Ερευνητές αναπτύσσουν συσκευή που ίσως παραβιάζει τους φυσικούς νόμους
Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης προσπαθεί να δημιουργήσει μια συσκευή, που θα λειτουργεί ως τεχνητό πάλσαρ και μάλιστα στηρίζεται σε μια θεωρία, η οποία ίσως παραβιάζει τους νόμους της φύσης.
Ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης προσπαθεί να δημιουργήσει μια συσκευή, που θα λειτουργεί ως τεχνητό πάλσαρ και μάλιστα στηρίζεται σε μια θεωρία, η οποία ίσως παραβιάζει τους νόμους της φύσης.
Οι ερευνητές υπό τον καθηγητή Τζον Σίνγκλετον αναπτύσσουν μια συσκευή, που θα έχει δύο αξιοπρόσεκτες ιδιότητες. Πρώτον, εκπέμπει ακτινοβολία σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του φάσματος και δεύτερον, η ένταση της εκπεμπόμενης ακτινοβολίας μειώνεται πολύ πιο αργά με την απόσταση από ό,τι συμβαίνει συνήθως.
Η πειραματική συσκευή, που ονομάζεται σύγχροτρο πολικότητας, βασίζεται στη θεωρία ενός φυσικού από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, του Χουσάνγκ Αρνταβάν, ο οποίος προσπάθησε να εξηγήσει τη συμπεριφορά των πάλσαρ, όπως έγραψε το περιοδικό The Economist στο τεύχος της 19ης Αυγούστου.
Τα πάλσαρ είναι περιστρεφόμενοι αστέρες μεγάλης πυκνότητας, που εκπέμπουν φως σε πολλά μήκη κύματος ταυτόχρονα, γεγονός που οι φυσικοί δυσκολεύονται να εξηγήσουν.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Αρνταβάν, η περιστροφή του πάλσαρ δημιουργεί ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, το οποίο πολώνει τα ιονισμένα αέρια που το περιβάλλουν.
Ως συνέπεια της επίδρασης του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου του αστέρα η κατανομή των φορτίων μέσα στα ιονισμένα αέρια να λαμβάνει χώρα με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός (αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τη Θεωρία της Σχετικότητας, η οποία απαγορεύει ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός μόνο όσον αφορά μάζες, δηλαδή κινούμενα σωματίδια).
Σύμφωνα με την ανάλυση του Αρνταβάν, η ένταση της ακτινοβολίας που εκπέμπεται από το πάλσαρ έχει μη κανονική συμπεριφορά. Αντί να μειώνεται κατ αναλογία προς το αντίστροφο τετράγωνο της απόστασης από το άστρο, μειώνεται απλά ανάλογα με την απόσταση.
Η συσκευή της ερευνητικής ομάδας από την Οξφόρδη προσπαθεί να μιμηθεί αυτό το φαινόμενο. Η συσκευή αποτελείται από ένα ράβδο αργιλιοξειδίου, που περιβάλλεται από ηλεκτρόδια. Μεταστρέφοντας την ηλεκτρική τάση στα ηλεκτρόδια, οι επιστήμονες ελπίζουν να επιτύχουν το ίδιο είδος συμπεριφοράς στην κατανομή των ηλεκτρικών φορτίων, όπως στα πάλσαρ, ώστε να αρχίσει να ακτινοβολεί με τον τρόπο και την ένταση που ακτινοβολούν αυτά.
Εάν το πείραμα επιτύχει, η συσκευή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αποστολή ραδιοσημάτων σε πολύ μεγάλη απόσταση με οικονομικό τρόπο.
Πάντως, όσοι δεν αποδέχονται τη θεωρία του Αρνταβάν, πιστεύουν ότι η συσκευή δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ.