Η ΑΕΚ, ο Δημήτρης Χατζηχρήστος και ένα διαφορετικό δέσιμο με μια ομάδα

Η είδηση βγήκε την ημέρα της απεργίας. «Εφυγε» ο Δημήτρης Χατζηχρήστος. Ισως ο πιο γνωστός φίλος της Ενωσης. Ακόμη σωστότερα, ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους φανατικούς οπαδούς των ομάδων. Οι περισσότεροι γνώριζαν πως το φευγιό ήταν θέμα χρόνου. Εμπαινε και έβγαινε από τα νοσοκομεία ο Χατζηχρήστος το τελευταίο διάστημα, ενώ το Ιπποκράτειο ήταν σημείο συνάντησης ανθρώπων που τον γνώρισαν και θέλησαν να του συμπαρασταθούν οδεύοντας προς το φινάλε της ζωής του.

Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Δημήτρη Χατζηχρήστου ήταν στις 13 Απριλίου όταν μέλη της Ορίτζιναλ επισκέφθηκαν τον «αρχηγό» με αφορμή τα 101α γενέθλια της ΑΕΚ, κρατούσαν τούρτα και φώναξαν με όλη τους τη δύναμη το σύνθημα «Μήτσο γεια σου, ήρθαν τα παιδιά σου, ήρθε η Ορίτζιναλ και είναι εδώ κοντά σου». Και ο Χατζηχρήστος κοιτούσε και απολάμβανε, για την ακρίβεια καμάρωνε ανθρώπους που επίσης αγαπούν την ομάδα του όσο αυτός.

Μα μπορεί, αλήθεια, να ισχύει το «όσο αυτός»; Ουδείς μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 όταν κατέβηκε στην Αθήνα και μετά κάποιες παρουσίες ως πιτσιρικάς στη Λεωφόρο κίνησε για τη Νέα Φιλαδέλφεια, αγάπησε παράφορα την ΑΕΚ. Εβλεπε το γήπεδό της σαν …Ναό. Και εκείνος, ποτέ δεν απουσίασε, ελάχιστα ματς έχασε σε όλα τα τμήμα και της αφιερώθηκε στο 100%. Με έναν τρόπο ταιριαστό με εκείνη τη δεκαετία που έβγαζε αληθινό ρομαντισμό και προτού αρχίσει η εποχή του επαγγελματισμού, από το ’80 και δώθε.

Πιστός στο κέντρο της Αθήνας και τα Εξάρχεια, δημιούργησε το περίφημο «Δωματιάκι», το άντρο της Ορίτζιναλ, εκεί στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, στη …μύτη των φίλων του Παναθηναϊκού. Δεν έλειψαν τόσα χρόνια τα επεισόδια, ούτε να συνθήματα με μπογιά σε πόρτες και τοίχους. Αλλά δεν το σκέφθηκε πολύ και δεν επηρεάστηκε. Ούτε όταν άφησε πίσω τις σπουδές στη Βαρβάκειο, τη Νομική και το μέλλον του- το έκανε για χάρη της ΑΕΚ που τη νοιαζόταν, όπως έχει πει ο ίδιος, 24 ώρες το 24ωρο.

«Καλώς ή κακώς, αυτό συνέβαινε», ομολόγησε με κάποια δόση αυτοκριτικής πριν από λίγα χρόνια. Στην αρχή ήταν ο μικρότερος σε ηλικία στο ένα πούλμαν που πήγαινε μακριά από την Αθήνα για αγώνες της ΑΕΚ και μετά ο ίδιος διοργάνωνε εκδρομές με πολλά περισσότερα οχήματα. Οργανωτικός όσο ελάχιστοι. Ευφυής και με έμφυτο το χάρισμα του λόγου, έκανε εκπομπή σε περιφερειακό κανάλι, μπορούσε να σταθεί και να συζητήσει πολλά θέματα και στην επαφή του με τους δημοσιογράφους είχε επιχειρήματα που ανέλυε ενίοτε με τρόπο πειστικό. Η πρώτη μας συνάντηση έγινε εκεί, στο «Δωματιάκι», η ξενάγηση είχε ενδιαφέρον και η επαφή έμεινε.

Τι κι αν η πορεία της ζωής μας έφερε σε διαφορετικούς δρόμους; Οσάκις βρισκόταν η ευκαιρία, τα λέγαμε με τον Δημήτρη Χατζηχρήστο. Δεν είχε την ταμπέλα του «σκληρού οπαδού», δεν ήταν χούλιγκαν και του άρεσε να τον αποκαλούν αντι-χούλιγκαν. Αλλά γνώριζε τις κακοτοπιές, όπως και τα σημεία συνάντησης για ξύλο. Σκαρφιζόταν σε χρόνο ρεκόρ συνθήματα, ήταν μετρ στο να δίνει τον τόνο στη σκεπαστή και οι πιστοί τον ακολουθούσαν με κλειστά μάτια. Μπροστά αυτός, πίσω οι άλλοι. Ισως δεν έβλεπαν τα όποια αρνητικά.

Ωρες ώρες, του καταλόγιζαν πως είχε μεγάλη δύναμη και μπορούσε μέσω αυτής να ελέγξει τα διοικητικά της ΑΕΚ. Είχε τον τρόπο να το αρνείται. Αλλά ακόμη κι έτσι να ήταν, δεν γινόταν αυτό με τρόπο φανερό ή επιπόλαιο. «Μου λένε πως έχω δύναμη αλλά δεν το ξέρω», είχε πει. Κατά βάθος, όμως, αντιλαμβανόταν τι συμβαίνει. Όπως όταν το 2008 ανέλαβε πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, θέλοντας «να ξεφτιλίσω τους λεφτάδες και όσους δεν εμφανίζονται». Το έκανε, αλλά απέτυχε, χωρίς να είναι σαφές το γιατί.

Πολλές φορές όσοι κινούνταν στην πρωτεύουσα, τον έβλεπαν να κυκλοφορεί με ένα παπάκι, Ντούσαν το είχε βγάλει ένεκα της μεγάλης του λατρείας προς τον Μπάγιεβιτς. Όταν ο Ντούσκο αποχώρησε και ο Δημήτρης Χατζηχρήστος ένιωσε προδομένος, όπως άλλωστε πολλοί φίλοι της ΑΕΚ, ταρακουνήθηκε ο ψυχικός του κόσμος. Επηρεάστηκε.

Θρυλείται πως υπήρξε ο άνθρωπος που ήταν φανατικά κατά της επιστροφής του προπονητή, αυτός που κράτησε στάση ουδέτερη όταν ο Μπάγιεβιτς φόρεσε ξανά τα κιτρινόμαυρα, αλλά κι αυτός που δεν λυπήθηκε όταν έφυγε ξανά από τον πάγκο της Ενωσης. Πάντως, με το ίδιο μηχανάκι έως και μέχρι πρότινος, έκανε χονδρική σε περίπτερα και προμήθευε ο ίδιος όλα όσα αυτά πουλούν.

Στα συνθήματα της Ορίτζιναλ, συχνά πυκνά έγινε έμφαση στο όνομα του δυναμικού συνδέσμου των οπαδών της ΑΕΚ, σε σημείο πολλοί να υποστηρίζουν πως το όνομα της ομάδας έμπαινε σε δεύτερο πλάνο.

Τόσο πολύ είχε γιγαντώσει αυτό που ο ίδιος είχε δημιουργήσει με τόσο κόπο και με μπόλικη αγάπη. Ενας ενορχηστρωτής της κιτρινόμαυρης εξέδρας, ένας οπαδός που έδωσε μια άλλη διάσταση στον όρο «οπαδικό κίνημα».

Θα τον θυμόμαστε για όσα έκανε για την ΑΕΚ. Αλλά και έχοντας ανοιχτές τις κεραίες ώστε να ακούσουμε και την άποψη άλλων, όσων υποστηρίζουν πως μια τέτοια στενή σχέση πάντα έχει και την «άλλη πλευρά του φεγγαριού». Γιατί ναι, κάποιες φορές ο Δημήτρης Χατζηχρήστος ελίχθηκε με έναν δικό του τρόπο και ίσως δεν μπόρεσε να αποφύγει κάμποσους συμβιβασμούς.