Συνεχίζει να μεγαλώνει η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική
Μεγαλύτερη από ποτέ είναι η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική. Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, κατά τη διάρκεια του φετινού Σεπτεμβρίου η έκταση της τρύπας αυξήθηκε σημαντικά. Από 28,3 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα, που ήταν στις αρχές του μήνα, έφτασε τα 29,5. Στην επέκταση του φαινομένου συντελεί η αύξηση της έντασης των ρευμάτων στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.
Μεγαλύτερη από ποτέ είναι η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική. Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, κατά τη διάρκεια του φετινού Σεπτεμβρίου η έκταση της τρύπας αυξήθηκε σημαντικά. Από 28,3 εκατ. τετραγωνικά χιλιόμετρα, που ήταν στις αρχές του μήνα, έφτασε τα 29,5. Στην επέκταση του φαινομένου συντελεί η αύξηση της έντασης των ρευμάτων στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.
Η αραίωση του στρώματος του όζοντος εντείνεται κατά τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο, και έτσι οι επιστήμονες θεωρούν πιθανόν ότι η συγκεκριμένη τρύπα θα συνεχίσει να αυξάνεται και καθ όλο τον Οκτώβριο.
Υπεύθυνοι για τη δημιουργία της τρύπας θεωρούνται οι χλωροφθοράνθρακες (πτητικές ουσίες που χρησιμοποιούνται ως ψυκτικά και προωθητικά αέρια). Στη δημιουργία του φαινομένου συντελούν επίσης ρεύματα αέρος στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, γνωστά ως πολική δίνη (polar vortex). Φέτος η πολική δίνη είχε μεγαλύτερη ένταση απ ό,τι συνήθως, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγαλύτερη τρύπα.
Η παραγωγή των χλωροφθορανθράκων έχει μειωθεί σημαντικά στις ανεπτυγμένες χώρες, μετά την υιοθέτηση του πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ του 1987. Ωστόσο, τα αποτελέσματα θα αργήσουν να φανούν: οι ποσότητες που έχουν ήδη εκλυθεί θα παραμείνουν στην ατμόσφαιρα αρκετές δεκαετίες ακόμα, καθώς η διάσπαση των χλωροφθορανθράκων γίνεται με ιδιαίτερα βραδύ ρυθμό.
Το στρώμα του όζοντος παίζει το ρόλο φίλτρου για την επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία και αποτελεί ασπίδα προστασίας για τους οργανισμούς. Αύξηση της υπεριώδους ακτινοβολίας που φτάνει στην επιφάνεια της Γης οδηγεί σε αύξηση της συχνότητας εμφάνισης του καρκίνου του δέρματος και του καταρράκτη. Σημαντικές είναι επίσης οι συνέπειες στην ισορροπία του οικοσυστήματος της Ανταρκτικής, καθώς ορισμένα ζωικά είδη και το πλαγκτόν έχουν μεγάλη ευαισθησία στην ακτινοβολία αυτή.