Και οι επτά ήταν υπέροχοι

Το μείγμα, αν μη τι άλλο, διακρίνεται για τη σοφία του. Η task force του κόμματος που θα δώσει τη μάχη στην προκαταρκτική για τον Παπαγγελόπουλο θυμίζει εκείνες τις ομάδες επιλέκτων όπου ο ένας είναι καλύτερος, πιο σκληρός, πιο περπατημένος και πιο μπαρουτοκαπνισμένος, από τον άλλον. Και Γιουλ Μπρίνερ και Ιλαϊ Γουάλακ και Τσαρλς Μπρόνσον. Και Πολάκης και Ραγκούσης και Τζανακόπουλος. Μια πραγματική δύναμη πυρός που πλαισιώνεται από τον Σπύρο Λάππα, τον Ιωάννη Γκόλια, τον Θεόφιλο Ξανθόπουλο και – στον ρόλο της ποσόστωσης – τη Δώρα Αυγέρη.

Η παράθεση των ονομάτων από μόνη της δεν αρκεί για να καταλάβει κανείς πως και οι επτά είναι υπέροχοι. Για να κατανοήσει το μέγεθος, θα πρέπει να σταθεί κανείς σε ιδιότητες και διαδρομές. Η Δώρα Αυγέρη δεν είναι μόνο δημοσιογράφος, ιδιότητα που δηλοί από μόνη της ότι ξέρει να ρωτάει. Είναι και η δημοσιογράφος που έχει συγκρουστεί στον αέρα της ΕΤ3 με τον Γιάνη Βαρουφάκη (και ασφαλώς τον ναρκισσισμό του) για να τον καταγγείλει και για σεξισμό και για φασισμό.

Το νομικό οπλοστάσιο της task force είναι επίσης ισχυρό. Ο Λάππας, ο Γκόλιας, ο Ξανθόπουλος και ο Τζανακόπουλος είναι δικηγόροι. Ο τελευταίος είναι ο Βενιαμίν της παρέας, αλλά τουλάχιστον σε μία περίπτωση έδειξε τι είναι ικανός να κάνει και – κυρίως – να πει.

Οταν ένας συνταγματολόγος σαν τον Σταύρο Τσακυράκη επισήμανε πως συνιστά παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών η επικοινωνία μέλους της κυβέρνησης με κρατούμενο, ο Τζανακόπουλος απέδειξε πως ακόμη και σε μια συζήτηση για το Σύνταγμα μπορεί κανείς να κυλιστεί στη λάσπη: Για τον Τζανακόπουλο, η θέση που διατύπωσε ο Τσακυράκης δεν ήταν τίποτε λιγότερο από «καινοφανής ερμηνευτικός ισχυρισμός» και «ψευδοερμηνεία». Το τελειωτικό χτύπημα ήταν ένα μάθημα που μόνο ο Τζανακόπουλος θα μπορούσε να παραδώσει σε έναν συνταγματολόγο δεκαετιών: «Το Σύνταγμα», είπε, «δεν είναι το wishlist του κύριου Τσακυράκη».

Στη σκληρή, περπατημένη και μπαρουτοκαπνισμένη αργκό, θα μπορούσε να πει κανείς πως ο «μικρός δεν μασάει». Αλλά δεν μασάει ούτε ο Λάππας, ο βουλευτής που έχει δοκιμαστεί στο μέτωπο της εξεταστικής για την Υγεία και, ακόμη πιο μπαρουτοκαπνισμένα, ανέλαβε το τιτάνιο έργο της υπεράσπισης του Πάνου Καμμένου στην πρόταση που είχε καταθέσει η ΝΔ για τη σύσταση εξεταστικής σε βάρος του. Η υπεράσπιση Λάππα ήταν ένα υποδειγματικό σεμινάριο για κάθε συριζαίο που θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να υπερασπιστεί ένα εμβληματικό πρόσωπο της λαϊκής Δεξιάς – έως λαϊκής Ακρας Δεξιάς. Τότε ήταν ο Καμμένος, τώρα είναι ο Παπαγγελόπουλος.

Ως μπαρουτοκαπνισμένος κατεβαίνει στη μάχη και ο Ιωάννης Γκόλιας. Από τη συμμετοχή του στην εξεταστική για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ μπορεί να συγκρατήσει κανείς το μότο κάθε καλού στρατιώτη του κόμματος: «Ας ακουστεί εδώ», είπε, «η αλήθεια που δεν γράφουν τα διάφορα μέσα». Η αλήθεια που ακούστηκε, και φυσικά αποκάλυψε ο ίδιος, ήταν ένα κάπως ακατάσχετο λογύδριο που, αν και θα έπρεπε, δεν κατέληξε ποτέ σε κάποια συγκεκριμένη ερώτηση προς τον εξεταζόμενο μάρτυρα.

Δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει πως από την task force δεν λείπει εκείνο το σπάνιο είδος του πασοκογενή που φτάνει να υπερασπιστεί κάποιον ο οποίος ήθελε να στείλει το μισό ΠΑΣΟΚ στη φυλακή. Δεν λείπει ο Γιάννης Ραγκούσης. Και δεν λείπει και ένα αρκούντως αιμοβόρο ροτβάιλερ…