εύκολο να απαντήσω. Έχω κερδίσει δύο παγκόσμια πρωταθλήματα ράλι και τώρα το Ντακάρ. Στις βασικές τους αρχές είναι δύο παρεμφερή σπορ, αλλά και μαζί εντελώς διαφορετικά. Και είναι δύσκολο να τα κατακτήσεις. Ένα είναι σίγουρο: Το Ράλι Ντακάρ είναι σπουδαίος αγώνας, τεράστιας σημασίας στον κόσμο του αθλητισμού. Η νίκη με κάνει εξαιρετικά υπερήφανο, ειδικά με δεδομένο ότι κέρδισα με το δικό μου τρόπο, όπως κατανοώ εγώ το σπορ.
Πόση εμπειρία χρειάζεται για να κερδίσει κανείς το Ράλι Ντακάρ;
CS: Το πρώτο που χρειάζεσαι είναι ένα αυτοκίνητο ικανό να κερδίσει. Το είχα φέτος με το Race Touareg, αλλά το είχα και πέρσι. Αλλά τότε ατυχείς περιστάσεις μου στέρησαν τη νίκη. Φέτος κάναμε τη δουλειά. Μετά το ξεκίνημά μου στα Rally Raid το 2005 έπρεπε πρώτα να μάθω πώς να οδηγώ γρήγορα και χωρίς να κάνω λάθη στη βαθιά άμμο της ερήμου. Το 2009 και το 2010 φάνηκε ότι το έμαθα. Εδώ μετράει η εμπειρία.
Πόση υπομονή χρειάστηκε για τη νίκη στο Ντακάρ;
CS: Όταν έκανα τη μετάβαση σε αυτό τον τύπο αγώνων, έπρεπε να προσπαθώ για να οδηγώ με υπομονή. Αυτή είναι μια από τις μεγάλες διαφορές από τα ράλι. Σε όλο το Ντακάρ, στις Ειδικές, ακόμα και στον καταυλισμό, πρέπει πάντα να είσαι υπομονετικός. Στο Ντακάρ δεν είναι εφικτό να οδηγείς μόνο με την τύχη, το σπορ είναι πολύ περίπλοκο για κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι κάθε χρόνο καταλάβαινα όλο και περισσότερα.
Φάνηκε φέτος σαν να απέφευγες να κερδίζεις Ειδικές, για λόγους τακτικής, ώστε να μην ανοίγεις το δρόμο την επόμενη μέρα – κάτι που είναι μεγάλο μειονέκτημα. Είναι εύλογο κάτι τέτοιο;
CS: Όντως, είναι πιθανό να έδωσα την εντύπωση ότι δεν ήμουν και τόσο αφοσιωμένος για να κερδίζω τις Ειδικές. Ακόμα κι έτσι, για να είμαι ειλικρινής, έδινα διαρκώς το καλύτερό μου και ενίοτε ήμουν άτυχος με τη σκόνη και ορισμένα κλαταρίσματα.
Τη δεύτερη εβδομάδα αυτή η εντύπωση δικαιολογήθηκε: Με το προβάδισμα στο τσεπάκι μας, δώσαμε περισσότερη προσοχή στην προστασία του εξοπλισμού μας, παρότι ο ομόλογός μου Nasser Al Attiyah πλησίαζε και ρίσκαρε όλο και περισσότερο. Ωστόσο, ο αγωνιστικός διευθυντής της Volkswagen Kris Nissen πρόσφερε εξαίρετες συμβουλές τακτικής διαρκώς.
Πως θα περιέγραφες τη σχέση σου με τον συνοδηγό σου LucasCruz εντός και εκτός αυτοκινήτου;
CS: Πρώτα από όλα, ο Lucas είναι παγκόσμιας κλάσης συνοδηγός και πλοηγός. Επιπλέον, είναι πάντοτε ήσυχος άνθρωπος και διαρκώς άνετος. Με αυτό το χαρακτήρα με συμπληρώνει τέλεια. Είναι απόλυτα επαγγελματίας και προσεγγίζει με πολύ μεγάλη σοβαρότητα τη δουλειά του.
Το Ντακάρ είναι και ομαδικό σπορ. Πόσο σημαντικό είναι να έχεις μια καλή ομάδα πίσω σου;
CS: Λέγαμε νωρίτερα ότι αν δεν έχεις ένα αυτοκίνητο ικανό για νίκη είναι αδύνατον να κερδίσεις το Ντακάρ. Για μένα, αυτό περιλαμβάνει και την ομάδα που προετοιμάζει το αυτοκίνητο – άρα μια ομάδα που να ξέρει πώς να κερδίζει. Με κάνει περήφανο ότι είμαι μέρος μιας υπέροχης ομάδας όπως η Volkswagen.
Η ομάδα εξελίχθηκε ασταμάτητα από τότε που υπέγραψα σε αυτή, πριν από πέντε χρόνια. Κάθε μέλος της γνωρίζει ακριβώς τι πρέπει να κάνει και το κάνει με απόλυτο επαγγελματισμό. Ακόμα και σε μικρότερα ράλι όλοι είναι αφοσιωμένοι στη νίκη. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το 1-2-3 στο Ντακάρ, για το οποίο η ομάδα δούλεψε πολύ σκληρά και το άξιζε.
Ως οδηγός, πως διατηρείς τα κίνητρά σου;
CS: Πάντα λέω στον εαυτό μου: Πρέπει να κερδίσεις για την ομάδα σου. Η νίκη είναι το καλύτερο κίνητρο. Η ομάδα είναι απολύτως αφοσιωμένη στη νίκη και μπορείς να επιβραβεύσεις αυτή την απίστευτη απόδοσή τους μόνο κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορείς. Είναι καλή η αίσθηση να δικαιώνεις τους μηχανικούς τους αυτοκινήτου σου -ειδικά τον επικεφαλής μηχανικό μου Gerard Zyzik- αλλά και επίσης τη διοίκηση, υπό τον αγωνιστικό διευθυντή Kris Nissen και τον επιχειρησιακό διευθυντή Peter Utoft, με μια νίκη στο Ράλι Ντακάρ.
Ήταν μεγάλο σου όνειρο η νίκη στο Ράλι Ντακάρ. Πιστεύεις ότι έχεις πετύχει τα πάντα στο motorsport;
CS: Στη ζωή χρειάζεσαι πάντοτε στόχους για τους οποίους αξίζει να ζεις, για τους οποίους πρέπει να δουλεύεις. Αν πετύχεις έναν από αυτούς τους στόχους, πραγματοποιήσεις ένα όνειρο, η ανακούφιση είναι τεράστια στην αρχή. Ωστόσο, έπειτα θέτεις και πάλι νέους στόχους.
Τι στόχους έχεις για το μέλλον;
CS: Με το Ράλι Ντακάρ να έχει μόλις τελειώσει, δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο και τόσο πολύ. Ωστόσο, αναμφίβολα θα συζητήσουμε σύντομα με τον Kris Nissen. (Γελάει). Ίσως η Volkswagen να μπει στη Formula 1 – αυτό θα ερχόταν την καλύτερη στιγμή για μένα.
Πόσο σημαντική είναι για σένα η καριέρα του γιου σου, CarlosJr., που θα μεταβεί από τα Καρτ στους αγώνες αυτοκινήτων φέτος;
CS: Η καριέρα του είναι σημαντική πρώτα από όλα για εκείνον. Πρέπει να θέλει να κάνει αυτό το σπορ για τον εαυτό του και όχι επειδή εγώ ή κάποιος άλλος πρέπει να τον πείσει. Εγώ μπορώ μόνο να τον υποστηρίξω όσο καλύτερα γίνεται. Αυτό σημαίνει να μην τον υποστηρίξω ούτε πολύ λίγο, ούτε υπερβολικά.
Ο Carlos μεταβαίνει τώρα από τα Καρτ στους αγώνες αυτοκινήτων υπό την ομπρέλα της Red Bull. Οι αγώνες πίστας είναι πολύ διαφορετικό σπορ από τα ράλι. Ευτυχώς, λοιπόν, η συμβουλή μου μπορεί να είναι μόνο γενικού περιεχομένου. Τα υπόλοιπα πρέπει να τα μάθει μόνος του. Αναμφίβολα δεν θα είναι εύκολο για εκείνον, αλλά προς το παρόν κάνει σπουδαία δουλειά.