Μεταμοντέρνος «Γλάρος» πετά μέσα στον πειραματισμό
Έντονη κίνηση, πληθώρα συμβόλων και μια Ναταλία Τσαλίκη ως ματαιόδοξη Αρκάντινα με τις φιλοδοξίες να «καίνε» τα σωθικά της. Αυτά και άλλα πολλά επιφυλάσσει ο Γλάρος του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, που ανεβαίνει στο θέατρο Θησείον. Η μεταμοντέρνα και πειραματική ματιά του σκηνοθέτη εστιάζει στη διπλή φύση του ατόμου, ενώ αναδεικνύει τον βαθιά ανθρωποκεντρικό […]
Έντονη κίνηση, πληθώρα συμβόλων και μια Ναταλία Τσαλίκη ως ματαιόδοξη Αρκάντινα με τις φιλοδοξίες να «καίνε» τα σωθικά της. Αυτά και άλλα πολλά επιφυλάσσει ο Γλάρος του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, που ανεβαίνει στο θέατρο Θησείον. Η μεταμοντέρνα και πειραματική ματιά του σκηνοθέτη εστιάζει στη διπλή φύση του ατόμου, ενώ αναδεικνύει τον βαθιά ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό του μεγάλου ρώσου συγγραφέα.
Έντονη κίνηση, πληθώρα συμβόλων και μια Ναταλία Τσαλίκη ως ματαιόδοξη Αρκάντινα με τις φιλοδοξίες να «καίνε» τα σωθικά της. Αυτά και άλλα πολλά επιφυλάσσει ο Γλάρος του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου, που ανεβαίνει στο θέατρο Θησείον. Η μεταμοντέρνα και πειραματική ματιά του σκηνοθέτη εστιάζει στη διπλή φύση του ατόμου, ενώ αναδεικνύει τον βαθιά ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό του μεγάλου ρώσου συγγραφέα.
Η παράσταση του Κώστα Φιλίππογλου μπορεί να διαθέτει πειραματική και εναλλακτική χροιά, με έντονες σωματικές κινήσεις και χαρακτηριστικές εκφράσεις, τα τσεχωφικά όμως μηνύματα μένουν αλώβητα. Τα αφαιρετικά σκηνικά και το μεταμοντέρνο στήσιμο δεν υποβαθμίζουν τα τσεχωφικά νοήματα, αλλά τονίζουν τη διαχρονικότητα και την παντοδυναμία τους.
Στο στοιχείο που στρέφονται οι «προβολείς» της ανάλυσης είναι στις αμφίρροπες δυνάμεις που κατοικούν μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Στους δύο εαυτούς, στη διπλή φύση που καλλιεργεί πάθη, απωθημένα και αδιέξοδα.
Μέσα από την παράσταση τονίζονται τα αντιθετικά ζεύγη που συνυπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα καθώς και το σύνδρομο της ετεροπροσωπίας που αποτελεί τον βασικότερο εχθρό της γαλήνης. Η επιτυχία αποδεσμεύεται από την ευτυχία, γιατί απουσιάζει η νιότη, η ξεγνοιασιά και ο έρωτας.
Η ευτυχία εισέρχεται στο πλαίσιο της σχετικότητας, όπου το άτομο προσπαθεί να απαλλαγεί από τα δεσμά της καθημερινότητας και να ικανοποιήσει εκείνο που νιώθει πως δεν μπορεί να αγγίξει. Ο έρωτας έρχεται σε σύγκρουση με τη λογική, οι ψευδαισθήσεις χαράσσουν μια παράλογη διαδρομή και οι φιλοδοξίες μεταλλάσσουν. Πολλοί είναι εκείνοι που προσπαθούν να πιουν από το «ποτήρι» του θεάτρου και της συγγραφής. Το απρόσιτο της τέχνης, η απαξίωση για το νέο και τα ερωτηματικά που συνοδεύουν τις επιδιώξεις των καλλιτεχνών, μεταφέρονται ξεκάθαρα από το έργο στην παράσταση. Η φιλοδοξία στέκεται απέναντι από την αγνή πίστη στην τέχνη και η σκιά του εγωισμού φαίνεται να είναι απειλητική.
Η ανασφάλεια παρουσιάζεται ως ο προάγγελος μιας δυστυχισμένης ζωής χωρίς προκλήσεις, ενώ μέσα στην παράσταση σημαντική θέση κατέχει και η προσπάθεια νέων ανθρώπων να εισχωρήσουν στον καλλιτεχνικό κόσμο. Τα νεανικά όνειρα και οι ορμές δέχονται χτυπήματα από το παλιό, την απαξίωση και από το δήθεν που συχνά περιβάλλει την τέχνη.
Συγκλονίζει η στιχομυθία ανάμεσα στην Αρκάντινα (Ναταλία Τσαλίκη) και στον Κόστια (Γιάννης Καραούλης). Το συναίσθημα της προδοσίας, η απαξίωση, η ζήλια και η αποδόμηση των ονείρων τίθενται επί τάπητος.
Η παράσταση με επιτυχία μεταφέρει τα συναισθήματα που ταλανίζουν τους τσεχωφικούς χαρακτήρες, αλλά δεν έχουν όλες οι ερμηνείες την ίδια ένταση. Η Σοφία Γεωργοβασίλη προβάλλει μεν την αθώα και ρομαντική φύση της Νίνα, αλλά απουσιάζει από την ερμηνεία της η οδύνη της συντριβής.
Ο Γιάννης Καραούλης, που ενσαρκώνει τον ενθουσιασμένο Κόστια εκθέτει τον πόνο που τον περιβάλλει, αλλά σε ορισμένα σημεία αγγίζει την υπερβολή.
Ξεχωρίζει ο Αλέξανδρος Λογοθέτης στο ρόλο του Τριγκόριν που με μια ήρεμη εσωτερική δύναμη αναδεικνύει τα διλήμματα που σφυροκοπούν την ψυχοσύνθεσή του, αλλά και το αντίτιμο της επιτυχίας.
Το συμβολικό πεδίο στο οποίο κινείται ο γλάρος γίνεται χωρίς δυσκολίες αντιληπτό, αλλά η ολιγόλεπτη εμφάνιση των ηθοποιιών πίσω από τα κοστούμια δημιουργεί ορισμένες φορές ερωτηματικά χωρίς να καθιστά τη διπολικότητα των χαρακτήρων σαφή.
Συνολικά, η παράσταση καταφέρνει να υπογραμμίσει το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης, τις αντιφάσεις και τα διλήμματα από τα οποία ποτέ δεν θα απαλλαγεί το άτομο. Στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κίνηση και στις εκφράσεις του σώματος, ενώ υπενθυμίζει στο θεατή γιατί ο Τσέχωφ θεωρείται διαχρονικός. Οι περισσότερος ερμηνείες είναι αξιόλογες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν ορισμένα σημεία που να μη γίνονται πάντα αντιληπτά.
Για πρώτη φορά, η ζωή του Νίκου Ξυλούρη ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι από τη Stages Network και τα Αθηναϊκά Θέατρα, με το έργο Ο Αρχάγγελος της Κρήτης. Έως τις 31 Ιανουαρίου στο θέατρο ΗΒΗ.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Σάββατο 20.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/samuel-quek-cD4pt47I4JY-unsplash-1-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442