Με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ «Θαμμένοι Ζωντανοί», την Πέμπτη στις 23.55 στο Mega, ο γνωστός δημοσιογράφος απαντά στις ερωτήσεις μας.
Συνέντευξη στην: Εύα Χατζηαργυροπούλου

ΕΡ. Η «Eμπόλεμη Ζώνη» γράφει την ιστορία της εδώ και οκτώ χρόνια. Ήταν για εσάς όνειρο ζωής, προϊόν έμπνευσης ή έτυχε;

ΑΠ. Περισσότερο ήταν ανάγκη, για όλους όσοι ξεκινήσαμε αυτή τη σειρά, να πάμε στα παρασκήνια ενός μεγάλου γεγονότος στη διεθνή ειδησεογραφία, αλλά κυρίως να μιλήσουμε για όσα δεν μιλά κανείς, χρησιμοποιώντας λίγη από τη «μαγεία» που σου δίνει ο συνδυασμός της εικόνας, του ήχου, της μουσικής και της αφήγησης μιας καλής ιστορίας.

ΕΡ. Τα θέματά της είχαν και έχουν στόχο όχι μόνο να ενημερώσουν, αλλά και να καταγγείλουν καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων, πολεμικές συρράξεις, αλλά και να περιγράψουν τις δύσκολες συνθήκες ζωής, που βιώνουν κάποιο λαοί σε όλο τον κόσμο. Πόσο συμπάσχει ο άνθρωπος Δανέζης σε όλα αυτά;

ΑΠ. Όσο κι ο τηλεθεατής που παρακολουθεί τη δουλειά μας. Ό,τι μας προκαλεί το ενδιαφέρον, ότι ανακαλύπτουμε στην έρευνα, ότι παρατηρούμε γύρω μας, όλα όσα νιώθουμε και καταγράφει ο φακός και οι αισθήσεις μας μεταφέρονται στο ντοκιμαντέρ.

ΕΡ. Πιστεύετε πως ο τηλεθεατής εισπράττει το μήνυμα, πως κάπου εκεί έξω, υπάρχουν κάποιοι που κληρώθηκαν να είναι τα παιδιά…ενός κατώτερου Θεού;

ΑΠ. Ο τηλεθεατής που μας παρακολουθεί, είναι πρώτα απ’ όλα υποψιασμένος για όσα συμβαίνουν γύρω του και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επηρεάζουν έμμεσα ή άμεσα τη ζωή του. Πριν κοιτάξει «εκεί έξω», έχει κοιτάξει δίπλα του κι έχει δει παρόμοιες εικόνες και ιστορίες.
Η εντύπωσή μου είναι ότι εισπράττει πολλά μηνύματα που δεν έχουν να κάνουν απαραίτητα με τα «παιδιά ενός κατώτερου θεού» αλλά με τις ιστορίες του κόσμου που δεν βρίσκουν αρκετό χώρο και χρόνο στα mainstream media.

ΕΡ. Το πρώτο ταξίδι της εκπομπής είναι στα ορυχείο της Χιλής, όπου εδώ και καιρό ζουν εγκλωβισμένοι 33 μεταλλωρύχοι, οι οποίοι σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις βρίσκονται μιά ανάσα από τη σωτηρία. Τι σας έκανε περισσότερο εντύπωση και πως σχολιάζετε την συμπαράσταση του κόσμου και τη στάση των ΜΜΕ παγκόσμια;

ΑΠ. Θυμάμαι μια νεαρή γυναίκα, φίλη του εγκλωβισμένου μεταλλωρύχου Βίκτωρ Ζαμόρα, που μας έλεγε ότι αν δεν είχαν βρεθεί ζωντανοί οι 33 εργάτες κι αν η διάσωσή τους δεν είχε τόση προβολή θα έσκαβαν με τα νύχια για να βρουν κάτι από τους δικούς τους να θάψουν.
Με άλλα λόγια ούτε η κυβέρνηση θα είχε κινητοποιήσει τόσες δυνάμεις για αυτή την επιχείρηση, ούτε τα ΜΜΕ θα είχαν εγκατασταθεί στο ορυχείο. Η ιστορία των εγκλωβισμένων από θέμα έγινε θέαμα αλλά και επικοινωνιακά ωφέλιμο υλικό για την κυβέρνηση της χώρας.
Αν δείτε το ντοκιμαντέρ μας την Πέμπτη θα καταλάβετε το γιατί
.

ΕΡ. Ποιοί παράγοντες συνέβαλαν στο ότι η σωτηρία έφτασε νωρίτερα από όσο αρχικά είχε ανακοινωθεί;

ΑΠ. Όπως μας είπαν οι μηχανικοί, οι οποίοι σχεδίασαν την επιχείρηση, υπολόγιζαν ότι θα συναντούσαν κάποια σημαντικά εμπόδια σ’ αυτά τα 700 μέτρα βράχου, που έπρεπε να τρυπήσουν.
Από τεχνικής πλευράς λοιπόν, μάλλον όλα πήγαν καλά ή καλύτερα απ’ ότι αναμενόταν. Από την άλλη, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τις πολιτικές πιέσεις όταν πρόσφατα μάλιστα, ο πρόεδρος της χώρας δήλωσε ότι θα ήθελε να έχει ολοκληρωθεί η διάσωση πριν φύγει για το ταξίδι του στην Ευρώπη.
Με άλλα λόγια θα ήθελε να συναντήσει τον Κάμερον και τον Σαρκοζί και να έχει απεγκλωβίσει τους μεταλλωρύχους για να λάβει τα εύσημα
.

ΕΡ. Το concept της φετινής τηλεοπτικής σεζόν είναι ντυμένο reality. Μήπως και η εκπομπή σας φορέσει φέτος το ίδιο κουστούμι και αν ναι, σε τι θα οφείλεται αυτό;

ΑΠ. Δεν ξέρω τι θα «φορεθεί» ή τι θα «φαγωθεί» αυτή την τηλεοπτική σεζόν και τι σχέση θα μπορούσε να έχει το concept reality με τις δικές μας επιλογές. Νομίζω ότι είναι πασιφανές σε όσους γνωρίζουν και παρακολουθούν τη δουλειά μας ότι πηγαίνουμε σε διαφορετικό «ράφτη» κι οποιαδήποτε άλλη κουβέντα ακούγεται μάλλον ως κακόγουστο αστείο.

ΕΡ. Πόσο σας επηρεάζουν τα μηχανάκια της AGB;

ΑΠ. Δεν πανηγυρίζουμε όταν συντονίζονται, δεν θρηνούμε όταν συμβαίνει το αντίθετο. Μας ευχαριστούν οι καλές μετρήσεις αλλά ποτέ δεν θα θυσιάζαμε την άποψη, την αισθητική ή την αλήθεια μας στο βωμό της τηλεθέασης. Δεν το θέλει ούτε το κανάλι που μας φιλοξενεί εδώ και 8 χρόνια, δεν το θέλουν ούτε οι φίλοι που μας παρακολουθούν.
Το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ άλλωστε δεν ήταν ποτέ blockbuster. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ζούσαμε σε άλλη πραγματικότητα και θα είχαμε μια άλλου είδους τηλεόραση
.

ΕΡ. Έχετε αποσπάσει τιμητικές διακρίσεις για την «Εμπόλεμη Ζώνη». Είστε υπέρ ή κατά των βραβείων;

ΑΠ. Είμαι υπέρ της αναγνώρισης μιας αξιόλογης δουλειάς.

ΕΡ. Τα τελευταία χρόνια δεν βρίσκεστε τόσο πολύ μπροστά από την κάμερα. Μήπως έτσι θέλετε να τονίσετε ότι η εκπομπή είναι συλλογική δουλειά;

ΑΠ. Η ίδια η τηλεόραση είναι μια συλλογική δουλειά. Το είδος που υπηρετούμε έχει εξαιρετικούς χαρακτήρες και πρωταγωνιστές για να εστιάσει ο φακός μας. Δεν έχει ανάγκη από δημοσιογράφους ή δημιουργούς που θα περνούν εμβόλιμα στα πλάνα για να δηλώνουν την παρουσία τους. Σκοπός μας είναι να πούμε την ιστορία αυτών των ανθρώπων, όχι να ποζάρουμε εμείς στο φακό.

ΕΡ. Η ερασιτεχνική ενασχόλησή σας με τη φωτογραφία για εσάς είναι μόνο μια μαγεία χωρίς λέξεις ή και κάτι παραπάνω;

ΑΠ. Είναι περισσότερο ένα διαφορετικός τρόπος αφήγησης και μια διαφορετική ματιά στην ίδια ιστορία. Μια ακίνητη στιγμή στο χρόνο με δική της γλώσσα και μήνυμα που σε προκαλούν να τα ανακαλύψεις.

ΕΡ. Τι θα είχατε να πείτε στους επισκέπτες του in.gr;

ΑΠ. Να μην ξεχαστούν και να σερφάρουν αυτή την Πέμπτη στις 23.55 όταν στο Mega θα αρχίζει η προβολή του ντοκιμαντέρ μας «Θαμμένοι Ζωντανοί».