Συνέντευξη στο in.gr/autoSebastien Loeb: Στην ουσία μου αρέσει το Ακρόπολις

Πάνος Ν. Διαμάντης

Η γαλλική L΄Equipe ήξερε ότι κάθε χρόνο, μόλις μπαίνει το καλοκαίρι, θα έπρεπε να φυλάξει λίγο χώρο στο πρωτοσέλιδό της για ένα παχυλό τίτλο: Tragedie Grecque. Κάτω από αυτόν, συνήθως, δημοσίευε μια φωτογραφία του top mount της ανάρτησης του Peugeot 206 WRC ή της Citroen Xsara WRC, να έχει τρυπήσει το θόλο.

Χρόνο με το χρόνο, θα έλεγες ότι το κλίμα γινόταν όλο και πιο βαρύ για τους Γάλλους. Δεν έδειχναν να πιστεύουν ότι υπάρχει ελπίδα για μηχανικούς που έχουν εκπαιδευτεί στην άσφαλτο (καθότι το γαλλικό πρωτάθλημα είναι ασφάλτινο) να βρουν την άκρη στο σκληρότερο αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι.

Εκτός κι αν ερχόταν κάποιος με τόση ικανότητα και αυτοπεποίθηση που θα αγνοούσε την παράδοση. Κάποιος που θα ξεχνούσε για λίγο την flat-out οδήγηση στη γαλλική άσφαλτο και θα βύθιζε το γκάζι όσο χρειαζόταν, θα τοποθετούσε κάθε τροχό κάθε στιγμή εκεί που έπρεπε, ανάμεσα στις ελληνικές πέτρες.

Ο Sebastien Loeb κέρδισε το Ράλι Ακρόπολις το 2005 κι έπειτα ξανά το 2008 – κι αν δεν μπορούσε και εκείνος, δεν θα μπορούσε κανείς. Η παράδοση έσπασε από έναν οδηγό με το χάρισμα να σπάει παραδόσεις. Αλλά τι γίνεται με το «κάρμα» των Γάλλων στα ελληνικά βουνά; Αυτό το έσπασε;

Ίσως ακόμα κι ο Seb να είναι ανίσχυρος για κάτι τέτοιο. Στο 56^ο Ράλι Ακρόπολις ο πιο επιτυχημένος οδηγός της ιστορίας των ράλι επέζησε από το χειρότερο, ίσως, ατύχημα της καριέρας του. Είχε 6^η σχέση στο κιβώτιο και τριψήφια ταχύτητα όταν βγήκε από το δρόμο στην πρώτη Ειδική του Σαββάτου (13/06), κοντά στις Μυκήνες.

Ίσως είχα λίγο υψηλότερη ταχύτητα από όσο θα έπρεπε, αλλά δεν είναι ότι πίεζα πολύ, είπε εκ των υστέρων ο Γάλλος. Έστριψα λίγο γρήγορα την προηγούμενη δεξιά στροφή και μετά κλείστηκα στην αριστερή, διορθώνοντας ταυτόχρονα και τις σημειώσεις. Ίσως να έχασα λίγο την αυτοσυγκέντρωσή μου.

Φρέναρα λίγο πιο αργά από όσο θα έπρεπε για την αριστερή και κλείστηκα στο εσωτερικό της. Εκεί βρισκόταν μια μεγάλη πέτρα που δεν είχα δει, γιατί βρισκόταν μέσα στους θάμνους. Τη χτύπησα και στη συνέχεια το αυτοκίνητο απογειώθηκε και ανετράπη πέντε ή έξι φορές.

Το γενικότερο θέμα των ατυχημάτων, για την ακρίβεια της έλλειψης αυτών στα πρώτα βήματα της καριέρας του στο σπορ, ήταν ένα από τα θέματα για τα οποία μας μίλησε ο Γάλλος, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει το 56^ο Ράλι Ακρόπολις.

Δεν είναι αυτός ο αγαπημένος σου αγώνας, σωστά Seb; Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;

Εντάξει, δεν είναι ο αγαπημένος μου αγώνας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ένα ράλι που δεν μου αρέσει. Σίγουρα δεν μπορούμε να πιέζουμε όσο θέλουμε γιατί πρέπει να προστατεύσουμε τα ελαστικά. Θα χάνω χρόνο εκκινώντας πρώτος στις Ειδικές και όταν θα έχω ευνοϊκότερη θέση να εκκινώ δεν θα μπορώ να πιέσω λόγω των ελαστικών.

Δεν είναι κρίμα να χάνεις ένα ράλι εξαιτίας ενός και μόνο κλαταρίσματος;

Ήταν καλά όταν είχαμε το μους στα ελαστικά της Michelin, αλλά τώρα δεν έχουμε. Είχα ένα κλατάρισμα στη Σαρδηνία και στη Σαρδηνία ήταν πιο δύσκολο να έχεις κλατάρισμα, σε σχέση με την Ελλάδα. Θα είναι δύσκολο για τα ελαστικά, θα δούμε.

Πως βλέπεις τις νέες φετινές Ειδικές, είναι πιο σκληρές από τα προηγούμενα χρόνια;

Ναι, νομίζω είναι λίγο πιο σκληρές, αλλά όχι τόσο πολύ σκληρές. Είναι γρήγορες Ειδικές και ορισμένες έχουν αρκετές πέτρες – και αν έχεις πολλά χιλιόμετρα είναι εύκολο να σπάσεις κάτι. Μια πέτρα στο λάθος σημείο είναι αρκετή. Πιστεύω ότι θα είναι σκληρός αγώνας για τα ελαστικά.

Σου αρέσει να αγωνίζεσαι με τέτοιο τρόπο ή προτιμάς ένα ράλι με τέρμα γκάζι;

Προτιμώ το τέρμα γκάζι αλλά εντάξει, είναι μόνο ένα ράλι. Ορισμένες Ειδικές είναι ενδιαφέρουσες, ορισμένες μου αρέσουν. Είναι καλό να αγωνιζόμαστε εδώ. Προτιμώ το πρώτο πέρασμα από τις Ειδικές, διότι στο δεύτερο πρέπει να προστατεύεις πολύ τα ελαστικά.

Είναι αλήθεια ότι θα χάνεις περισσότερο χρόνο εκκινώντας πρώτος την πρώτη μέρα σε αντίθεση με το να εκκινείς πρώτος τις δύο επόμενες; Είναι χειρότερες οι Ειδικές την Παρασκευή για κάποιον που ξεκινά πρώτος;

Ποιός το είπε αυτό;

Ο Latvala.

Μμμ… Οι Ειδικές της δεύτερης μέρας δεν είναι και τόσο καλές.

Μετά από τόση επιτυχία, πως βρίσκεις το κίνητρο να συνεχίζεις;

Το κίνητρο είναι να οδηγώ και να διασκεδάζω οδηγώντας το αυτοκίνητο, μου αρέσει να μάχομαι στις Ειδικές, μου αρέσει να κερδίζω. Εξακολουθώ να θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο και να κερδίσω φτάνοντας στην πρώτη Ειδική του κάθε αγώνα. Όσο ισχύουν αυτά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταματήσω.

Θα το διασκεδάζεις εξίσου αν τα WRC αντικατασταθούν με αυτοκίνητα S2000;

Η μάχη θα είναι ίδια. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο απολαυστικό να οδηγείς ένα S2000 σε σχέση με ένα WRC. Αλλά δεν ξέρω πως θα είναι οι κανονισμοί – μπορεί να έχουμε αυτοκίνητα Super 1600 Turbo. Αυτό, για μένα, ίσως να είναι καλύτερη λύση. Όμως δεν αποφασίζω εγώ.

Σχετικά με άλλες μορφές αγώνων, ίσως στην πίστα;

Εξαρτάται από την ευκαιρία που θα παρουσιαστεί… Γιατί όχι; Διασκέδασα οδηγώντας στην πίστα.

Σου άρεσε η οδήγηση του μονοθεσίου της Formula 1;

Σίγουρα. Ήταν πολύ συναρπαστικό, ήταν πολύ ωραία εμπειρία.

Πάντα είχα μια απορία: Βλέπουμε τους νεαρούς οδηγούς στα ξεκινήματά τους να κάνουν μεγάλα και συχνά λάθη, να έχουν μεγάλα ατυχήματα. Όμως εσύ ποτέ στα πρώτα σου χρόνια δεν έκανες τέτοια λάθη. Ήρθες και κέρδιζες αμέσως τον Colin McRae και τον Carlos Sainz…

Θεωρώ ότι η οδήγηση είναι θέμα αίσθησης. Ειδικά στα ράλι, που πρέπει διαρκώς να κάνεις εκτιμήσεις για την ταχύτητα, για τη στροφή που έρχεται, για την πρόσφυση, για τα πάντα. Πρέπει διαρκώς να αναλύεις τι συμβαίνει, τις πληροφορίες που λαμβάνεις. Πρώτα απ΄ όλα δεν είμαι τρελός, δεν θέλω να πέσω πάνω στο πρώτο δέντρο με 6^η ταχύτητα! Πάντα κάνω ό,τι αισθάνομαι κι αν αισθάνομαι καλά στο αυτοκίνητο μπορώ να κινηθώ γρήγορα με αυτοπεποίθηση.

Δεν παίζει ρόλο η εμπειρία;

Στην αρχή δεν ήταν θέμα εμπειρίας, δεν είχα καμία εμπειρία στην αρχή. Τώρα η εμπειρία αναμφίβολα βοηθάει, αλλά πάντα κάνω αυτό που αισθάνομαι και οδηγώ όπως νιώθω.

auto.in.gr