Σκύλος: Πώς θα καλοδεχθείτε το νέο μέλος της οικογένειά σας – Οι πρώτες ημέρες

Ο κύβος ερρίφθη! Θα προσθέσετε στην οικογένειά σας ένα κουταβάκι, ή έναν ενήλικο σκύλο. Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το πρώτο διάστημα είναι καθοριστικό για τη συμβίωσή σας.

«Όταν αποφασίσουμε να υιοθετήσουμε έναν σκύλο -κουτάβι ή ενήλικο-, πρέπει να προσέξουμε και να προετοιμάσουμε κάποια πράγματα. Οι πρώτες ημέρες του σκύλου στο σπίτι είναι εξαιρετικά σημαντικές. Πριν φέρουμε τον μικρό μας φίλο στο σπίτι, θα πρέπει να κάνουμε κάποιες ετοιμασίες και αγορές, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες του και να κάνουμε καλύτερη τη συμβίωση μας», αναφέρει ο εκπαιδευτής σκύλων, Νίκος Μπούζης.

Πώς πρέπει, λοιπόν, να προετοιμαστούμε και τι πρέπει να γνωρίζουμε;

Ποια είναι τα αναγκαία είδη για τον σκύλο

Σύμφωνα με τον κ. Μπούζη, φροντίζουμε να έχουμε αγοράσει λουρί – οδηγό, περιλαίμιο, ή στηθόλουρο – σαμαράκι. Επίσης, απαραίτητη είναι η μεταλλική ταυτότητα. Την περνάμε στο περιλαίμιο ή στο σαμαράκι του σκύλου, και σε αυτή αναγράφεται το όνομα του και ένας αριθμός τηλεφώνου μας.
Όλοι οι σκύλοι, οποιασδήποτε ηλικίας, λατρεύουν τα παιχνίδια. Επιλέγουμε, λοιπόν, εκείνα που είναι κατάλληλα για τον δικό μας.
Διαλέγουμε παιχνίδια που ο σκύλος θα μπορεί να μασήσει με ασφάλεια, και θα τον κρατήσουν απασχολημένο – καλύτερα να μασάει το παιχνίδι του, παρά την καρέκλα μας.

Είναι, σχεδόν, σίγουρο πως δεν θα αποφύγουμε τα κλάματα του κουταβιού μας την πρώτη νύχτα

«Ένα μεταλλικό κλουβί (crate) θα μας βοηθήσει να προλάβουμε μελλοντικό άγχος αποχωρισμού. Θα μας χρειαστεί για να περιορίσουμε τον σκύλο, για μικρά χρονικά διαστήματα, και για να κοιμάται μέχρι να ολοκληρωθεί η εκπαίδευση τουαλέτας.
Επίσης, είναι χρήσιμο για να τον μεταφέρουμε με ασφάλεια στα ταξίδια με το αυτοκίνητο», διευκρινίζει ο κ. Μπούζης.

Συνεχίζει λέγοντας ότι, ανάλογα τον χώρο που διαθέτουμε στο σπίτι, προτείνεται έξτρα ένα πάρκο περιορισμού, για μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Στο πάρκο περιορισμού μπορεί να μπει και το crate.

Η διατροφή είναι πολύ σημαντική, όπως επισημαίνει ο κ. Μπούζης, για τη σωστή ανάπτυξη και την ευζωία του. Γι’ αυτό επιλέγουμε μία καλή τροφή κατάλληλη για τον σκύλο μας.

Όσον αφορά τα μπολάκια φαγητού/νερού, προτιμάμε, όπως λέει ο εκπαιδευτής σκύλων, τα ανοξείδωτα ή κεραμικά μπολάκια. Τα πλαστικά μπορεί να τα μασήσει, κάτι που ίσως αποβεί επικίνδυνο για την υγεία του.

Τα είδη περιποίησης που θα πρέπει να έχουμε μεριμνήσει να πάρουμε, είναι βούρτσα, κόφτης νυχιών, υγρό και ειδικές μπατονέτες για τον καθαρισμό των αυτιών.

Παίρνουμε τα μέτρα μας για την ασφάλεια του σκύλου μας

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, όπως συμβουλεύει ο κ. Μπούζης, είναι να ασφαλίσουμε καλώδια και πρίζες. Να κρύψουμε παπούτσια και παντόφλες. Επίσης, να μαζέψουμε αντικείμενα που μπορεί να τραυματίσουν ή να αρρωστήσουν τον σκύλο μας.

Ο προσωπικός χώρος ύπνου/ξεκούρασης του σκύλου μας

Επίσης, όπως λέει ο κ. Μπούζης, θα πρέπει να προετοιμάσουμε τον χώρο, όπου θα κοιμάται και θα ξεκουράζεται ο σκύλος.
Ιδανικά, πρέπει να μάθουμε στον σκύλο μας να κοιμάται στο κλουβάκι του (crate), προκειμένου να αποφύγουμε το στρες και το άγχος αποχωρισμού.

Ο κ. Μπούζης τονίζει ότι δεν βάζουμε ποτέ τον σκύλο στο κλουβί με το ζόρι. Επίσης, δεν τον βάζουμε ποτέ στο κλουβί για να τον τιμωρήσουμε. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συνδυάσει τον περιορισμό του στο κλουβί με άσχημη εμπειρία, γιατί τότε δεν θα θέλει να μπει μέσα. Το κλουβί θα πρέπει να είναι ο χώρος όπου ο σκύλος μας ηρεμεί. Το crate θα πρέπει να είναι σε κάποιο χώρο που έχουμε διαμορφώσει κατάλληλα μέσα στο σπίτι.
Ιδανικός χώρος είναι μέσα σε ένα πάρκο για σκύλους, έτσι ώστε να έχει το κουτάβι μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων – για ενήλικο ισχύει το ίδιο μόνο για μικρόσωμα σκυλιά.

Μία εναλλακτική λύση είναι, να αγοράσουμε κάποιο ειδικό πορτάκι (πόρτα ασφαλείας για παιδιά) που προσαρμόζεται στην πόρτα, και να τον περιορίσουμε σε κάποιο δωμάτιο.
Φυσικά, μαζί με τις πάνες, το κρεβάτι, τα παιχνίδια και το νερό του.

Και έφτασε η μέρα που θα μεταφέρουμε τον σκύλο στο σπίτι μας

«Ιδανικά, το κουτάβι το μεταφέρουμε με κάποιο κλουβάκι στο σπίτι, για να μη στρεσαριστεί πολύ, εφόσον είναι η πρώτη φορά που μπαίνει σε αυτοκίνητο. Επίσης, μπορούμε να καθίσουμε δίπλα του, ή να το κρατήσουμε στην αγκαλιά μας. Το ίδιο ισχύει και για έναν αδέσποτο ενήλικο σκύλο που δεν γνωρίζει από αυτοκίνητο.

Εναλλακτικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ζώνη ασφαλείας για σκύλους. Πάνω από όλα προέχει η ασφάλεια του σκύλου, και η δική μας», επισημαίνει ο κ. Μπούζης.

Σε αυτό το σημείο ο κ. Μπούζης εφιστά την προσοχή μας: «Κατά τη μεταφορά του σκύλου στο αυτοκίνητο δεν κάνουμε απότομες κινήσεις. Δεν πατάμε απότομα φρένο -μόνο σε έκτακτη ανάγκη- και δεν παίρνουμε απότομα στροφές. Αν μπορούμε, έχουμε λίγο ανοιχτό το παράθυρο.

Και φτάσαμε στο σπίτι

«Αν υιοθετήσαμε κουτάβι, ακουμπάμε το κλουβί κάτω και το αφήνουμε να βγει μόνο του. Δεν το τραβάμε έξω με το ζόρι. Το πιο πιθανό είναι να βγει αμέσως. Το αφήνουμε λίγο να μυρίσει», συμβουλεύει ο κ. Μπούζης.
Υπάρχει περίπτωση, όπως λέει, να είναι αγχωμένο από τους θορύβους και τη μεταφορά, και να θέλει λίγο χρόνο. Έχουμε υπομονή. Δεν ξεχνάμε ότι είναι ένα καινούριο περιβάλλον για το κουτάβι, και ότι για πρώτη φορά βρίσκεται μακριά από τη μητέρα και τα αδέρφια του.
Εάν η απόσταση μέχρι το σπίτι ήταν μεγάλη, μπορεί να διψάει. Δίνουμε να πιει λίγο νερό.

Σε ό,τι αφορά την υιοθεσία ενήλικου σκύλου, όπως λέει ο κ. Μπούζης, πριν ανοίξουμε την πόρτα του αυτοκίνητου, του φοράμε το λουράκι – οδηγό. Ανοίγουμε την πόρτα και περιμένουμε: δίνουμε χρόνο μέχρι να αποφασίσει μόνος του πότε θα βγει. Μπορεί να νιώθει ανασφάλεια. Τον δελεάζουμε με νόστιμες λιχουδιές.

Όταν φτάσουμε στο σπίτι, του συμπεριφερόμαστε όπως προείπαμε για το κουτάβι. Εάν υπάρχουν και άλλα μέλη της οικογένειας που περιμένουν με χαρά το κουτάβι/ενήλικο σκύλο, τους ζητάμε να μην αρχίσουν να φωνάζουν από ενθουσιασμό. Αλλά και ούτε να χοροπηδούν τριγύρω του.
Το πιο πιθανόν είναι να φοβηθεί και να αγχωθεί. Μπορούν να καθίσουν ήσυχα κάτω, απέναντί του, και να αφήσουν το κουτάβι/ενήλικο σκύλο να αποφασίσει μόνο/ς του, αν θέλει να πάει κοντά τους. Μετά, αφήνουμε να μυρίσει και να εξερευνήσει το νέο του περιβάλλον με επίβλεψη. Σιγά – σιγά, όσο αποκτά εμπιστοσύνη και εξοικειώνεται με το περιβάλλον, θα «ξεθαρρέψει».

Η πρώτη «καληνύχτα»

«Είναι, σχεδόν, σίγουρο πως δεν θα αποφύγουμε τα κλάματα του κουταβιού μας, όποιον και από τους δύο παραπάνω τρόπους επιλέξουμε ως χώρο ύπνου/ξεκούρασης. Είναι πολύ πιθανό, το πρώτο βράδυ να μην κοιμηθούμε καθόλου – φυσικά, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Είναι το πρώτο βράδυ μακριά από τα αδέρφια και τη μητέρα του, ή, απλά, κοιμάται μόνο του σε διαφορετικό περιβάλλον», εξηγεί ο κ. Μπούζης και συμπληρώνει: «Σιγουρευόμαστε ότι το δωμάτιο είναι ζεστό ή δροσερό, ανάλογα με την εποχή. Την πρώτη νύχτα μπορούμε να καθίσουμε δίπλα στο κουτάβι».

Σε κανέναν δεν αρέσουν τα κλάματα, όπως λέει ο κ. Μπούζης, αλλά θα πρέπει να κάνουμε υπομονή. Όλα θα γίνουν καλύτερα με την πάροδο του χρόνου. Και προειδοποιεί ότι, εάν κάθε φορά που κλαίει το κουτάβι ή ο ενήλικος σκύλος μας, τρέχουμε δίπλα τους, θα το συνδυάσουν και θα το κάνουν συνέχεια.
Ένας ενήλικος σκύλος, το πιο πιθανό είναι να μην κλάψει. Αλλά πρέπει να προσέξουμε την ασφάλεια του χώρου του, όπως προείπαμε.

Επιλογή κτηνιάτρου και εκπαιδευτή σκύλου

Κλείνοντας, ο κ. Μπούζης υπογραμμίζει ότι θα πρέπει να κάνουμε έρευνα, προκειμένου να βρούμε έναν καλό κτηνίατρο, όπως και έναν αξιόλογο εκπαιδευτή σκύλων. Επισημαίνει ότι οι πρώτες ημέρες θα είναι δύσκολες και, για να μη γίνουν λάθη που θα οδηγήσουν σε σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς, η καλύτερη λύση είναι η συνεργασία με έναν σωστά καταρτισμένο εκπαιδευτή σκύλων.

● Ο κύριος Νίκος Μπούζης είναι απόφοιτος της Σχολής Εκπαιδευτών Σκύλων K9 door Ways και συνεχίζει τη μετεκπαίδευσή του, παρακολουθώντας σεμινάρια καταξιωμένων εκπαιδευτών πάνω σε νέες και καινοτόμες μεθόδους εκπαίδευσης σκύλων.

Η σωστή εκπαίδευση των σκύλων σε πραγματικές συνθήκες, με σύγχρονες μεθόδους και χωρίς χρήση βίας, η ομαλή συμβίωση και συνύπαρξη ιδιοκτήτη σκύλου, αλλά και η συνεχής υποστήριξή τους, είναι οι λόγοι που τον οδήγησαν στη δημιουργία μίας Πρότυπης Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων στη Λάρισα.

Και, όπως λέει: «Η αγάπη μου για τα ζώα εκδηλώθηκε από τη μικρή μου ηλικία. Η αδυναμία μου, όμως, για τους σκύλους «γεννήθηκε» όταν γνώρισα τη Λίζα, τον ημίαιμο Γερμανικό Ποιμενικό του παππού μου, σε ηλικία τεσσάρων ετών. Η αγάπη μου και η ενασχόληση με τα σκυλιά από μικρή ηλικία, με οδήγησε στην απόφαση να ασχοληθώ και επαγγελματικά με την εκπαίδευση των σκύλων».

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα.