Στο ρυθμό της Τζούλι Άντριους «Η Μελωδία της Ευτυχίας»
Όσες φορές και να τη δει κανείς συγκινείται, με την ανία να μη βρίσκει γόνιμο έδαφος. «Η Μελωδία της Ευτυχίας», που ανεβαίνει στο Παλλάς, είναι τόσο κοντά στην ομώνυμη βραβευμένη ταινία, που μεταφέρει το κοινό στα χρόνια της Τζούλι Άντριους και του Κρίστοφερ Πλάμερ. Όσες φορές και να τη δει κανείς συγκινείται, με την ανία […]
Όσες φορές και να τη δει κανείς συγκινείται, με την ανία να μη βρίσκει γόνιμο έδαφος. «Η Μελωδία της Ευτυχίας», που ανεβαίνει στο Παλλάς, είναι τόσο κοντά στην ομώνυμη βραβευμένη ταινία, που μεταφέρει το κοινό στα χρόνια της Τζούλι Άντριους και του Κρίστοφερ Πλάμερ.
Όσες φορές και να τη δει κανείς συγκινείται, με την ανία να μη βρίσκει γόνιμο έδαφος. «Η Μελωδία της Ευτυχίας», που ανεβαίνει στο Παλλάς, είναι τόσο κοντά στην ομώνυμη βραβευμένη ταινία, που μεταφέρει το κοινό στα χρόνια της Τζούλι Άντριους και του Κρίστοφερ Πλάμερ.
Η σκηνοθέτις Θέμιδα Μαρσέλλου, επιλέγει να ακολουθήσει την ταινία όχι μόνο στον τρόπο που εναλλάσσονται οι σκηνές, αλλά και στα σκηνικά και στα κοστούμια.
Η ταινία, που έχει βραβευτεί με πέντε Όσκαρ σημειώνοντας εισπρακτικό ρεκόρ, αφηγείται την ιστορία μιας καλόγριας που αφήνει το μοναστήρι για να φροντίσει τα επτά παιδιά ενός χήρου αξιωματικού του Ναυτικού. Βασίζεται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της γκουβερνάντας «The Trapp family singers», αλλά σκιερές αμφιβολίες είχε προκαλέσει κατά το παρελθόν δήλωση της Μαρία Φον Τραπ, ενός από τα επτά αδέρφια της οικογενείας. Σύμφωνα με τη δήλωση, το μιούζικαλ αποτελούσε εξωραϊσμένη εκδοχή της πραγματικότητας. Εκτός από αγάπη, στοργή, τραγούδια αφέλεια και παιδικότητα, η αληθινή αυτή ιστορία διαθέτει και πολιτικές αμυχές, φόβους και ναζιστικά σύννεφα. Συγκεκριμένα, εκτυλίσσεται σε μια εποχή που η προσάρτηση της Αυστρίας στη ναζιστική Γερμανία έδιωξε την οικογένεια Φον Τραπ από τη χώρα. Και αυτό γιατί ο πλοίαρχος αρνήθηκε να κρεμάσει τη γερμανική σημαία σπίτι του και να υπηρετήσει σε γερμανικό υποβρύχιο.
Η οικογένεια ακολούθησε το δρόμο της φυγής. Διέφυγε για τις ΗΠΑ με άδειες τσέπες, αλλά με αστείρευτο μουσικό ταλέντο στις αποσκευές της.
Στην παράσταση δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στο γλυκό κομμάτι της ιστορίας. Με ακρίβεια αναπαρίσταται ο δεσμός μεταξύ της γκουβερνάντας Μαρία και των επτά παιδιών. Η μουσική, παράλληλα κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο, με τα τραγούδια που ερμηνεύονται να φέρνουν στο μυαλό του θεατή τη θρυλική Τζούλι Άντριους.
Οι φωνές είναι μελωδικές, με την Νάντια Κοντογεώργη να δίνει μια γεύση από το πραγματικό μουσικό μεγαλείο της «Μελωδίας της Ευτυχίας». Ωστόσο, τον αυθορμητισμό, το δυναμισμό και τις γρήγορες συναισθηματικές εναλλαγές που διέθετε η Τζούλι Άντριους στην ομώνυμη ταινία δεν τις διατηρεί στο ακέραιο. Καταφέρνει, όμως, να αποτυπώσει πάνω στο σανίδι την αγάπη που εξέπεμπε αυτή η γυναίκα και το πάθος της με τη μουσική που άλλαξε μια ολόκληρη ζωή και κατέταξε μια οικογένεια στην ιστορία.
Οι παιδικές ερμηνείες είναι επιτυχημένες και χαριτωμένες, ενώ βοηθούν στη ροή και στην προσέλκυση του ενδιαφέροντος. Δίνουν, ταυτόχρονα, μια ακόμη πιο ζεστή νότα στο μιούζικαλ. Με ρεαλισμό, ενσαρκώνουν, δε, τα παιδιά το φόβο και την αγωνία για τον πατέρα τους που στο σφύριγμα του και στις διαταγές του για τακτικές παρελάσεις εντός του σπιτιού προσπαθούν να κρύψουν τις βαθύτερες επιθυμίες τους.
Περνώντας στον πλοίαρχο τον οποίο και ερμηνεύει ο Άκης Σακελλαρίου, γίνεται μια προσπάθεια ώστε να γίνει αντιληπτή η αυστηρότητα που περιέβαλε αυτόν τον χαρακτήρα. Άθικτη μένει όμως η θλίψη και η μοναχικότητα που έκρυβε μέσα του ο πλοίαρχος.
Ακόμη, η σημαντική στροφή που έκανε χάρη στη Μαρία, την γκουβερνάντα, συντελείται με ελλείψεις. Ένα άλλο θολό σημείο στην παράστασης είναι η σχέση ανάμεσα στο ναύαρχο και στη Μαρία. Στην ουσία η Μαρία δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του, αλλά επειδή αγαπούσε τα παιδιά τον παντρεύτηκε. Στην παράσταση, όμως, η ΝάντιαΚοντογεώργη υιοθετεί το προφίλ της ερωτευμένης.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το πρώτο μέρος της παράστασης έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το δεύτερο, στο οποίο, γίνεται μια μικρή συμπίεση των ιστορικών γεγονότων με τη διαδικασία της φυγής να παρουσιάζει έλλειμμα δυναμισμού.
Συνολικά, η «Μελωδία της Ευτυχίας» είναι μια ζωντανή παράσταση που προβάλλει τη δύναμη της μουσικής, της αγάπης και της προσκόλλησης στα πιστεύω. Τα σκηνικά είναι εντυπωσιακά, οι ερμηνείες είναι αξιόλογες, τα τραγούδια ταξιδεύουν το θεατή στη θρυλική ταινία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αδυναμίες.
Για πρώτη φορά, η ζωή του Νίκου Ξυλούρη ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι από τη Stages Network και τα Αθηναϊκά Θέατρα, με το έργο Ο Αρχάγγελος της Κρήτης. Έως τις 31 Ιανουαρίου στο θέατρο ΗΒΗ.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας