Το «Cirque du Soleil» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη – Η ιστορία του

Το «Cirque de Soleil» ιδρύθηκε από τον καναδό Γκι Λαλιμπερτέ, που ως πλανόδιος περιόδευε ανά την Ευρώπη, με «συνοδοιπόρο» του το ακορντεόν. Τραβούσε τα βλέμματα περπατώντας σε ξυλοπόδαρα και καταπίνοντας φλόγες

Στην πορεία εργάστηκε σε υδροηλεκτρικό σταθμό στο James Bay, δουλειά που δεν μακροημέρευσε. Έτσι, αποφάσισε να βοηθήσει στην οργάνωση καλοκαιρινής γιορτής στο Baie St. Paul έχοντας ως βοηθούς τους Ντάνιελ Γκόθιερ και Ζιλ Στε Κρουά, που την εποχή εκείνη διαχειρίζονταν τον καλλιτεχνικό ξενώνα Balcon Vert.

Ο ξενώνας αυτός άλλαξε «πρόσωπο» και το 1979 μετατράπηκε σε οργανωμένο θίασο. Η υλοποίηση της ιδέας δεν ήταν , όμως εύκολη υπόθεση. Για να πεισθεί η κυβέρνηση του Κεμπέκ να χρηματοδοτήσει την ιδέα, ο Στε Κρουά περπάτησε 90 χιλιόμετρα πάνω σε ξυλοπόδαρα. Οι «πόρτες» της εξέλιξης άνοιξαν μετά από αυτό και η ιδέα βρήκε γόνιμο έδαφος.

Με τα απαραίτητα κονδύλια οι τρεις φίλο έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα δημιουργώντας τον θίασο «Les Échassiers de Baie St. Paul», στον οποίο συμμετείχαν πολλοί από τους συντελεστές του σημερινού Cirque du Soleil.

Ο θίασος κατά την καλοκαιρινή περιοδεία του, το 1980, γνώρισε θαυμασμό και αναγνώριση, αλλά δημιουργήθηκαν οικονομικές «τρύπες». Ο Στε Κρουα αναγκάστηκε να μείνει στο Κεμπέκ για να δημιουργήσει μια μη κερδοσκοπική εταιρεία και να κλείσει τα κενά.

Το 1981 τα τρία μέλη της ομάδας συνταντήθηκαν ξανά. Ένα χρόνο μετά οργάνωσαν την καλοκαιρινή γιορτή «La Fete Foraine», ενώ διεξήχθησαν πολλά εργαστήρια που δίδασκαν τις τέχνες του τσίρκου στο κοινό.

Το πρόγραμμα, όμως, δεν απέδωσε τους επιθυμητούς «καρπούς. Αργότερα ο Λαλιμπερτέ αποφάσισε να δώσει στη δουλειά του το όνομα «Le Grand Tour du Cirque du Soleil» .

Ωστόσο, τα ελλείμματα δεν άργησαν να κάνουν την «εμφάνισή» τους, με την κυβέρνηση του Κεμπέκ να αρνείται δεύτερο χρόνο χρηματοδότησης της παράστασης.

Το μεγάλο βήμα

Ο Λαλιλμπερτέ πήρε την κατάσταση στα χέρια του και με κίνηση ματ «ταξίδεψε» την παράσταση στο Λος Αντζελες, έχοντας εξασφαλισμένα μόνο τα χρήματα του πηγαιμού.

Τα πράγματα, όμως, πήραν αισιόδοξη τροπή και η παράσταση στο Λος Άντζελες ανέδειξε το «Cirque du Soleil» σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά θεάματα των τελευταίων χρόνων.

Να σημειωθεί ότι τη δεκαετία του ’90 το «Cirque de Soleil» αποφάσισε να κάνει οργανωμένες παραστάσεις με συγκεκριμένο θέμα. Η πρώτη ήταν το «Saltimbanco» με 47 συντελεστές, το οποίο περιόδευσε σε περισσότερες από 15 χώρες.

Εποχή άφησε η παράσταση «Kà» που ξεκίνησε το 2000, σε σκηνοθεσία του καναδού βετεράνου του θεάτρου Ρόμπερτ Λε Παζ. Πηγή έμπνευσης οι πολεμικές τέχνες, αλλά τα χαμόγελα της επιτυχίας «πάγωσαν» εξαιτίας ενός πολύ δυσάρεστου γεγονότος. Στις 29 Ιουλίου 2013 η ακροβάτισσα Σάρα Γκιγιάρντ Γκιγιότ σκοτώθηκε σε δημόσια θέα όταν γλίστρησε από τον κάθετο τοίχο στον οποίο περπατούσαν δεμένοι με σκοινιά οι ακροβάτες.

Το τραγικό συμβάν, μπορεί να άφησε αμφίβολα αποτυπώματα στο «Cirque de Soleil», αλλά το διάσημο τσίρκο συνεχίζει με δημιουργική πορεία, νέα σκηνικά και πρωτότυπες ιδέες.

Έκανε δυναμική εμφάνιση στην Ελλάδα και το 2013 μέσα από το ασιατικής «καταγωγής» «Dralion» με ένα σκηνικό ύψους οκτώ μέτρων, έξι γιγάντιους στύλος υπό τους ήχους της Ανατολής και της Δύσης.

Τι είναι το «Quidam»

Και φέτος αναμένεται να κλέψει τις εντυπώσεις με το «Quidam» διατηρώντας την ποιότητά του.

Σε αντίθεση με τις άλλες παραγωγές του «Cirque du Soleil», το «Quidam» δεν ταξιδεύει τους θεατές στο νησί του φανταστικού και σε παράλληλους κόσμους, αλλά διαπραγματεύεται τη γήινη πραγματικότητα, την καθημερινότητα της ζωής.

Τα κουστούμια για πρώτη φορά σε παράσταση του «Cirque du Soleil» είναι καθημερινά ρούχα. Τα τεράστια επιβλητικά σκηνικά δεν αναφέρονται αυτή τη φορά σε γοτθικού τύπου μνημεία, αλλά η γιγάντια μινιμαλιστική, μεταλλική, πενταπλή εναέρια αψίδα των 80 μέτρων, θυμίζει μία μονολιθική, μοντέρνα δομή, όπως έναν σιδηροδρομικό σταθμό ή ένα αεροδρόμιο, το οποίο συνεχώς υποδέχεται ή κατευοδίζει. Το ίδιο και τα υλικά(ατσάλι, αλουμίνιο, καουτσούκ, γυαλί) της διάτρητης από χιλιάδες φωτιστικές ακτίνες, σκηνής. Η μουσική, τέλος, του «Quidam» δεν έχει πλέον μπαρόκ και οπερετίστικο ύφος, αλλά υιοθετεί μία ηλεκτρική-σύγχρονη προσέγγιση.

Κυρίως όμως οι 52 χαρακτήρες του έργου, είναι που δίνουν τον ανάλογο τόνο, λειτουργώντας δραματουργικά σαν στοιχεία μίας ανθρώπινης καθημερινότητας, αντιπροσωπεύοντας υπαρκτά όντα της διπλανής πόρτας και εκφράζοντας αληθινά αισθήματα, χειροπιαστά προβλήματα, όνειρα και ανησυχίες.

Η μικρή Ζωή(Zoe) γίνεται ο ξεναγός στην προσπάθειά της να ξεφύγει απ’ την μονοτονία της δικής της ζωής, να σπάσει την συμβατική αδιαφορία της οικογένειάς της, να δώσει νόημα στην οντότητά της, να βρει καταφύγιο σ’ έναν κόσμο αντάξιο-σαν και αυτόν που της υποσχέθηκε η γέννησή της.

Συνοδοιπόρος της σ’ αυτή την τρυφερή και τόσο οικεία σε όλους μας εφηβική περιπλάνηση, ο «Quidam», ο άλλος μας εαυτός ή ίσως ένας άγνωστος, περαστικός, περιπλανώμενος στους δρόμους και στο πλήθος. Ενσωματώνοντας το όνειρο όλων μας ο Quidam, φωνάζοντας και τραγουδώντας ανακηρύσσει την ατομικότητά του, αναδυόμενος απ’ την ανωνυμία.

To «Cirque du Soleil» σήμερα

Είναι η πρώτη φορά που το «Cirque du Soleil» θα «επισκεφθεί» τη Θεσσαλονίκη. Η φυσική κατάσταση είναι βασικό προαπαιτούμενο για τη συμμετοχή ακροβατών σε παραστάσεις. Από το «Cirque du Soleil», όμως, έχει παρελάσει και καλλιτέχνης 82 ετών.

Το να δουλεύει κανείς στο «Cirque du Soleil» προσφέρει κύρος, σημαντική εργασιακή εμπειρία, αλλά θυσίες. Τα συνεχή ταξίδια είναι μέσα στη βασική «ατζέντα» των δεσμεύσεων.

Στα 30 χρόνια ζωής του τσίρκου έχουν σημειωθεί δύο απώλειες, αλλά δίνεται βάρος στην ασφάλεια των συντελεστών με τεχνικούς και ηλεκτρολόγους να μελετούν τις εκάστοτε υποδομές.

Αξίζει, παράλληλα, να σημειωθεί ότι ανάμεσα στις αδυναμίες του ιδρυτή του «Cirque du Soleil», Λαλιμπερτέ, βρίσκεται η φιλανθρωπία και το διάστημα. Το 2012, μάλιστα, το Forbes τον συμπεριέλαβε μέσα στους πλουσιότερους ανθρώπους του Καναδά.