Θάλεια Ματίκα: «Εδώ έχουν καταλυθεί όλα , αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα»

Σε προηγούμενη συνέντευξή σας είχατε δηλώσει πως ζείτε και αναπνέετε για το θέατρο. Πιστεύετε ότι παρέχει μεγαλύτερες ευκαιρίες έκφρασης από την τηλεόραση;
Το θέατρο δεν έχει καμία σχέση με την τηλεόραση. Είναι ζωντανό , έχεις μια καθημερινή επικοινωνία με το κοινό. Συνδυάζει όλες τις μορφές έκφρασης.

Από την αρχή πιστέψατε πως η συνεργασία με τη Χρυσούλα Διαβάτη θα καρποφορήσει;
Αυτά τα πράγματα δεν τα ξέρεις. Είχαμε με τον Τάσο Ιορδανίδη ένα πολύ ωραίο έργο στα χέρια μας και όταν το διαβάσαμε θεώρησα ότι η κυρία Διαβάτη είναι ο καταλληλότερος άνθρωπος να ενσαρκώσει το ρόλο. Είναι μια σπουδαία ηθοποιός. Ο ρόλος είναι λες και έχει γραφτεί για εκείνη. Τελικά είχα απόλυτο δίκιο για αυτήν την επιλογή.

Πώς ήταν η πρώτη επαφή , η πρώτη πρόβα μαζί της;
Δεν γνωριζόμασταν καθόλου πριν. Η πρώτη μου επαφή μαζί της ήταν δύσκολη, γιατί το ταλέντο της ξεχείλιζε. Δείχνει από την πρώτη πρόβα ποια είναι, οπότε όλο αυτό σε γεμίζει με ένα περαιτέρω άγχος για το πώς θα συνυπάρξεις μαζί της στη σκηνή.

Μιλώντας για την παράσταση «Δύο γυναίκες χορεύουν», ποια σκηνή θα χαρακτηρίζατε ως πιο συγκινητική;
To έργο έχει σπαρακτικές σκηνές. Είναι μια συνεχόμενη συγκίνηση αυτή η παράσταση.

Με ποιο στοιχείο της ηρωίδας ταυτίζεστε περισσότερο;
Προσπαθώ να προσεγγίσω τον πόνο της ηρωίδας. Αντιλαμβάνομαι τι της έχει συμβεί στη ζωή και προσπαθώ να μπω στο πετσί της, να καταλάβω τι σημαίνει να βιώνεις τραγικά γεγονότα στη ζωή σου.

Εκτός από το θέατρο, έχετε συμμετάσχει και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές, μεταξύ των οποίων το «Μη μου λες αντίο», που σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Η σειρά μού προσέφερε μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Για μενα μετά το «Μη μου λες αντίο» υπήρξε μια καρποφόρα περίοδος τηλεοπτική.

Γυρνώντας πίσω το χρόνο, υπάρχει κάποιος ρόλος που να νοσταλγείτε και να θέλετε να παίξετε ξανά;
Όχι , νομίζω μεγαλώνοντας έχω παίξει αρκετά τέτοια παρεμφερή στην τηλεόραση. Θα προτιμούσα να βρεθώ σε μια κωμωδία ή κομεντί που δεν έχω δοκιμάσει.

Έχετε αναπτύξει και επιχειρηματικές δραστηριότητες με το άνοιγμα του ινδικού εστιατορίου. Πώς προέκυψε αυτό;
Ήταν ιδέα της κουμπάρας μου, μου το πρότεινε και έτσι έγινε το Little India. Είναι μια νέα επιχείρηση που μετρά επτά μήνες και μέχρι στιγμής είμαστε πολύ ευχαριστημένες.

Θα αφήνατε ποτέ την υποκριτική για να αφοσιωθείτε σε τέτοιου είδους δραστηριότητες;
Όχι, η δουλειά μου είναι ηθοποιός.

Τι αίσθηση σας αφήνει αυτή η νέα δουλειά;
Είναι κάτι πρωτόγνωρό. Είμαι λάτρης του φαγητού. Μου αρέσει η ασιατική κουζίνα, έχω αφιερώσει πολύ ενέργεια και δύναμη και ελπίζω να μακροημερεύσει.

Περνώντας στο χώρο υποκριτικής, πιστεύετε πως η ποιότητα έχει πέσει;
Η ποιότητα έχει πέσει γιατί δεν υπάρχουν σημαντικοί άνθρωποι στις τέχνες και στα γράμματα. Οι μεγάλες μορφές έχουν εκλείψει σήμερα και αυτός είναι ο λόγος που έχει φθαρεί αρκετά το θέατρο. Πιστεύω, όμως, στα νέα άτομα. Έχουν πολύ διάθεση για δουλειά και νομίζω ότι υπάρχει ελπίδα.

Θα έπρεπε να καθιερωθεί η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού;
Η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος υπάρχει σε όλες τις χώρες εκτός από την Ελλάδα. Δεν έχει να κάνει με ένα συναισθηματικό κομμάτι, αλλά με την προάσπιση των δικαιωμάτων στον κλάδο μας, η οποία αυτή τη στιγμή έχει καταλυθεί από παντού. Η άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος είναι πολύ σημαντική ώστε να υπάρχει ένα δυνατό σωματείο που θα προασπίζεται τα δικαιώματα των ηθοποιών. Δεν είναι τυχαίο που σε μεγάλες κοιτίδες θεάτρου, όπως είναι η Αγγλία και η Γερμανία, για να δουλέψεις χρειάζεται να έχεις άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος. Εδώ έχουν καταλυθεί όλα , αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα.

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου