Τα εισπνεόμενα αντιασθματικά «δεν προκαλούν υπερκινητικότητα»
Λονδίνο: Τα ευρήματα παρελθόντων ερευνών, αλλά και τις αναφορές γονέων ότι τα τα παιδιά που λαμβάνουν εισπνεόμενα φάρμακα κατά του άσθματος καθίστανται υπερκινητικά, έρχεται να αντικρούσει νέα βρετανική μελέτη. Βάσει του σχετικού πορίσματος, δεν υφίσταται καμία συσχέτιση μεταξύ της λήψης εισπνεόμενων αντιασθματικών και υπερκινητικότητας.
Λονδίνο: Τα ευρήματα παρελθόντων ερευνών, αλλά και τις αναφορές γονέων ότι τα τα παιδιά που λαμβάνουν εισπνεόμενα φάρμακα κατά του άσθματος καθίστανται υπερκινητικά, έρχεται να αντικρούσει νέα βρετανική μελέτη. Βάσει του σχετικού πορίσματος, δεν υφίσταται καμία συσχέτιση μεταξύ της λήψης εισπνεόμενων αντιασθματικών και υπερκινητικότητας.
Είναι κοινός ισχυρισμός των γονέων ότι τα παιδιά γίνονται ανήσυχα και υπερενεργητικά μετά τη λήψη σαλβουταμόλης, ουσίας που συμβάλλει στην διάνοιξη των αποφραγμένων αεραγωγών. Μάλιστα, η άποψη αυτή είχε επιβεβαιωθεί μέσω προηγούμενης μελέτης, η οποία είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως ένα στα πέντε παιδιά που λαμβάνουν σαλβουταμόλη γίνονται όντως υπερκινητικά.
Ωστόσο, το πόρισμα της νέας ερευνητικής μελέτης που διεξήχθη σε αντιπροσωπευτικό δείγμα παιδιών από την παιδιατρική πνευμονολογική κλινική του νοσοκομείου Guy’s and St Thomas’ Hospital Trust είναι εκ διαμέτρου αντίθετο. «Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει τη συσχέτιση εισπνεόμενων αντιασθματικών φαρμάκων και υπερκινητικότητας» αναφέρεται στα συμπεράσματα της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Archives of Disease in Childhood.
Όπως μεταδίδει το BBC, η επιστημονική ομάδα χώρισε τα παιδιά σε δύο κατηγορίες, χορηγώντας στην πρώτη σαλβουταμόλη και στη δεύτερη κάποιο εικονικό φάρμακο (placebo) -όχι κατά τη διάρκεια κρίσης άσθματος. Στη συνέχεια, οι ειδικοί παρατήρησαν το σύνολο των παιδιών που έπαιζαν με τα ίδια παιχνίδια, αναζητώντας σημάδια υπερκινητικότητας σε όσα είχαν λάβει το εισπνεόμενο αντιασθματικό φάρμακο.
Όπως αναφέρουν, δεν υπήρξε καμία διαφοροποίηση στη συμπεριφορά τους έναντι των παιδιών στα οποία είχαν χορηγηθεί εικονικά φάρμακα. Αφήνουν, πάντως, κάποιο… παραθυράκι ανοιχτό, επισημαίνοντας πως ο χώρος του νοσοκομείου και το γεγονός ότι τα παιδιά δεν είχαν υποστεί κρίση όταν τους χορηγήθηκε το φάρμακο, μπορεί να «έπαιξαν κάποιο μικρό ρόλο» στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς τους.