«Με τα δόντια»: Σαν τη Βουλή των Ελλήνων μια σουρεαλιστική οικογένεια
Mια διαφορετική οικογένεια ζωντανεύει στην παράσταση «Με τα δόντια», σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, που συνεχίζεται μέχρι την Κυριακή 18 Ιανουαρίου. Οι ηθοποιοί της παράστασης μιλούν στο in.gr για τον οικογενειακό θεσμό, για το στοιχείο εκείνο που τους τρομάζει στο θέατρο, αλλά και περιγράφουν μια σουρεαλιστική οικογένεια. «Μια οικογένεια χωρίς προβλήματα», αλλά και «μια οικογένεια σαν […]
Mια διαφορετική οικογένεια ζωντανεύει στην παράσταση «Με τα δόντια», σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, που συνεχίζεται μέχρι την Κυριακή 18 Ιανουαρίου. Οι ηθοποιοί της παράστασης μιλούν στο in.gr για τον οικογενειακό θεσμό, για το στοιχείο εκείνο που τους τρομάζει στο θέατρο, αλλά και περιγράφουν μια σουρεαλιστική οικογένεια. «Μια οικογένεια χωρίς προβλήματα», αλλά και «μια οικογένεια σαν την Βουλή των Ελλήνων» μπαίνει στο «καλούπι» του σουρεαλισμού, με ορισμένους από τους ηθοποιούς να υποστηρίζουν ότι η κρίση φέρνει κοντά την οικογένεια.
Η οικογένεια που βλέπει κανείς στην παράσταση «Με τα δόντια» πόσο κοντά θα λέγατε ότι είναι στην πραγματικότητα; Αντίνοος Αλμπάνης: Το κείμενο έχει προσαρμοστεί στα ελληνικά δεδομένα ούτως ώστε να αφορά το κοινό 100% και οι ήρωες και οι καταστάσεις να είναι απολύτως αναγνωρίσιμες. Ως εκ τούτου θεωρώ πως η οικογένεια των Ανθρώπων είναι εκνευριστικά κοντά στην πραγματικότητα. Ιωάννα Μαυρέα: Αρκετά κοντά με μια γραφική προσέγγιση Άγγελος Μπούρας: Πάρα πολύ, αρκεί να ρίξετε μία ματιά στο διπλανό σας διαμέρισμα. Φωτεινή Αθερίδου: Σε έναν υπερθετικό βαθμό ίσως είναι η κλισέ ελληνική οικογένεια Θανάσης Δήμου: Είναι τόσο κοντά που δείχνει μακριά.
Ο θεσμός της οικογένειας βλέπετε να είναι από τα πρώτα «θύματα» της κρίσης; Αντίνοος Αλμπάνης: Oι κρίσεις έχουν την ιδιότητα να βγάζουν στον αφρό ό,τι σάπιο και δυσμορφικό έχουμε οικοδομήσει. Δεν πιστεύω πως ο θεσμός της οικογένειας είναι ένα από τα θύματα καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι εξαιτίας της κρίσης είτε επιστρέφουν στην οικογένεια είτε φτιάχνουν με ευκολία καινούργια. Αυτό που αξίζει να παρατηρηθεί είναι τελικά το πώς οι γονείς στρέφουν τα παιδιά σε λάθος δρόμους με λάθος στόχους και λάθος επιλογές και πώς αυτά τα παιδιά καταλήγουν ευνουχισμένα και ανίκανα να διαμορφώσουν υγιείς οικογένειες. Ιωάννα Μαυρέα: Νομίζω όχι, οι κρίσεις ενώνουν τις οικογένειες. Άγγελος Μπούρας: Σε περιόδους κρίσης νομίζω ότι οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά και οι οικογένειες οφείλουν να έρθουν ακόμη περισσότερο. Φωτεινή Αθερίδου: Ελπίζω πως όχι. Ελπίζω η οικογένεια κι οι άνθρωποι που αγαπάμε να είναι η σωτηρία μας από τα υπόλοιπα προβλήματα. Θανάσης Δήμου: Πιθανόν η κρίση να ενδυναμώσει παραδοσιακούς κοινωνικούς θεσμούς όπως η οικογένεια.
Μέσα στην παράσταση «σιγοκαίει» το πατριαρχικό στοιχείο ή πρόκειται για μια ξεχασμένη υπόθεση; Αντίνοος Αλμπάνης: Δεν πιστεύω σε πατριαρχικές ή μητριαρχικές οικογένειες όπως δεν πιστεύω στο άσπρο και στο μαύρο. Σε κάθε οικογένεια ακόμα κι αν ένας από τους δυο γονείς δείχνει να έχει ισχυρότερη παρουσία, πάντα η άλλη πλευρά θα βρίσκει τρόπο να επιβάλλει την παρουσία του. Είναι νομοτελειακό. Ιωάννα Μαυρέα: Και μόνο ότι μιλάμε για πατριαρχικό ή μητριαρχικό στοιχείο χάνεται το παιχνίδι Άγγελος Μπούρας: Δεν είναι το μόνο στοιχείο που σιγοκαίει στην παράσταση. Η παράσταση θίγει πολλά θέματα που σιγοκαίουν και δεν τολμάμε να μιλήσουμε για αυτά. Φωτεινή Αθερίδου: Υπάρχει ένας επιφανειακός φόβος προς τον πατέρα αλλά στην πραγματικότητα η μάνα κινεί τα νήματα. Θανάσης Δήμου: Το έργο και η παράσταση αναφέρεται σε όλα τα κοινωνικά στερεότυπα
Ποια φράση μέσα στο έργο σάς εκφράζει περισσότερο; Αντίνοος Αλμπάνης: Μόνο αυτό ξέρουμε. Να αρχίζουμε από την αρχή. Ξανά και ξανά και ξανά. Ιωάννα Μαυρέα: Εγώ λέω το μέλλον, το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο Άγγελος Μπούρας: Είμαι ο ναυαγοσώστης Φωτεινή Αθερίδου: Κι αν μας έπαιρνε από κάτω, τι θα καταλαβαίναμε παρακαλώ Θανάσης Δήμου: Ήρθε η Συντέλεια
Υπάρχει κάτι που να σας τρομάζει με το θέατρο στις μέρες μας; Αντίνοος Αλμπάνης: Η αδυναμία συγκέντρωσης των νέων ανθρώπων σε κάτι που έχει διάρκεια μεγαλύτερη από ένα βίντεο στο YouTube Ιωάννα Μαυρέα: Τίποτα! Όλα καλά! Άγγελος Μπούρας: Πολλά. Κυρίως ότι το επάγγελμα μας το θεωρούν πια χόμπι. Φωτεινή Αθερίδου: Τρόμος υπάρχει παντού, όχι μόνο στο θέατρο Θανάσης Δήμου: Πολλά: το ότι μας ζητείται να κάνουμε αυτό που κάναμε έως τώρα χωρίς χρήματα, οι αναρίθμητες πρεμιέρες, η αποεπαγγελματοποίηση κλπ αλλά το αγαπώ
Εάν σας έλεγαν να περιγράψετε μια σουρεαλιστική οικογένεια πώς θα φανταζόσασταν τα μέλη της; Αντίνοος Αλμπάνης: Μα φυσικά όπως τα μέλη της οικογένειας την ιστορία της οποίας αφηγούμαστε. Άνθρωποι με νευρώσεις, με παντελή έλλειψη ψυχραιμίας, που επιβάλλουν και επιβάλλονται και που έχουν εντελώς εσφαλμένη άποψη για το τι σημαίνει αγάπη. Ιωάννα Μαυρέα: Κανονικούς ανθρώπους, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα. Άγγελος Μπούρας: Σαν τη Βουλή των Ελλήνων. Φωτεινή Αθερίδου: Πολύ σουρεάλ θα ήταν μία οικογένεια χωρίς προβλήματα. Θανάσης Δήμου: Θα σας παραπέμψω στο οικογενειακό σας άλμπουμ.
Ελισάβετ Σταμοπούλου
Παρασκευή 16 Ιανουαρίου στις 21.15 Σάββατο 17 Ιανουαρίου στις 21.15 Κυριακή 18 Ιανουαρίου στις 20.00 Θέατρο Τέχνης Καρολου Κουν Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα (χάρτης) τηλέφωνο ταμείου: 2103228706
Για πρώτη φορά, η ζωή του Νίκου Ξυλούρη ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι από τη Stages Network και τα Αθηναϊκά Θέατρα, με το έργο Ο Αρχάγγελος της Κρήτης. Έως τις 31 Ιανουαρίου στο θέατρο ΗΒΗ.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας