Αντώνης Μπενάκης: In memoriam

Φυγάδες

Πάντα η Αλεξάνδρεια είναι. Λίγο να βαδίσεις

στην ίσια της οδό που στο Ιπποδρόμιο παύει,

θα δεις παλάτια και μνημεία που θ’ απορήσεις.

Όσο κι αν έπαθεν απ’ τους πολέμους βλάβη,

όσο κι αν μίκραινε, πάντα θαυμάσια χώρα.

Κι έπειτα μ’ εκδρομές, και με βιβλία,

και με σπουδές διάφορες περνά η ώρα.

Το βράδυ μαζευόμεθα στην παραλία

ημείς οι πέντε (με ονόματα όλοι

πλαστά βεβαίως) κι άλλοι μερικοί Γραικοί

απ’ τους ολίγους όπου μείνανε στην πόλι.

Πότε μιλούμε για εκκλησιαστικά (κάπως λατινικοί

μοιάζουν εδώ), πότε φιλολογία.

Προχθές του Νόννου στίχους εδιαβάζαμε.

Τι εικόνες, τι ρυθμός, τι γλώσσα, τι αρμονία.

Ενθουσιασμένοι τον Πανοπολίτην εθαυμάζαμε.

Έτσι περνούν οι μέρες, κι η διαμονή

δυσάρεστη δεν είναι, γιατί, εννοείται,

δεν πρόκειται να ’ναι παντοτινή.

Καλές ειδήσεις λάβαμε, και είτε

από την Σμύρνη κάτι γίνει τώρα, είτε τον Απρίλιο

οι φίλοι μας κινήσουν απ’ την Ήπειρο, τα σχέδιά μας

επιτυγχάνουν, και τον ρίχνουμεν ευκόλως τον Βασίλειο.

Και τότε πια κι εμάς θα ’ρθ’ η σειρά μας.

[1914]

*Κ. Π. Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα 1882-1923.

Μεγάλη εορτή στου Σωσιβίου

Ωραίον ήτο το απόγευμά μου, λίαν

ωραίον. Την αλεξανδρινή θάλασσαν ηδέως λείαν

αγγίζει ελαφρότατα, θωπεύει η κώπη.

Χρειάζεται μια τέτοια ανάπαυσις: είναι βαρείς οι κόποι.

Να βλέπουμε κι αθώα κάποτε τα πράγματα, και ήπια.

Βράδιασεν όμως, δυστυχώς. Να, και τον οίνον όλον ήπια,

δεν έμεινε μες στην φιάλη μου μια στάλα.

Είν’ η ώρα να στραφούμεν, οίμοι!, στ’ άλλα.

Ένδοξος οίκος (ο περιφανής Σωσίβιος κι η καλή

συμβία του· έτσι να λέμε) εις εορτήν του μας καλεί.

Στες ραδιουργίες μας πρέπει να πάμε πάλι —

να ξαναπιάσουμε την ανιαρά πολιτική μας πάλη.

[1917]

*Κ. Π. Καβάφης, Κρυμμένα Ποιήματα 1882-1923.

Δύο από τα ποιήματα του μεγάλου Αλεξανδρινού στα οποία μνημονεύεται η γενέτειρά του, η θαυμάσια και γαλήνια Αλεξάνδρεια, σταθερό σημείο αναφοράς, παντοτινή πηγή έμπνευσης και συγκίνησης.

Τα παραθέτουμε εις μνήμην του στενού του φίλου, ομόχθονος και ομοπάτριδος Αντώνη Μπενάκη, που έφυγε από τη ζωή πριν από 67 χρόνια, στις 31 Μαΐου 1954.

*Στην κεντρική φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ο Αντώνης Μπενάκης στο γραφείο του (πηγή: Μουσείο Μπενάκη)