Ρυθμιστής η ακροδεξιά για το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού στην Ολλανδία

Άρχισαν οι μακρές διεργασίες για το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης συνασπισμού στην Ολλανδία, μέσα στο νέο πολιτικό σκηνικό που δημιούργησαν οι εκλογές της Τετάρτης όπου το ακροδεξιό, αντιισλαμικό Κόμμα της Ελευθερίας έχει ενισχυμένο ρόλο.

Οι Φιλελεύθεροι και οι Εργατικοί που τερμάτισαν στην εκλογική μάχη με μικρή διαφορά έχουν μεταξύ τους σημαντικές διάφορες κυρίως σε οικονομικά θέματα. Και οι δύο θα αναζητήσουν συμμάχους αν κληθούν να σχηματίσουν κυβέρνηση: έχουν 31 και 30 βουλευτές αντίστοιχα από τις 150 του Κοινοβουλίου.

Έχοντας το εκλογικό προβάδισμα, οι Φιλελεύθεροι έχουν αρχίσει ανεπίσημα συνομιλίες αλλά η πρότασή τους για βαθιές περικοπές στο δημόσιο τομέα βρίσκει σε μεγάλο βαθμό αντίθετα τα άλλα κόμματα. Παραδοσιακά, ο αρχηγός του κόμματος που έχει τις περισσότερες έδρες, σε αυτή τη περίπτωση ο Μαρκ Ρούτε, γίνεται πρωθυπουργός.

{{{ moto }}} Ο Ρούτε έχει δηλώσει ότι θέλει να έχει σχηματίσει ως την 1η Ιουλίου ένα κυβερνητικό συνασπισμό και ότι δεν αποκλείει κανένα κόμμα, στόχος χρονικά μάλλον ανέφικτος. Το σενάριο ενός μεγάλου συνασπισμού με τη συμμετοχή των Φιλελεύθερων, των Εργατικών, των οικολόγων (10 έδρες) και των κεντρώων του D66 (10 έδρες) δεν αποκλειόταν αλλά συγκεντρώνει μικρές σχετικά πιθανότητες.

Μεγάλος νικητής, το κόμμα του Γκέρτ Βίλντερς, που τριπλασίασε τις έδρες του και έχει πλέον 24, είναι πλέον πιθανός εταίρος του συνασπισμού. Ο ίδιος περιέγραψε με σαφήνεια το αποτέλεσμα των εκλογών: «περισσότερη ασφάλεια, λιγότερο έγκλημα, λιγότερη μετανάστευση, λιγότερο Ισλάμ». Στην Ολλανδία ζουν 1 εκατομμύριο μουσουλμάνοι επί συνόλου 16 εκατομμυρίων κατοίκων.

Οι Χριστιανοδημοκράτες, το κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού Γιαν Μπαλκενέντε που τελεί πλέον υπό παραίτηση περιορίστηκαν στις 21 έδρες, είκοσι λιγότερες από όσες κατείχαν.

Ωστόσο, αναλυτές εκτιμούν ότι παρά το οι σημαντικές ιδεολογικές διαφορές των τριών ή περισσότερων κομμάτων που θα σχηματίσουν το νέο συνασπισμό δεν προοιωνίζονται μακρά ζωή για τη νέα κυβέρνηση η πίεση από την οικονομική κρίση θα επισπεύσει τις διαδικασίες. Κατά μέσο όσο, όπως έχει υπολογιστεί ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης χρειάζεται τρεις μήνες.

Υπενθυμίζουν ακόμη ότι σε προηγούμενες κυβερνήσεις υπήρχε συμφωνία σε κεντρικά σημεία της πολιτικής αλλά προέκυψαν διαφορές σε περιφερειακά που έφεραν τελικά τη πτώση.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,Associated Press