Κλιματική αλλαγή: Γιατί η Ρωσία εισάγει βίσωνες στη θέση των μαμούθ της Σιβηρίας

Το φιλόδοξο σχέδιο είναι ένας συνδυασμός περιβαλλοντικής αποκατάστασης και γεωμηχανικής: βίσωνες από τη Δανία μεταφέρθηκαν στη Σιβηρία με την ελπίδα ότι θα αναλάβουν το ρόλο των εξαφανισμένων μαμούθ για την επαναφορά αρχαίων οικοσυστημάτων.

Δώδεκα αμερικανικοί βίσωνες (Bison bison) από δανέζικο εκτροφείο μεταφέρθηκαν οδικώς τον Ιούλιο στο Εθνικό Πάρκο του Ίνγκιλορ στην Δυτική Σιβηρία, το οποίο είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη προστατευόμενη περιοχή του κόσμου με έκταση 9 εκατομμυρίων στρεμμάτων.

Τα ζώα θα αφεθούν ελεύθερα να βοσκούν έπειτα από έναν μήνα καραντίνας για προληπτικούς λόγους, ανέφεραν οι αρχές της Αυτόνομης Περιφέρειας των Γιαμάλων Νένετς στη Ρωσία.

«Οι βίσωνες μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν στην Αρκτικη επειδή ήταν ιστορικά το φυσικό τους ενδιαίτημα» ανέφερε σε ξεχωριστή ανακοίνωση το τοπικό υπουργείο Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος.

«Μπορούν να αναλάβουν τον ρόλο των μαμούθ που εξαφανίστηκαν πριν από 11.000 χρόνια».

Τριχωτά μαμούθ, βίσωνες, μοσχοβούβαλοι και άλλα μεγαλόσωμα φυτοφάγα ζώα κυριαρχούσαν στην Αρκτική στη διάρκεια του Πλειστόκαινου, από τα 2,6 εκατομμύρια μέχρι τα 11.700 χρόνια πριν. Εξαφανίστηκαν με τη λήξη της τελευταίας εποχής των παγετώνων, όταν τα λιβάδια έδωσαν τη θέση τους σε θαμνότοπους και δάση.

Τα φυτοφάγα ζώα πιστεύεται ότι είχαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του τοπίου, καθώς η βόσκηση επιταχύνει την ανακύκλωση θρεπτικών συστατικών, τα οποία επιστρέφουν στο έδαφος με την κοπριά.

Επιπλέον, τα ζώα πατούσαν το αφράτο χιόνι και περιόριζαν έτσι την έκθεση του μονίμως παγωμένου εδάφους, γνωστού ως περμαφρόστ, στον ζεστό αέρα.

Η διατήρηση του υπεδάφους σε χαμηλές θερμοκρασίες εμπόδιζε την αποσύνθεση του φυτικού υλικού και βοήθησε έτσι στη συσσώρευση μεγάλης ποσότητας οργανικών ουσιών.

Η αποσύνθεση αυτού του υλικού καθώς η Σιβηρία θερμαίνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής απελευθερώνει τώρα μεγάλες ποσότητες άνθρακα και απειλεί να επιταχύνει την παγκόσμια θέρμανση.

Βίσωνες από το εξωτερικό είχαν ήδη μεταφερθεί στο λεγόμενο Πάρκο του Πλειστόκαινου στη Γιακουτία, ένα φιλόδοξο εγχείρημα με επικεφαλής τον Νικότα Ζίμοφ της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.

Ο Ζίμοφ δώρισε τους 12 βίσωνες στο Εθνικό Πάρκο Ίνγκιλορ με αντάλλαγμα 14 μοσχοβούβαλους (Ovibos moschatus).

Το μεγαλόσωμο είδος παραλίγο να εξαφανιστεί στις αρχές του 20ού αιώνα και μόνο λίγα διάσπαρτα κοπάδια επιζούν σήμερα στη ρωσική Αρκτική.

Μένει να φανεί αν οι προσπάθειες επαναφοράς του αρχαίου τοπίου θα φέρει αποτέλεσμα σε μια Σιβηρία που θερμαίνεται όλο και περισσότερο.