Αδεια εργοτάξια

Οσο μπαίνουμε πιο βαθιά στη χρονιά τόσο ένα καλύτερο οικονομικό περιβάλλον αρχίζει να ξεπροβάλλει. Αν σκεφτούμε ότι ξεκινήσαμε με πρόβλεψη για στασιμότητα στην Ευρώπη και ύφεση στη Γερμανία και πλέον μιλάμε για ανάπτυξη και στις δύο, τότε είναι φυσιολογικό η Ελλάδα, που θα πήγαινε καλύτερα, να πάει ακόμα πιο καλά. Πλέον το 1,8% που προβλέπει ο προϋπολογισμός δείχνει μικρό. Στο οικονομικό επιτελείο βλέπουν ήδη 2% ανάπτυξη. Οι αισιόδοξοι εκτιμούν ότι μπορεί να ξεπεράσει το 3% και ίσως να αποδειχτεί και λίγο. Στο χρηματιστήριο, που τα πάντα προεξοφλούνται, έχει στηθεί πάρτι. Η κατασκευαστική δραστηριότητα «οργιάζει». Επενδύσεις κάθε είδους αναπτύσσονται, άλλες με ιδία χρηματοδότηση, άλλες με τα πολλά λεφτά από την Ευρώπη και με τα εξίσου πολλά του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

Ολα τα παραπάνω αναπτύσσονται και θα αναπτύσσονται μέχρι τις εκλογές. Το αν θα συνεχίσουν και μετά, ώστε να επιβεβαιωθούν οι αισιόδοξες εκτιμήσεις, θα εξαρτηθεί από δύο μεγάλες προϋποθέσεις. Η πρώτη αφορά το πολιτικό κλίμα και αν η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές θα μπορεί έγκαιρα να τρέξει τις χιλιάδες αδειοδοτήσεις και εγκρίσεις προκειμένου να υλοποιηθούν οι επενδύσεις που έχουν δρομολογηθεί. Αν θα μπορεί, όπως λέγαμε στα χρόνια της τρόικας, να κάνει «deliver» (παραδοτέο) με γρήγορους ρυθμούς σε αυτά που έχει αναλάβει το κράτος. Και για αυτό θα χρειαστεί προφανώς μια κυβέρνηση με ικανότητες σε αυτά τα θέματα. Κυρίως, όπως έχει αποδειχτεί και στο παρελθόν, θα πρέπει να πιστεύει σε μια ανάπτυξη που θα προέρχεται από τις επενδύσεις και όχι από την κατανάλωση, όπως έχουμε συνηθίσει για σειρά δεκαετιών.

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι αν θα μπορέσει να ανταποκριθεί η φέρουσα ικανότητα της αγοράς στην αυξημένη ζήτηση μιας σειράς πραγμάτων για την υλοποίηση όλων αυτών των έργων. Από εργαζόμενους (εξειδικευμένο προσωπικό μέχρι ανειδίκευτους εργάτες) μέχρι υλικά οικοδομών, μηχανήματα και γενικώς συνεργεία που θα υλοποιήσουν τις επενδύσεις. Για να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα, τη στιγμή που ψάχνουμε 80.000 νέους εποχικούς φέτος για τον τουρισμό και μας λείπουν πάνω από 100.000 εργάτες από τον αγροτικό τομέα, στις κατασκευές υπάρχει, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό Υποδομών, ένα ανεκτέλεστο που ξεπερνάει τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Προφανώς θα χρειαστούν για την υλοποίηση όλων αυτών των έργων μερικές δεκάδες χιλιάδες επιπλέον εργαζομένων και πολλά, μα πάρα πολλά υλικά και μηχανήματα.

Το θέμα της υλοποίησης όλων αυτών των έργων αποτελεί ίσως το πιο σημαντικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή στη χώρα. Σε μια κανονική χώρα που βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο οι πολιτικοί της θα «έσπαγαν το κεφάλι τους» ώστε να κατεβάσουν την καλύτερη ιδέα που θα λύνει το πρόβλημα, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι δεν θα χαθεί η ευκαιρία ανάπτυξης για τον τόπο τους. Κι όμως η συζήτηση περιορίζεται στα κίνητρα επιστροφής των επιστημόνων μας που έφυγαν την προηγούμενη δεκαετία στο εξωτερικό και αυτό χωρίς φρέσκες ιδέες. Για το κυρίως πρόβλημα της προσέλκυσης εργαζομένων, πρωτίστως εργατών από το εξωτερικό (Μέση Ανατολή και Ινδία), ικανών να γεμίσουν τα εργοτάξια της χώρας, ούτε κουβέντα στον δημόσιο διάλογο. Κανείς δεν το αγγίζει το θέμα και ας εξαρτάται το βραχυπρόθεσμο και το μεσοπρόθεσμο μέλλον της χώρας…