Η Αστροπαλιά του Apos

Είχα ζητήσει από τον Apos να τροφοδοτήσει την «Πυξίδα» μου με υλικό από την Αστυπάλαια. Τη γνωρίζει άλλωστε καλά και μιας και την επισκέφτηκε και εφέτος, σκέφτηκα ότι θα είχε φρέσκο υλικό. Όπερ και εγένετο. Δυστυχώς λόγω πυρκαγιών, βγήκαμε λίγο από την πορεία μας και το post καθυστέρησε να ανέβει. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε να αναφερόμαστε σε χαρούμενες και ξέγνοιαστες διακοπές «πάνω» από τα αποκαΐδια. Καλώς ή κακώς, η ζωή μπαίνει ξανά στο γνώριμο ρυθμό της – είπαμε όμως, χωρίς αμνησία…

Αστυπάλαια, λοιπόν, η Αστροπαλιά… Προσωπικά δεν τη γνωρίζω, από όσα όμως βλέπω και διαβάζω, πολύ θα το ήθελα να ήμασταν… φίλες!

Ας δούμε τι μάς έχει ετοιμάσει ο Apos.

Νατάσα, δεν έχω ξεχάσει την υπόσχεσή μου για Μύκονο!

«Αστυπάλαια. Μάλλον δεν είμαι ο κατάλληλος να γράψω για το νησί αυτό, αφού το λατρεύω. Το σχήμα του θυμίζει… πεταλούδα. Χωρίζεται σε δύο κομμάτια από μια στενή λωρίδα γης, το Στενό. Η δυτική πλευρά – όπου βρίσκεται και η Χώρα – αποκαλείται Έξω Νησί, ενώ η ανατολική λέγεται Μέσα Νησί.

» Η Χώρα είναι όλα τα λεφτά. Θυμίζει Κυκλάδες με ένα κάστρο στην κορυφή και τα άσπρα σπίτια να ξεχειλίζουν μέχρι τη θάλασσα. Η ανηφόρα μέχρι το Κάστρο θέλει πνευμόνια, αλλά η θέα από εκεί είναι καταπληκτική. Η Εκκλησία της Παναγιάς της Πορταΐτισσας επίσης εξαιρετική. Εκεί γίνεται και το πανηγύρι τον 15αύγουστο.

» Η Πλατεία σφύζει από ζωή: Ταβέρνες με καταπληκτικό ψάρι, πουγγιά και στιφάδο, ολίγη από μπαρ, κίνηση, ζευγαράκια, οικογένειες, ντόπιοι, τυπάκια όλων των ειδών, φάτσες από όλο τον κόσμο.

» Αντίστοιχη είναι η εικόνα (λίγο πιο ήσυχη) στο κάτω μέρος της πόλης, στο παλιό λιμάνι. Οι ντόπιοι το αποκαλούν Πέρα Γιαλό και από εκεί ξεκινά και το καραβάκι για τις καλύτερες παραλίες.

» Δύο ακόμα μέρη στην Αστυπάλαια είναι το Λιβάδι και η Ανάληψη (Μαλτεζάνα), όπου η ησυχία και η χαλάρωση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Καταλαβαίνετε δηλαδή για το βαθμό αποτοξίνωσης!! Χρειάζεται όμως μεταφορικό μέσο για τις μετακινήσεις στη Χώρα.

» Στο Έξω Νησί αξίζει να επισκεφθείτε τον Άγιο Ιωάννη και να θαυμάσετε τον καταρράκτη του καθώς επίσης και το Λιβάδι.

» Στα νότια του Μέσα Νησιού βρίσκεται η Ανάληψη (Μαλτεζάνα). Η Μαλτεζάνα πήρε την ονομασία της από τους Μαλτέζους πειρατές που είχαν ως ορμητήριό τους το νησί. Εδώ, το 1827, ο Γάλλος Bigot πυρπόλησε το πλοίο του για να μην αιχμαλωτιστεί.

» Στη βορειοανατολική πλευρά της Αστυπάλαιας βρίσκεται η λιμνοθάλασσα Χαμένη Λίμνη, στις όχθες τις οποίες είναι χτισμένο το Βαθύ. Από εδώ μπορεί κανείς να επισκεφθεί με καΐκι το Σπήλαιο του Δράκου, το Σπήλαιο του Νεγρί ή πιο νότια το ιταλικό φρούριο Καστελλάνο.

» Το σπουδαιότερο αξιοθέατο είναι το Kάστρο που αποτελεί κατάλοιπο της Ενετοκρατίας. Aλλωστε, μετά το 1204 το νησί περιήλθε στους Βενετούς και κυρίως στην οικογένεια Quirini – με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα κατά το οποίο ανήκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία (1269-1310).

» Οι Quirini έμειναν κύριοι του νησιού μέχρι το 1537, όταν κατακτήθηκε από τους Τούρκους. Στην είσοδο του Κάστρου υπάρχει ακόμα το οικόσημο της οικογένειας.

» Στις παρυφές του κάστρου βρίσκεται και η ονομαστή εκκλησία της Παναγίας της Πορταΐτισσας, που γιορτάζει στις 15 Αυγούστου. Στο πανηγύρι της προσφέρεται δωρεάν δείπνο σε όλους, με πρώτο πιάτο τη σπεσιαλιτέ του νησιού, το περίφημο Λαμπριανό. (κατσικάκι γεμιστό με ρύζι και συκωτάκια).

» Όπως είπα και πριν, την Αστροπαλιά τη λατρεύω: Έχω πάει με όλες τις δυνατές «συνθέσεις»: ‘ζευγαρωμένος’, ‘χύμα’, ‘απελπισμένος’, ‘κουρασμένος’…. και κάθε φορά είχε τον τρόπο της να με κάνει να περάσω καλά. Και να θέλω να ξαναπάω.

» Εκτιμώ επίσης ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί και σε αντιμετωπίζουν ως επισκέπτη. Όχι ως πορτοφόλι.

» Έχει πολλά ακόμα η Αστυπάλαια, αλλά ας τα ανακαλύψει ο καθένας με τον τρόπο του…»