Η μεγάλη πορεία των χασάπηδων από τη Νέα Ζηλανδία έως την Ισλανδία
Κάθε χρόνο, μία μικρή ομάδα χασάπηδων από τη Νέα Ζηλανδία κάνει ένα από τα πιο μακρινά ταξίδια σε αναζήτηση εποχικής εργασίας: Από το νοτιοανατολικό άκρο της υφηλίου, πηγαίνει στο βορειοδυτικότερο άκρο της Ευρώπης, την παγωμένη Ισλανδία, για... να σφάξει αρνιά.
Κάθε χρόνο, μία μικρή ομάδα χασάπηδων από τη Νέα Ζηλανδία κάνει ένα από τα πιο μακρινά ταξίδια σε αναζήτηση εποχικής εργασίας: Από το νοτιοανατολικό άκρο της υφηλίου, πηγαίνει στο βορειοδυτικότερο άκρο της Ευρώπης, την παγωμένη Ισλανδία, για… να σφάξει αρνιά.
Η απόσταση είναι κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη: Η ομάδα ξεκινά από την μικρή κοινότητα Ντάνβιρκ, που βρίσκεται περίπου στο κέντρο της Νέας Ζηλανδίας, για να πάει οδικώς στο Όκλαντ. Από εκεί παίρνει το αεροπλάνο αρχικά για το Σίδνεϊ της Αυστραλίας.
Στη συνέχεια, παίρνει δεύτερη πτήσηγια το Ντουμπάι, από εκεί τρίτο αεροπλάνο για το Λονδίνο και στη συνέχεια τέταρτο για το Ρέικιαβικ της Ισλανδίας.
Σαν να μην έφτανε αυτό, από την ισλανδική πρωτεύουσα συνεχίζει οδικώς το ταξίδι της για το χωριό Μπλόντουος στο βόρειο τμήμα της χώρας.
Όλο αυτό είναι απόσταση περίπου 22.300 χλμ. (την οποία μάλιστα διανύει δεύτερη φορά κάθε χρόνο για να επιστρέψει).
Γιατί; Η ομάδα των περίπου 30 σφαγέων καλύπτει, όπως αναφέρει το BBC, κάθε Σεπτέμβριο τις ανάγκες που έχει το Μπλόντουος σε ικανούς σφαγείς αρνιών.
Στη Νέα Ζηλανδία, ο Σεπτέμβριος είναι «νεκρή εποχή» για τους σφαγείς αρνιών. Αντιθέτως, στη Νέα Ζηλανδία του βόρειου ημισφαιρίου, η ζήτηση είναι υψηλή αλλά η προσφορά ικανού προσωπικού μικρή. Έτσι, τα σφαγεία της περιοχής καλύπτουν τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής των νεοζηλανδών «ειδικών» για οκτώ μήνες εργασίας.