Σύνταγμα : Αντιπαράθεση για ένα άδειο πουκάμισο – Άτολμες αλλαγές, ήττες και εμμονές της κυβέρνησης

Έπειτα από έναν τραγέλαφο δύο ημερών στη κορυφαία διαδικασία της Δημοκρατίας, η Συνταγματική Αναθεώρηση πήρε το δρόμο της με την ψηφοφορία από την οποία πολλά είναι τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν.

Κατ’ αρχάς το επίμαχο άρθρο 3, για το οποίο υπήρξε σύγχυση αν ψηφίστηκε ή όχι, πέρασε οριακά με 151 ψήφους και θα τεθεί ξανά σε ψηφοφορία. Είναι το άρθρο που καθορίζει τις σχέσεις Εκκλησίας – Κράτους και τα περί θρησκευτικής ουδετερότητας.

Οι τρεις παράγραφοι του σχετικού άρθρου δείχνουν ότι η κυβέρνησης της Αριστεράς για ακόμη μια φορά δεν τολμά να κάνει μια ουσιαστική μεταρρύθμιση. Και μόνο ως ήττα του κοσμικού κράτους μπορεί να εκληφθεί το γεγονός ότι περνά οριακά ένα άρθρο που στο κάτω – κάτω δεν είναι καμιά εντυπωσιακή ανατροπή στις σχέσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του, δεν θα τολμούσαν ποτέ να τα βάλουν με την Εκκλησία, απλά πέτυχαν να περάσουν κάποιες τυπικές διορθώσεις

Οριακά… κοσμικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το ελληνικό κράτος μιας και η επανάσταση αναβάλλεται για… το ποτέ.

Άλλωστε και η επόμενη αναθεωρητέα Βουλή δεν θα τολμήσει να κάνει ρήξεις με την Εκκλησία, ειδικά αν είναι η Νέα Δημοκρατία.

Και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ επελέγη η σταθερή γραμμής της καταλαγής, να μην υπάρξουν δηλαδή συγκρούσεις με την Εκκλησία και το χριστεπώνυμο πλήρωμα, που είναι και ψήφοι στις εκλογές.

Λέει το άρθρο 3:

1. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.

2. Tο εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Kράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.

3. Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη.

Η προτεινόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ τροποποίηση του άρθρου 3 προβλέπει την εξής διατύπωση:

1. Η Ελληνική Πολιτεία είναι θρησκευτικά ουδέτερη. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία βρίσκεται αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και με κάθε άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία και τηρεί απαρασάλευτα τους Κανόνες των Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων και την εκκλησιαστική παράδοση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας είναι αυτοκέφαλη και διοικείται σύμφωνα με όσα ορίζουν ο Καταστατικός Χάρτης της, ο Πατριαρχικός Τόμος του 1850 και η Συνοδική Πράξη του 1928. Το εκκλησιαστικό καθεστώς της Κρήτης και των Δωδεκανήσων δεν αντίκειται στις παραπάνω διατάξεις.

Το άρθρο, πάντα κατά την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, συμπληρώνεται από την εξής ερμηνευτική δήλωση:

«Ο όρος επικρατούσα θρησκεία δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και δεν επιφέρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και γενικότερα στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας».

Δηλαδή… περί όνου σκιάς. Απλά η κυβέρνηση δεν άλλαξε τίποτε παρά μόνο μια «σταγόνα» προοδευτισμού ώστε να μην θίγονται και οι άλλες θρησκείες. Έγινε στη Βουλή καμιά συζήτηση περί –έστω και χαλαρού- χωρισμού Εκκλησίας – Κράτους;

Συζητήθηκε το θέμα με τα θρησκευτικά σύμβολα που υπάρχουν στα δικαστήρια και σε κρατικές υπηρεσίες και που σε καμιά περίπτωση δεν δείχνουν κοσμικό κράτος;

Συζητήθηκαν οι παρεμβάσεις που κάνει η Εκκλησία κατά καιρούς σε ζητήματα του ελληνικού κράτους, όπως η εκπαίδευση, το μάθημα τον θρησκευτικών ή ακόμη και οι νέες ταυτότητες ή και η ανέγερση τεμένων για όσους είναι μουσουλμάνοι και ζουν στην Ελλάδα;

Όλα αυτά στις καλένδες και σίγουρα κανείς δεν θα τολμήσει να τα θίξει ποτέ. Άλλωστε, ακόμη και η οριακή ψήφιση του άρθρου 3 δε σημαίνει ότι θα αναθεωρηθεί κιόλας. Μια άλλη κυβέρνηση θα πάρει μια άλλη απόφαση που δεν θα θίγει την Εκκλησία και που θα προκαλεί «ιερό» πόλεμο.

Αυτά ως προς το άρθρο 3 γιατί συνολικά οι προτάσεις που έχουν γίνει, ειδικά από μια υποτίθεται προοδευτική κυβέρνηση, μυρίζουν… μούχλα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κολλημένος στο παρελθόν, με εμμονές που δεν μπορεί να ξεπεράσει. Εν έτει 2019 μιλούμε ακόμη περί ίδρυσης ή όχι ιδιωτικών πανεπιστημίων όταν ακόμη και στα δημόσια επικρατεί το απόλυτο μπάχαλο.

Πρόσφατα μόνο σε ελληνικό πανεπιστήμιο που έκανε μια εκδήλωση βράβευσης, επειδή εκλήθη δημοσιογράφος να καλύψει το γεγονός, εισέβαλαν φοιτητές και τα έκαναν μπάχαλο. Ενώ παλιότερα η προσπάθεια καθηγητή να φέρει στέλεχος του ιδιωτικού τομέα για να μιλήσει στους φοιτητές για τη σύνδεση εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας κατέληξε σε επεισόδια.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμά να κάνει πράξη μια σημαντική μεταρρύθμιση και ταυτόχρονα ομνύει στα δημόσια πανεπιστήμια τα οποία έχει αφήσει στο έλεος των μπαχαλάκηδων, των εμπόρων ναρκωτικών και των λιανοπωλητών.

Επίσης, καμιά ουσιαστική αλλαγή για το περιβάλλον και τα δάση, ενώ ως ήττα μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι δεν πέρασε η εκλογή Προέδρου από το λαό, όπως ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και αποσυνδέεται πλέον η ανάδειξή του από τις εκλογές.

Αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχουμε δράματα το 2020 με νέες εκλογές, όπως το 2014 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά.

Από εκεί και μετά, αυτό που μένει από τη διαδικασία είναι η αντιπαράθεση για ένα άδειο πουκάμισο. Άλλωστε η επόμενη βουλή, με διαφορετική σύνθεση θα αποφασίσει τι πρέπει να αλλάξει και τι όχι, αφού μεσολαβήσει η βούληση του ελληνικού λαού. Ευτυχώς υπάρχει αυτή η πρόβλεψη στο Σύνταγμα.