Συνάντηση κορυφής των Kenny Barron και Dave Holland στη σκηνή του Gazarte

Ο βραβευμένος από το National Endowment for the Arts Jazz Masters -η σημαντικότερη διάκριση στο χώρο της jazz στις ΗΠΑ- Kenny Barron, ξεκίνησε την μακρόχρονη πορεία του το 1962, συμμετέχοντας στο κουαρτέτο του Dizzy Gillespie. Λίγα χρόνια αργότερα συνεργάζεται με τους Freddie Hubbard, Stanley Turrentine, Milt Jackson και Buddy Rich, ενώ τη δεκαετία του ’70, ο Yusef Lateef είναι αυτός που θα τον μυήσει στην τέχνη του αυτοσχεδιασμού. Τη δεκαετία του ’80 συνεργάζεται με τον κορυφαίο και παγκοσμίου φήμης σαξοφωνίστα, Stan Getz, με τον οποίο ηχογραφεί θρυλικά άλμπουμ για την Polygram, όπως τα «Four For All» και «Bird Songs». Οι προσωπικές του ηχογραφήσεις για την Verve του χάρισαν 9 υποψηφιότητες για βραβείο Grammy, πολλές από τις οποίες ήταν διπλές, για καλύτερο άλμπουμ και solo performance. «Ένας από τους κορυφαίους πιανίστες της jazz στον κόσμο» σύμφωνα με τους Los Angeles Times, βρίσκεται εδώ και πέντε δεκαετίες στην πρώτη γραμμή της τζαζ σκηνής, ενώ παράλληλα έχει απολαύσει μία μακρόχρονη θητεία ως καθηγητής μουσικής στο Rutgers University και στο Julliard School of Music.

Ο βιρτουόζος μπασίστας και κορυφαίος συνθέτης, Dave Holland, δεν έχει σταματήσει να εξελίσσεται και να επανεφευρίσκει τον εαυτό του τα τελευταία 50 χρόνια, μέσα από τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει κάθε νέο έργο με το οποίο καταπιάνεται. Από τη συνεργασία του με τον Miles Davis την ηλεκτρική εποχή του Bitches Crew, μέχρι το εκλεκτικό του flamenco σε συνεργασία του με τον θρύλο της ισπανικής κιθάρας, Pepe Habichuela και από τη συμμετοχή του στο πρωτοποριακό avant-garde γκρουπ, Circle, μαζί με τους Chick Corea, Barry Altschul, και Anthony Braxton, μέχρι τις συνεργασίες του με τους θρύλους της jazz, Stan Getz, Hank Jones, Roy Haynes, Sam Rivers, αλλά και τις ευκαιρίες που έδωσε στους πρωτοεμφανιζόμενους τότε και κορυφαίους σήμερα, Chris Potter, Kevin & Robin Eubanks, Steve Coleman, ο Dave Holland αποτελεί έναν από τους πιο δραστήριους και επιδραστικότερους, εν ζωή, καλλιτέχνες της jazz.

Ο βραβευμένος πιανίστας μίλησε στο «Βήμα» και στον Σάκη Δημητρακόπουλο για το μεγαλείο της μουσικής.

Πώς μπήκε η τζαζ στη ζωή σας;
«Στην ηλικία των τεσσάρων ετών θυμάμαι τον παγοπώλη που ερχόταν στο σπίτι των γονιών μου μία φορά την εβδομάδα. Αφού τελείωνε με την τοποθέτηση του πάγου στο ψυγείο καθόταν πάντα στο πιάνο στο σαλόνι μας και έπαιζε ένα κομμάτι. Είχε πολλά διαφορετικά στυλ, αυτό είναι που θυμάμαι. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου Μπιλ, που ήταν σαξοφωνίστας, τον συνόδευε πολλές φορές στο πιάνο».

Υπάρχουν κάποιοι ζωτικής σημασίας συνεργάτες στην πορεία της καριέρας σας;
«Ο Σταν Γκετς και εγώ ηχογραφήσαμε το «People Time» και περιοδεύσαμε μαζί, μια περίοδος-κλειδί για μένα. Ηταν ένας εξαιρετικά λυρικός μουσικός και κολακεύαμε ο ένας τον άλλον. Ενας άλλος μουσικός με τον οποίο λάτρευα να παίζω ήταν ο πιανίστας Μάλγκριου Μίλερ. Και οι δύο γνωρίζαμε πώς σκεφτόταν ο ένας για τον άλλον και με προκαλούσε πάντα να εξελιχθώ. Αλλη μία αγαπημένη μου είναι η Ρεγκίνα Κάρτερ. Εχει «μεγάλα αφτιά» και έτσι, όπου και αν πηγαίνω μουσικά, βρίσκεται και αυτή εκεί. Η εμπειρία της σε διάφορα μουσικά στυλ είναι φανταστική. Μπορεί να αντλήσει έμπνευση από την τσιγγάνικη μουσική, την αφρικανική, την κάντρι και γουέστερν, τις ρίζες της από την Αλαμπάμα και τη σόουλ του Ντιτρόιτ. Εχει πολύ γόνιμη φαντασία!».

Πότε συναντήσατε για πρώτη φορά τον Ντέιβ Χόλαντ και πώς έγινε αυτή η συνεργασία πραγματικότητα;
«Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη πολλές φορές αλλά δεν ηχογραφήσαμε ποτέ μαζί ως το 1985, όταν παίξαμε και οι δύο στο CD του Ντανιέλ Ουμέρ «Scratch» για την Enja. Στη συνέχεια παίξαμε μαζί σε αρκετά άλμπουμ του σαξοφωνίστα Νικ Μπρινιόλα μέχρι να φτάσουμε σε αυτή τη δουλειά, που ήταν ιδέα του παραγωγού Ζαν-Φιλίπ Αλάρ».

Tι εκτιμάτε πιο πολύ στο παίξιμο του Ντέιβ Χόλαντ;
«Πρώτα απ’ όλα τον τονισμό του. Εχει μεγάλη φαντασία, δημιουργικότητα και ήχο. Εχει έναν υπέροχο και ζεστό και γεμάτο ήχο στο μπάσο. Παίζει αυτό στο οποίο μου αρέσει συχνά να αναφέρομαι ως «βάση»».

Γιατί επιλέξατε ένα κομμάτι όπως το «In Walked Bud» του Θελόνιους Μονκ για αυτό το άλμπουμ;
«Είναι ένα κομμάτι που παίζουμε συχνά στις συναυλίες μας και κολλάει πολύ με τη διάθεση του άλμπουμ».

Εχετε πει ότι η τζαζ σήμερα έρχεται από το κεφάλι και όχι από την καρδιά…
«Αυτό οφείλεται μερικώς στην τζαζ εκπαίδευση, όπου η μουσική έχει γίνει όλο και περισσότερο πνευματική υπόθεση και όχι συναισθηματική. Χρειάζεσαι μια ισορροπία και από τα δύο: και μυαλό και συναίσθημα. Για πολλούς από τους νέους μουσικούς έχει γίνει κάτι σαν επιστημονικό πρότζεκτ και όχι τόσο κάτι με το οποίο πρέπει να συνδέεσαι. Ενδιαφέρονται πιο πολύ να δημιουργήσουν μια νέα υποκατηγορία παρά να κάνουν κάποιον να κλάψει ή να γελάσει».

Πόσο έχει αλλάξει η τζαζ στις ΗΠΑ από τότε που αρχίσατε εσείς; Αισθάνεστε αλλαγή στο κοινό;
«Η τζαζ πάντα αλλάζει γιατί είναι η αντανάκλαση του τι συμβαίνει στον κόσμο, στην κοινωνία μας, κάθε εποχή. Από τότε που άρχισα εγώ, πριν από 50 χρόνια, βιώσαμε την εκλογή του πρώτου αφροαμερικανού προέδρου στην ιστορία μας, την έκρηξη του Ιnternet, τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, την παγκοσμιοποίηση και τόσο πολλά άλλα πράγματα. Ως καλλιτέχνης αντανακλώ κάποιες από αυτές τις εξελίξεις στη δουλειά μου. Περισσότεροι νέοι άνθρωποι ακούνε τζαζ σήμερα γιατί περισσότερα κολέγια προσφέρουν τζαζ εκπαίδευση. Και πολλοί νέοι άνθρωποι που έρχονται στις συναυλίες μας προέρχονται από άλλα είδη, αλλά με κάποιον τρόπο η μουσική μας αγγίζει την ψυχή τους. Είναι πολύ όμορφο να το βλέπεις αυτό να συμβαίνει».

Θα θέλατε να ονομάσετε ένα άλμπουμ από το παρελθόν στο οποίο θα θέλατε να είχατε συμμετοχή;
«Δεν κοιτάζω πίσω και δεν με ενδιαφέρει τι θα μπορούσε να έχει συμβεί. Είμαι ευτυχισμένος να ζω στο τώρα και να δουλεύω με μουσικούς που με εμπνέουν».

Ακούτε άλλα είδη μουσικής;
«Ακούω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, από την κλασική ποπ και το r’n’b ως τη world music. Αν ρίξεις μια ματιά στο iPod μου, θα ακούσεις από τον Αντονι Χάμιλτον, την Γκρέτσεν Παρλάτο, τον Μάλγκριου Μίλερ, τον Μάιλς και τον Κολτρέιν βεβαίως και τον Ρίτσαρντ Μπόνα ως κάποιον λιγότερο γνωστό ιάπωνα καλλιτέχνη. Ποικίλλουν τα ακούσματά μου και πάντα μου αρέσει να ακούω νέα μουσική».

Τι θα ακούσουμε στην εμφάνισή σας στο Gazarte;
«Θα παίξουμε το νέο CD «The Art of Conversation» που μόλις κυκλοφόρησε από την Impulse και ποιος ξέρει τι άλλο; Θα το αποφασίσουμε εκείνη την ώρα».

Τι θυμάστε από την τελευταία φορά στην Ελλάδα;
«Ενα υπέροχο κοινό!».

Gazarte, Βουτάδων 32-34, Γκάζι

Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση: A ζώνη: 55€ – Β ζώνη: 45€ – Όρθιοι: €25
Ταμείο: A ζώνη: 58€ – Β ζώνη: 48€ – Όρθιοι: €28
Προπώληση εισιτηρίων:
Viva.gr, 11876, Καταστήματα Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots, Ιανός και Gazarte