Το αίμα τόσων αθώων ζητά δικαίωση

«Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε βήμα πίσω. Θα προχωρήσουμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε μία από τις κακοδαιμονίες της ελληνικής κοινωνίας…»

Όχι, ο Γιώργος Σταθάκης δεν μίλησε για τις πυρκαγιές. Δεν μίλησε για τη μαζική δολοφονία (διότι περί αυτού πρόκειται) σχεδόν 90 συμπολιτών μας. Δεν αναφέρθηκε στο πώς η κακοδαιμονία της ελληνικής κοινωνίας φέρνει ανοργανωσιά, επιχειρησιακή ανικανότητα, έλλειψη σχεδίου αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών.

Ως πανεπιστημιακός μάλιστα δεν αναφέρθηκε καν στην ανάγκη να υπάρξει μια μεγάλη ανατροπή στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Να φύγουν τα παλαιολιθικά μαθήματα που διδάσκονται τα παιδιά μας και να έρθουν γνωστικά αντικείμενα για την Πολιτική Προστασία, συμβουλές για δύσκολες ώρες όπως αυτές στο Μάτι ή ακόμη και για τον εθελοντισμό.

Όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον υπουργό. Υπάρχουν άλλα προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Για την παράνομη δόμηση μιλούσε ο κ. Σταθάκης, εκεί δεν πρόκειται να κάνουν πίσω.

Και πολύ καλά θα πράξουν βεβαίως. Η αυθαίρετη δόμηση είναι ένα έγκλημα που πρέπει κάποτε να τιμωρηθεί και να σταματήσει να υπάρχει.

Όπως βεβαίως και η γραφειοκρατία, η φοροδιαφυγή, το φακελάκι, το ρουσφέτι και τόσα άλλα κακά δαιμόνια. Όμως, τώρα ξαφνικά θυμηθήκαμε να τα λύσουμε όλα αυτά; Τώρα ξαφνικά η κυβέρνηση που είναι στη εξουσία 3,5 χρόνια σκέφτηκε ότι δεν πρέπει να κάνει πίσω με τα αυθαίρετα;

Τότε που υπουργοί της μπλόκαραν κατεδαφίσεις έκαναν πίσω; Τότε που έδιναν συμβουλές «τακτοποίησης» αυθαιρέτων και μάλιστα στο Μάτι απλά ήταν μια ημέρα σαν όλες τις άλλες;

Τώρα θα λύσουμε τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης αλλά θα αφήσουμε το μείζον θέμα να ξεχαστεί;

Είναι λαϊκισμός να λέει κάποιος που είδε τους νεκρούς στο Μάτι, που είδε τους συγγενείς αγνοούμενων να κρατάνε στα χέρια τους φωτογραφίες και να λένε «μήπως τον έχετε δει;»

Είναι λαϊκισμός να μιλήσει κάποιος και να πει στον υπουργό: «Είδες την απόγνωση, τον τρόμο, το σοκ στα μάτια αυτών των ανθρώπων; Μύριζες το θάνατο στο Μάτι; Πήγες να νιώσεις ότι πάνω από όλους και από όλα είναι η ανθρώπινη ζωή;»

Δεν αμφιβάλλουμε για την ευαισθησία του συμπαθούς κυρίου Σταθάκη. Ασφαλώς κι έχει πάθει κι αυτός τον κλονισμό που έπαθαν εκατομμύρια Ελληνες.

Αμφιβάλλουμε, όμως, για τις προθέσεις του. Θα περιμέναμε από τον ίδιο αλλά και από τον μόλις 44 ετών Αλέξη Τσίπρα να μην κάνουν βήμα πίσω μέχρι να βρεθούν οι ένοχοι και να τιμωρηθούν.

Να μην κάνουν βήμα πίσω προκειμένου να φτιάξουν μια σωστά οργανωμένη κρατική μηχανή για να μην ξαναθρηνήσουμε τόσες αθώες ψυχές.

Να μην κάνουν βήμα πίσω στην κατεύθυνση της εκπαίδευσης των πολιτών στο πώς δεν θα αυθαιρετούν, πώς δεν θα διεκδικούν από τον βουλευτή και τον υπουργό να φτιάχνει νόμους προστασίας της παρανομίας.

Να μην κάνουν βήμα πίσω στο πώς θα γαλουχηθεί το πολιτικό σύστημα στην ανάγκη να θεμελιωθεί ένα σύγχρονο κράτος.

Σε ένα πράγμα να κάνουν πίσω. Στην οίηση με την οποία κυβερνούν.

Ας μην πάει χαμένο το αίμα τόσων αθώων; Δικαίωση ζητά. Και κυρίως να μην ξαναζήσουν οι επόμενες γενιές μια τέτοια τραγωδία γιατί το κράτος είναι ανίκανο να προστατέψει τους πολίτες του.