Το συναρπαστικό ντεμπούτο του Glenn Martens στον Maison Margiela ευθυγραμμίζει παρελθόν, παρόν και μέλλον

Το έργο του Glenn Martens ήταν αξιοζήλευτο: να ακολουθήσει δύο από τους πιο επιδραστικούς – και μοναδικούς – σχεδιαστές της μόδας, τον Martin Margiela και τον John Galliano. Αλλά μια ζεστή βραδιά στο βόρειο Παρίσι στις 9 Ιουλίου 2025, μακριά από την πρεμιέρα και το λούστρο των επιδείξεων υψηλής ραπτικής A/W 2025 στο 1ο arrondissement, ο Βέλγος σχεδιαστής παρέδωσε μια συναρπαστική πρώτη συλλογή ως δημιουργικός διευθυντής του Maison Margiela, η οποία υποσχέθηκε να «διεκδικήσει το DNA του οίκου με κομψότητα».

Η επίδειξη εκτυλίχθηκε στο υπόγειο υπόγειο του Le Centquatre – ενός πολιτιστικού κέντρου στο 19ο διαμέρισμα της πόλης – όπου οι καλεσμένοι πήραν τις θέσεις τους σε διάφορα δωμάτια μέσα σε ένα χάρτινο κολάζ που θύμιζε, όπως είπε ο Martens «έξι διαφορετικούς παλατιανούς εσωτερικούς χώρους».

Τσαλακωμένες και ξεφλουδισμένες αφίσες στους τοίχους, θύμιζαν την αγάπη του Martin Margiela για το trompe l’oeil, αλλά υποδήλωναν επίσης ένα είδος ξεθωριασμένης μεγαλοπρέπειας – μια σύγχρονη εγκατάσταση τέχνης και διαχρονική αρχοντικότατα ταυτόχρονα.

Το ντεμπούτο του Glenn Martens στο Maison Margiela

Πριν από την επίδειξη, ο Martens είχε δηλώσει στη Vogue Business ότι αισθάνεται σαν να έχει γίνει αναφορά στην κληρονομιά του Martin Margiela μέχρι το τέλος: «Αγαπώ αυτόν τον οίκο για το ιδρυτικό του DNA, αλλά σίγουρα ένα μεγάλο μέρος αυτού του DNA έχει λεηλατηθεί πλήρως- κυριολεκτικά λεηλατηθεί», είπε.

Είναι κάτι από το οποίο δεν είναι απρόσβλητος ούτε ο ίδιος – η 11χρονη θητεία του στην Y/Project επηρεάστηκε σίγουρα από τις παρορμήσεις αποδόμησης του συμπατριώτη του.

Και στην επίδειξη, ο Martens αγκάλιασε όντως ένα από τα πιο διαχρονικά μοτίβα του Martin Margiela: τη μάσκα, η οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην πρώτη συλλογή S/S 1989 του Βέλγου σχεδιαστή, που πραγματοποιήθηκε σε ένα παρισινό νυχτερινό κέντρο και θα γινόταν σύμβολο της δικής του επιθυμίας για ανωνυμία (ο Martin Margiela δεν εμφανιζόταν δημόσια ούτε έδινε προσωπικές συνεντεύξεις, απαντώντας σε ερωτήσεις μόνο μέσω φαξ ως συλλογικό «εμείς» του ατελιέ Margiela).

Εδώ, οι μάσκες ήταν από τσαλακωμένο μέταλλο, στολισμένες με θρυμματισμένα κρύσταλλα, ή ήταν κατασκευασμένες από φτερωτές φέτες διάφανης οργάντζας ή απλικέ δαντέλα.

O Martens αγκάλιασε όντως ένα από τα πιο διαχρονικά μοτίβα του Martin Margiela: τη μάσκα, η οποία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην πρώτη συλλογή S/S 1989 του Βέλγου σχεδιαστή

Σοβαρή προσέγγιση στην κληρονομιά του οίκου

Ωστόσο, το όραμα του Martens είχε μια πειραγμένη χλιδή. Ο σχεδιαστής δήλωσε ότι είχε κοιτάξει προς τη «μεσαιωνική αρχιτεκτονική και την ατμόσφαιρα της Φλάνδρας και των Κάτω Χωρών», η οποία εκφράστηκε στον χειρισμό των υφασμάτων σε πλούσια στρώματα.

Υπήρχαν τεράστια φορέματα με κυματισμούς από «λιωμένη» μεταλλική οργάντζα, που τόνιζαν δραματικά τη μέση ή έμοιαζαν να είναι ζωγραφισμένα για να θυμίζουν πέτρα – «οι αγαλματένιες μορφές θυμίζουν τις (αγιογραφικές) μορφές των προσόψεων των εκκλησιών», αναφέρεται στις σημειώσεις της συλλογής – ενώ ένα πλούσιο μείγμα από ζακάρ, τυπωμένα αναγεννησιακά μοτίβα και ανάγλυφο δέρμα, που θύμιζε φλαμανδική ταπετσαρία του 16ου αιώνα, κόπηκε σε φέτες και έγινε patchwork.

Με την έννοια του κολάζ, τα ενδύματα έμοιαζαν να υπάρχουν εντελώς εκτός χρόνου – μια πράξη εξισορρόπησης μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος.

Ο σεβασμός για το παρελθόν αποτελεί εδώ και καιρό μέρος του σχεδίου Maison Margiela – από τις απαρχές του οίκου, ο Martin Margiela εκτιμούσε τα αντικείμενα που έβρισκε τυχαία, ακόμη και όταν τα διέλυε για να τα επανασχεδιάσει εκ νέου

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Maison Margiela (@maisonmargiela)

Πολύ πριν η λέξη «upcycling» μπει καν στην ορολογία της μόδας)

Η συλλογή αποτελούσε μέρος της σειράς Artisanal του Maison Margiela, μιας αναβαθμισμένης, παρακείμενης προς την υψηλή ραπτική προσφοράς, η οποία ωστόσο είναι σε μεγάλο βαθμό κατασκευασμένη από αντικείμενα που βρέθηκαν τυχαία (εγκαινιάστηκε το 2006, πολύ πριν η λέξη «upcycling» μπει καν στην ορολογία της μόδας).

Οι πρώιμες συλλογές κατασκευάστηκαν από παλιά δαντέλα και φθαρμένα blue jeans ή από το μετάξι των φοδρών, και εδώ ο Martens ανέλαβε ένα παρόμοιο έργο – πριν από την επίδειξη, δήλωσε ότι μεγάλο μέρος των υλικών της συλλογής προήλθε από ρούχα που προμηθεύτηκε από το Guérissol, μια αλυσίδα παριζιάνικων καταστημάτων μεταχειρισμένων ειδών.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη SNOBETTE (@thesnobette)

Τι να κρατήσω και τι να αφήσω

Ακόμη και οι μάσκες είχαν διαμορφωθεί από πεταμένα μεταλλικά κουτιά, ενώ άλλες εμφανίσεις είχαν συναρμολογηθεί περίτεχνα από παλιά κοσμήματα. Εδώ, προσεκτικά επεξεργασμένα, έγιναν κάτι θεαματικό.

Ο σεβασμός για το παρελθόν αποτελεί εδώ και καιρό μέρος του σχεδίου Maison Margiela – από τις απαρχές του οίκου, ο Martin Margiela εκτιμούσε τα αντικείμενα που έβρισκε τυχαία, ακόμη και όταν τα διέλυε για να τα επανασχεδιάσει εκ νέου.

Στον Maison Margiela, αρκετές δεκαετίες μετά, ο Martens αντιμετωπίζει ένα παρόμοιο έργο επανεφεύρεσης και ανακατασκευής – μια επισφαλή ισορροπία του τι να πάρει και τι να αφήσει πίσω. Με αυτό το σίγουρο ντεμπούτο, φαίνεται ότι το έχει ήδη καταλάβει.

*Με στοιχεία από wallpaper.com