Αρκάς: Η καλημέρα της Τετάρτης φλερτάρει με ένα ζοφερό μέλλον

Την Τετάρτη 6 Αυγούστου του 2025 η καλημέρα του Αρκά μας υπενθυμίζει μια πραγματικότητα, που όλοι θέλουμε να ξεχάσουμε αλλά δυστυχώς είναι ανώτερη από εμάς –είναι η ίδια η γη πάνω στην οποία ζούμε.  Ο Αρκάς σκιτσάρει το πρόβλημα της λειψυδρίας με τον δικό του γλυκόπικρο τρόπο –η σκληρή αλήθεια φιλτραρισμένη μέσα από το χιούμορ.

Το σημερινό σκίτσο του δείχνει ένα βοοειδές να έχει λυγίσει από τη ζέστη, ιδρωμένο και κατάκοπο, πεσμένο στο έδαφος πάνω σε μια άγονη γη με τον ήλιο να καίει το δέρμα του, φωνάζοντας «νερόοοοοο!…».

Πάνω του είναι δυο όρνια τα οποία το γλυκοκοιτάζουν αφού λαχταρούν ως ιδανικό μεζέ, ενώ σπεύδουν και καλά να το βοηθήσουν γιατί νοιάζονται. «Νερό, ιδρωμένος; Τρελάθηκες;» λέει το ένα. «Θες να κλείσει ο λαιμός σου;» προσθέτει το άλλο.

Το μήνυμα της απειλής της λειψυδρίας είναι σαφές.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη arkas.official (@arkas.official)

Όταν λίμνες και φράγματα «στεγνώνουν» – Η λειψυδρία χτυπά την Ελλάδα και δεν φταίει (μόνο) η κλιματική κρίση

Η λειψυδρία χτυπά ανελέητα την Ελλάδα. Σε πολλές περιοχές της χώρας, έχει σημάνει συναγερμός καθώς λίμνες και φράγματα «στεγνώνουν». Τον τελευταίο 1,5 χρόνο, 39 Δήμοι έχουν ζητήσει να κηρυχτούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης από το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας λόγω του προβλήματος που αντιμετωπίζουν με τη λειψυδρία.

Και οι προβλέψεις για το μέλλον είναι δυσοίωνες, ελέω κλιματικής κρίσης, η οποία πάντως χρησιμοποιείται συστηματικά ως άλλοθι για πάσης φύσεως κυβερνητική αδράνεια. Η έλλειψη νερού —ειδικά αρδευτικού, αλλά όλο και συχνότερα και υδρευτικού— δεν οφείλεται αποκλειστικά σε φυσικά αίτια, όπως η ξηρασία ή η μείωση των βροχοπτώσεων. Αντίθετα, είναι το αποτέλεσμα χρόνιων πολιτικών αποφάσεων και ελλείψεων στις υποδομές.

Η απουσία σύγχρονων αρδευτικών και υδροδοτικών έργων, καθώς και η ανύπαρκτη συντήρηση των ήδη υπαρχόντων, έχουν μετατρέψει πολλές περιοχές της χώρας —αγροτικές και τουριστικές— σε άνυδρες ζώνες. Το υφιστάμενο αρδευτικό δίκτυο παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης, επιβεβαιώνοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο φυσικό, είναι επιπλέον πρόβλημα διαχείρισης και πολιτικών επιλογών.