Λέμε συχνά ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Μήπως, όμως, τελικά, ο έρωτας αποδεικνύεται εχθρός του γάμου; Ο θρίαμβος του γάμου από έρωτα στην εποχή μας ήρθε να θεραπεύσει τα δεινά του κλασικού θεσμού του γάμου: ισότητα των συντρόφων και προβάδισμα του συναισθήματος έναντι της υποχρέωσης. Follow @ingrBook !function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»); Σχήμα: 14×18 Σελίδες: 128 Λέμε […]
Λέμε συχνά ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Μήπως, όμως, τελικά, ο έρωτας αποδεικνύεται εχθρός του γάμου; Ο θρίαμβος του γάμου από έρωτα στην εποχή μας ήρθε να θεραπεύσει τα δεινά του κλασικού θεσμού του γάμου: ισότητα των συντρόφων και προβάδισμα του συναισθήματος έναντι της υποχρέωσης.
Λέμε συχνά ότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα. Μήπως, όμως, τελικά, ο έρωτας αποδεικνύεται εχθρός του γάμου; Ο θρίαμβος του γάμου από έρωτα στην εποχή μας ήρθε να θεραπεύσει τα δεινά του κλασικού θεσμού του γάμου: ισότητα των συντρόφων και προβάδισμα του συναισθήματος έναντι της υποχρέωσης.
Κι όμως, εδώ και σαράντα χρόνια, ο γάμος δείχνει να χάνει το κύρος του, τα διαζύγια πολλαπλασιάζονται, οι οικογένειες ανασυντίθενται ή δε συντίθενται καν: ο αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, όπως και ο αριθμός των ατόμων που ζουν έξω και μακριά από κάθε μορφή γάμου.
Πώς ένας θεσμός εθελοντικός, «ελεύθερος» και ακόμη εξαιρετικά ανθεκτικός, παρά τα παραπάνω, αποτελεί πηγή δυστυχίας; Ήταν άραγε «καλός» ο παλιός καλός καιρός, όταν οι άνθρωποι δεν παντρεύονταν από έρωτα αλλά από κοινωνικό χρέος και έμεναν παντρεμένοι «υποφέροντας σιωπηλά»;
«Ο έρωτας δεν είναι σπάνιος. Σπάνιος είναι ο αμοιβαίος έρωτας και ο έρωτας που διαρκεί. Η μεγαλύτερη επανάσταση που συντελέστηκε στην Ευρώπη είναι ότι παλιότερα ιερός θεωρούνταν ο γάμος, ενώ σήμερα ιερός θεωρείται ο έρωτας». Από τη συνέντευξη του συγγραφέα στον Γιώργο Αρχιμανδρίτη (27-5-2012, ΒHMAgazino)
Ο Πασκάλ Μπρικνέρ είναι γνωστός στην Ελλάδα για τα μυθιστορήματά του («Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα») και τα δοκίμιά του («Η αέναη ευφορία: δοκίμιο για το καθήκον της ευτυχίας», «Η τυραννία της μεταμέλειας»).
Ο Μπρικνέρ γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στο Παρίσι: το όνομά του συνδέθηκε με τους Νέους Φιλοσόφους, που ωστόσο ήταν πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους και δεν άργησαν να αποκλίνουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έπαψαν να επηρεάζουν τη σκέψη και την πολιτική στη Γαλλία.