Λίγες ημέρες πριν την άφιξη των γιορτών, το κλίμα δεν είναι ιδιαίτερα εορταστικό.
Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου, λίγες εβδομάδες πριν, και ο τρόπος με τον οποίο καταπνίγηκε στο αίμα, το πραξικόπημα Ιωαννίδη και οι επιπτώσεις της παγκόσμιας πετρελαϊκής κρίσης του ’73 στην ελληνική οικονομια, έριχναν τη «σκιά» τους στην ελληνική καθημερινότητα.
Όχι άδικα, ο «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» της 21ης Δεκεμβρίου 1973 κάνει λόγο για «μετρημένα Χριστούγεννα».
Με σκληρές στερήσεις θα περάσουν οι Ευρωπαίοι τα εφετεινά τους Χριστούγεννα. Λιτά, “μετρημένα” Χριστούγεννα προγραμμάτισαν και οι Έλληνες. Λιγώτερα χρήματα για δώρα, μειωμένες δαπάνες για είδη ιματισμού και νοικοκυριού, σαφής στροφή προς τα έτοιμα και τα ελληνικά, και ιδιαίτερη προτίμηση προς τα τρόφιμα που μένουν, “άστα να βρίσκονται αφού δεν χαλάνε”, είναι οι τάσεις που ήδη παρουσιάζει η αγορά.
(…)
»Εφέτος, λοιπόν, φαίνεται ότι τα πράγματα θα γίνουν πιο “νοικοκυρεμένα”. Ο Οκτώβριος που πέρασε με τις ανατιμήσεις του, άλλοι παράγοντες και τα “σλόγκαν” υπέρ της αποταμιεύσεως και εναντίον της υπερκαταναλώσεως, έκοψαν, όπως φαίνεται, την “φόρα” του κόσμου για σπατάλες και περιττά έξοδα…
»Βέβαια, μ’ αυτό δεν υποστηρίζουμε ότι ο κόσμος δεν πρόκειται να ξοδέψη. Η καταναλωτική κοινωνία θα γνωρίση κι εφέτος δόξες και τιμές. Χιλιάδες άνθρωποι, μισθοσυντήρητοι, συνταξιούχοι, εισοδηματίες και νοικοκυρές θα ξεχυθούν τις παραμονές των εορτών στους δρόμους για τις πατροπαράδοτες χριστουγεννιάτικες αγορές.
»Ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, είδη για το σπίτι, τρόφιμα, γλυκά, ποτά και δωράκια θα εξανεμίσουν όχι μόνο τον “δέκατο τρίτο”, αλλά και πολλές οικονομίες, αν υπάρχουν. Πολλοί θα είναι κι εφέτος αυτοί που θα περάσουν τις βραδυές τους σκυμμένοι πάνω από το τραπέζι της ρουλέττας, του μπακαρά και του “σεμαίν-ντε-φερ”, χάνοντας εκατομμύρια, μόνο και μόνο για δοκιμάσουν μια κάποια συγκίνηση».
«Χριστούγεννα! Όταν ακούω τη λέξη αυτή, νοιώθω χαρά μεγάλη μέσα μου. Χριστέ μου, μην αφήσης τα φτωχά παιδιά. Δώσε τους κάτι. Η χαρά, μέσα μας, να είναι ίδια στους πλούσιους, τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά
.…..
Οι βοσκοί, στα βουνά με τα παχιά χιόνια και τους πάγους, είναι χιλιόμετρα μακριά απ’ το χωριό και είναι παραμονή Χριστουγέννων. Πώς θα νοιώσουν Χριστούγεννα,ε;»
Παμπούκης Ιωάννης (ετών 10)
«…Εγώ θάθελα να με κάνης καλό παιδί και όχι σαν τον Τόμπρα που όλο μιλά και κάνει γκριμάτσες, ωσάν να λέη “δεν πας να μιλάς εσύ, σε γράφω στα παλιά μου και λασπωμένα παπούτσια, κυρά – δασκάλα”. Ορίστε πράγματα, τρώει ξύλο, δαγκάνει τα νύχια του και χαζεύει. Εγώ, Χριστέ μου, δεν θάθελα να του μοιάσω ποτέ μου».