Με λόγια που περισσότερο θύμιζαν προσωπική εξομολόγηση παρά τυπική τηλεοπτική δήλωση, η Αγγελική Λάμπρη μίλησε για το reunion του Στο Παρά Πέντε, που προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα και ξύπνησε έντονα συναισθήματα τόσο στο κοινό όσο και στους ίδιους τους συντελεστές.

Καλεσμένη στην εκπομπή Πρωίαν σε είδον, η ηθοποιός περιέγραψε την εμπειρία της επιστροφής ως κάτι σχεδόν παράδοξο: μια συνάντηση που έμοιαζε να ακυρώνει τον χρόνο.

Όπως εξήγησε, από την πρώτη κιόλας στιγμή της επανένωσης, η δυναμική μεταξύ των πέντε πρωταγωνιστών επανήλθε αβίαστα, σαν να μην είχε μεσολαβήσει ούτε μέρα.

Η ίδια μίλησε για τη σπάνια χημεία που χαρακτήριζε το καστ ήδη από τα πρώτα γυρίσματα της σειράς, μια χημεία που δεν περιοριζόταν στο φακό αλλά συνεχιζόταν έντονα και πίσω από τις κάμερες.

Καθοριστικό ρόλο σε αυτό, όπως ανέφερε, έπαιξε και ο Γιώργος Καπουτζίδης, όχι μόνο ως δημιουργός, αλλά ως συνεκτικός κρίκος μιας ομάδας που λειτουργούσε σχεδόν ενστικτωδώς.

Η συγκίνηση, ωστόσο, δεν έλειψε. Η αναφορά στα πρόσωπα της σειράς που δεν βρίσκονται πια στη ζωή έφερε στην επιφάνεια τη συνειδητοποίηση του χρόνου που πέρασε, κάνοντας το reunion όχι απλώς μια τηλεοπτική στιγμή νοσταλγίας, αλλά έναν κύκλο που έκλεισε με μνήμη, συναίσθημα και μια αίσθηση συλλογικής εμπειρίας που δύσκολα επαναλαμβάνεται.

«Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνουμε, αλλά είναι μαγικό. Πάντα την είχα αυτή την αίσθηση. Είχαμε όλοι την αίσθηση ότι υπήρχε μια χημεία και κάτι πολύ δυνατό. Στο μεταξύ μας, ο ένας έμπαινε μέσα στον άλλον, δεν έπεφτε τίποτα κάτω. Και πίσω από τις κάμερες.»

«Ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα»

Η Αγγελική Λάμπρη δήλωσε για το reunion του Παρά Πέντε: «Είναι κάτι για το οποίο παρακαλούσαμε όλοι για χρόνια τον Γιώργο, γιατί περνούσαμε τόσο ωραία και θα ήταν ωραία να κλείσει κάπως αυτός ο κύκλος. Του λέγαμε να γράψει μία ταινία και ήταν απόλυτος. Και κάποια στιγμή λέει reunion και λες ‘’Ώπα, τι έγινε;’’. Στα γυρίσματα ήταν το περίεργο γιατί λες ‘’τώρα, θα πάω να κάνω κάτι, έναν ρόλο’,’ αλλά σας πληροφορώ ότι κατευθείαν μπήκαμε.

»Πάρα πολύ γρήγορα, έτσι, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ήταν μαγικό για όλους μας. Σκεφτόμασταν πώς θα είναι, αλλά τελικά ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ο Γιώργος είναι πολύ ενωτικός, αλλά δεν είναι μόνο στον Γιώργο, είναι το γεγονός πως όλοι μαζί κάνουμε κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω.

»Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνουμε, αλλά είναι μαγικό. Πάντα την είχα αυτή την αίσθηση. Είχαμε όλοι την αίσθηση ότι υπήρχε μια χημεία και κάτι πολύ δυνατό. Στο μεταξύ μας, ο ένας έμπαινε μέσα στον άλλον, δεν έπεφτε τίποτα κάτω. Και πίσω από τις κάμερες. Δηλαδή πολλές φορές αυτό που γινόταν πίσω από τις κάμερες, την άλλη μέρα το έβλεπες στο επόμενο επεισόδιο».