Γυναίκα: Το «μυστήριο» που απασχολεί τον άνδρα

Η σεξουαλικότητα της γυναίκας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να είναι το άγχος, η αγωνία αλλά και το πραγματικό μυστήριο που περιπλέκει και πολλές φορές απειλεί την ανδροπρέπεια του αρσενικού κατακτητή και συντρόφου. Από τη σιωπή του χθες, που η γυναικεία σεξουαλική έκφραση παρέμενε παθητική και χωρίς ανοικτή διεκδίκηση, στο θορυβώδες «σεξουαλικό της σήμερα», η γυναίκα κατέκτησε το ρόλο της και φόβισε το σύντροφό της αλλά και τον εαυτό της.

Τα τελευταία 20 χρόνια ως ανατρεπτική και επιθετική, προκαλεί και προσκαλεί τον άνδρα, που φαίνεται να έχει περισσότερο άγχος αλλά και φόβο στο πως όχι πια να την κατακτήσει, αλλά να την ικανοποιήσει με τις δικές της προδιαγραφές.

Ποιες όμως είναι αυτές; Πόσο η σημερινή γυναίκα γνωρίζει τη σεξουαλική της εικόνα και πως την διεκδικεί αυτήν από τον καλό της;

Σε πολλές περιπτώσεις βγαίνει αρκετά χρεωστική έως ευνουχιστική αφού όλο και περισσότερο τον φορτώνει με ευθύνες και ενοχές, προσπαθώντας έτσι να του δείξει τη σημαντικότητά της αλλά και το δικαίωμα της επιλογής της προς αυτόν. Το αποτέλεσμα όμως φαίνεται να την μπερδεύει όλο και περισσότερο γιατί αφενός μεν η ίδια παγιδεύεται μέσα στις αντιφατικές και πολλές φορές συγχυτικές απεικονίσεις του ρόλου της που με αντιδραστικό και αντιγραφικό ρόλο (του προτύπου της) αναζητά και αφετέρου με έναν άνδρα που όλο και πιο πολύ τη φοβάται, δεν τη διεκδικεί και στρίβει στη γωνία μήπως και κατά λάθος τη συναντήσει μπροστά του.

Και ενώ οι σύγχρονοι καιροί μιλούν για τη σεξουαλική της απελευθέρωση και το δικαίωμα στη προσωπική επιλογή του συντρόφου της, μάλλον η ίδια δείχνει να μην γνωρίζει τη σεξουαλικότητά της και το πώς θα την εκφράσει στον εαυτό της και στον σύντροφό της, δεδομένου ότι η σεξουαλική της συμπεριφορά είναι πολυπλοκότερη και πιο εγκεφαλική από εκείνη του άνδρα και χρειάζεται περισσότερη και καλύτερη γνώση για να μπορέσει αληθινά να αναζητήσει τον εαυτό της και τον σεξουαλικό της ρόλο.

Γι’ αυτό θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ στη σεξουαλική της εικόνα μέσα από τις πλευρές μιας έκφρασης για να μάθει και να γνωρίσει καλύτερα τι σημαίνει διέγερση και οργασμός, αφού είναι οι δύο μεγάλοι σταθμοί της σεξουαλικής της διαδρομής.

Η διέγερση και οι διαταραχές της
Η γυναικεία σεξουαλικότητα συνδεόμενη με την διέγερση, καταγράφεται ως η σημαντική εφύγρανση του κόλπου και η διεύρυνση του κολπικού χώρου, η υπεραιμική διόγκωση της κλειτορίδας, η αύξηση του όγκου των μαστών και η σκλήρυνση σύστοιχα των θηλών, καθώς και η σωματική αυξημένη τάση ηδονής στην επαφή με αισθητηριακή αίσθηση και συνοδευόμενη από ελαφρά εφίδρωση όλων των σωματικών περιοχών. Συνοδά φαινόμενα της διέγερσης είναι η αύξηση των ρυθμών της αναπνοής της καρδιακής λειτουργίας. Αυτή η συγκινησιακή κατάσταση με τη σωματική εγρήγορση στη γυναίκα, δείχνουν την ανάγκη της σεξουαλικής επαφής και συνεύρεσης με τον σύντροφό της, ενώ οι ψυχοσωματικές αντιδράσεις, της καθορίζουν αντίστοιχα και το βαθμό της σεξουαλικής της διέγερσης στη σεξουαλική της φάση. Η διέγερση εμφανίζει μια προοδευτική αύξηση, οδηγώντας τη γυναίκα σε μεγαλύτερη ηδονιστική απόλαυση, με σκοπό να φτάσει στην προοργασμική απεικόνιση των αισθήσεων (πλατό) που η εγρήγορση των αισθητηριακών κριτηρίων αλλά και των φαντασιωσικών εικόνων προετοιμάζουν την οργασμική ικανοποίηση. Η διαταραχή λοιπόν αυτής της συμπεριφοράς, δηλώνει την αδυναμία κολπικής εφύγρανσης, διεύρυνσης του κολπικού χώρου και έλλειψη ψυχικής ηδονιστικής αίσθησης κατά τη φάση αυτή.

Οι παράγοντες που επηρεάζουν τη σεξουαλική διέγερση, φαίνεται να είναι κυρίαρχα ψυχολογικοί (άγχος συμμετοχής στη σεξουαλική διαδικασία, αυξημένη προσδοκία του συντρόφου της, χρεωστική στάση προς τον σύντροφο, κ.ά.) αλλά και οργανικοί (σακχαρώδης διαβήτης, ορμονικές μεταβολές, εμμηνόπαυση, χειρουργικές επεμβάσεις). Η διαταραχή της σεξουαλικής διέγερσης στη γυναίκα, επηρεάζει σημαντικά την οργασμική της κορύφωση, αφού ουσιαστικά για να επιτευχθεί προϋποθέτει την καλή συμμετοχή της σεξουαλικής διέγερσης. Κριτήρια που οριοθετούν τη διάγνωση ως διαταραχή, είναι η αδυναμία της γυναίκας να αποκτήσει ή να διατηρήσει σε όλη τη φάση της σεξουαλικής δραστηριότητας ως την ολοκλήρωση, ικανοποιητική εφύγρανση του κόλπου και σωματική αισθητηριακή συμμετοχή. Η διαταραχή της σεξουαλικής διέγερσης δεν έχει διαγνωστικό κριτήριο όταν συσχετίζεται με χρήση τοξικών ουσιών, φαρμάκων ή κάποιας άλλης οργανικής νόσου.

Ο οργασμός της και οι διαταραχές του
Ο οργασμός ουσιαστικά είναι το κυρίαρχο κεφάλαιο της γυναικείας σεξουαλικότητας, που διαχρονικά αποτελεί τον βασικό προβληματισμό τόσο των ειδικών θεραπευτών και των αντίστοιχων ερευνών γύρω από το ρόλο της βιοσωματικής ενέργειας και της ψυχοσωματικής συμμετοχής, όσο όμως και των κοινωνικών κριτηρίων και του τρόπου που η κοινωνία αντιλαμβάνεται την οργασμική κορύφωση της γυναίκας ως δικαίωμα, υποχρέωση ή ταμπού. Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει το γυναικείο οργασμό ως ένα πολύπλοκο σύστημα πολυπαραγοντικών δεδομένων, που οι μύθοι και οι αντιλήψεις, τον μπερδεύουν ακόμη περισσότερο αλλά και οι σύγχρονες τάσεις τον συγχέουν για τα καλά. Η σημαντικότητά του, αναγκάζει τη γυναίκα να καθηλώνεται αγχωτικά στην αναζήτησή του, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις να παγιδεύεται μοιραία, όταν πιστεύει ότι όλη της η σεξουαλική συμπεριφορά είναι η οργασμική της κορύφωση.

Όλο και περισσότερο βλέπουν το φως της δημοσιότητας προσεγγίσεις και μελέτες για τη βιολογική υπόθεση και τη συμμετοχή νευρομεταβιβαστών στην οργασμική της δραστηριότητα, δημιουργώντας αυξημένες αντιφατικές αλλά και άξιες ερωτημάτων απορίες, γύρω από τη νευροφυσιολογία και τη νευροανατομία του γυναικείου οργασμού. Ένα άλλο σημείο που φαίνεται να μπαίνει σε μεγαλύτερη διάθεση μελέτης τα τελευταία χρόνια είναι η πολυοργασμική της κορύφωση και η μονοργασμική της ικανοποίηση. Σημαντικές θεωρίες αναφέρουν και φαίνεται να είναι σωστό αυτό, ότι οι περισσότερες γυναίκες είναι ικανοποιημένες με έναν ή δύο οργασμούς την εβδομάδα, ιδίως αν αυτό γίνεται με τον ερωτικό τους σύντροφο που έχουν συναισθηματική συμμετοχή.

Είναι αλήθεια από τις θεωρίες των Masters & Johnson ότι ο γυναικείος οργασμός είναι ένας συναισθηματικά, όπως απέδειξαν αρκετές μελέτες τους. Είναι επίσης αλήθεια, ότι η γυναίκα ικανοποιείται με τον έναν οργασμό και ότι δεν επιθυμεί άμεση επανάληψη, παρ’ όλο που εξακολουθεί να συμμετέχει με σεξουαλική διέγερση και ενδεχόμενη νέα οργασμική κορύφωση, αν ο σεξουαλικός της σύντροφος συνεχίζει να της προκαλεί σεξουαλικό ερεθισμό. Θα πρέπει πάντως να γίνει σαφές, πως όλες οι γυναίκες δεν επιθυμούν να έχουν πολλούς οργασμούς, παρ’ όλο που διαθέτουν πολυοργασμική κορύφωση. Αυτό πολλές φορές δημιουργεί την ψυχική της ένταση όταν ο σύντροφος εγκλωβισμένος στη δική του ανασφάλεια και στην ανάγκη της αυτοεπιβεβαίωσης, τη ρωτάει να του δώσει αριθμούς οργασμών που βίωσε μαζί του.

Αξιοσημείωτο είναι ακόμη, ότι ο οργασμός μεταξύ των δύο συντρόφων στη σεξουαλική πράξη, απλά συμπίπτει (τυχαίο γεγονός) και δεν έχει καμία αξία στο ποιος προηγείται και ποιος έπεται στην οργασμική κορύφωση.

Ο οργασμός ως μηχανισμός στη γυναίκα, δεν είναι όπως αναφέρθηκε απόλυτα γνωστός. Φαίνεται όμως να ξεκινάει από το οργασμικό οροπέδιο (πλατό) που είναι η συνέχεια της σεξουαλικής διέγερσης της γυναίκας, προκειμένου μέσα από τα νεύρα και τα αγγεία που ρυθμίζουν την αγγειοδιαστολή και την υπεραιμία των γεννητικών οργάνων σε συνεργασία με τα κέντρα του εγκεφάλου που ρυθμίζουν λειτουργία αυτή, να επέλθει η ολοκλήρωση της εφύγρανσης του κόλπου, η τάση της διόγκωσης των γεννητικών οργάνων, κυρίως του αιδοίου (χείλη), δημιουργώντας μέσα από το παρασυμπαθητικό σύστημα τις συγκινησιακές αντιδράσεις που η γυναίκα βιώνει τη στιγμή της πλήρους οργασμικής έξαρσης, διάρκειας περίπου 6-8 δευτερολέπτων, δηλαδή, αύξηση της καρδιακής συχνότητας στο διπλάσιο, πλήρης διόγκωση των μικρών και των μεγάλων χειλέων του αιδοίου, αύξηση του μυϊκού τόνου του περινέου και του πρωκτού, συσπάσεις της μήτρας, μεταβολή του χρώματος του κόλπου σε έντονο ερυθρό ή κυανέρυθρο.

Οι διαταραχές της οργασμικής κορύφωσης, χαρακτηρίζονται από την αδυναμία της γυναίκας να βιώσει την πλήρη ψυχοσωματική συμμετοχή και την αντίστοιχη ψυχική ηδονιστική έκφραση κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης αλλά και εκτός αυτής, όταν η ίδια δηλώνει αδυναμία κορύφωσης και στην επίμονη προσπάθεια ερεθισμού της κλειτορίδας. Η διαταραχή του οργασμού φαίνεται να συσχετίζεται με την κλειτοριδική ή κολπική αίσθηση κορύφωσης, που σε ορισμένες γυναίκες οι διαφορές είναι μεγάλες και χαρακτηρίζουν τόσο την απουσία του κολπικού οργασμού κατά τη συνουσία, όσο και εκείνη του κλειτοριδικού (ερεθισμό με το χέρι).

Μερικές γυναίκες μπορούν να βιώσουν οργασμό με ερεθισμό της κλειτορίδας εκτός σεξουαλικής πράξης, αλλά δεν μπορούν να φτάσουν στον οργασμό στη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, αν δεν υπάρχει και σύστοιχος κλειτοριδικός ερεθισμός με το χέρι τους ή με το χέρι του συντρόφου τους. Αυτές οι γυναίκες που έχουν την ιδιοτυπία της σεξουαλικής κορύφωσης δεν υπάγονται στις διαγνωστικές θέσεις του ανασταλμένου γυναικείου οργασμού (ανοργασμία).

Η γυναίκα ως ανασταλμένο οργασμό, χαρακτηρίζει τη μη αποδοχή της από τον σύντροφό της, ο οποίος την ωθεί με απαίτηση να του προσφέρει κολπικό οργασμό. Είναι γεγονός ότι η γυναίκα παρουσιάζει μεγάλη διακύμανση σε όλη τη φάση της σεξουαλικής διέγερσης μέχρι την οργασμική κορύφωση, καθώς επίσης ότι με την πάροδο της ηλικίας βιώνει καλύτερες οργασμικές κορυφώσεις και η αποκτώμενη σεξουαλική εμπειρία, της προσφέρει και καλύτερες σεξουαλικές διεγέρσεις.

Μια μορφή ανασταλμένου οργασμού είναι η ανοργασμία εκλεκτικού τύπου, κατά την οποία η γυναίκα δεν μπορεί να φτάσει στην οργασμική κορύφωση που βίωνε στο παρελθόν, κάτω από πρόβλημα περιόδου ζωής, π.χ. πένθος, απώλεια αγαπημένου προσώπου ή υπό συνθήκες που διαμορφώνουν έντονο ψυχικό στρες, όπως συγκρουσιακές διαπροσωπικές σχέσεις, επαγγελματική αποτυχία ή ακόμη ψυχική διαταραχή και η συγχορήγηση φαρμακευτικής αγωγής. Η εκλεκτική ανοργασμία, σχεδόν απειλεί το ¼ των γυναικών που θα εμφανίσουν αναστολή του οργασμού.

Η όλη οργασμική διαταραχή ως πρωτοπαθής (η γυναίκα δεν μπορεί να βιώσει ούτε κλειτοριδικά ούτε κολπικά οργασμική κορύφωση), είτε δευτεροπαθής (η γυναίκα χάνει για κάποια περίοδο την οργασμική της ικανότητα εκλεκτικού τύπου), φαίνεται να είναι το κυρίαρχο πρόβλημα της γυναικείας σεξουαλικής δυσλειτουργίας, που οι αριθμοί δεν μπορούν να εκτιμηθούν με σοβαρότητα, διότι η διάγνωση της διαταραχής του οργασμού ουσιαστικά βασίζεται στη κρίση του κλινικού γιατρού που θα συνεκτιμήσει την οργασμική αυτή λειτουργία σε σχέση με την ηλικία, τη σεξουαλική εμπειρία και την σημαντική συμμετοχή του σεξουαλικού ερεθισμού (της διέγερσης). Καθώς επίσης η διάγνωση θα βασιστεί σε κοινωνικές παραμέτρους, περιβαλλοντικές συνθήκες αλλά και την προσωπικότητα της γυναίκας μαζί με το πολιτισμικό και πνευματικό της επίπεδο, που συνδέονται με την γενικότερη νοοτροπία και κουλτούρα της.

Ο οργασμός για τη γυναίκα, δεν είναι καθοριστικός και αναγκαίος για την καλή σεξουαλική της ζωή. Η απόλαυση της ερωτικής της επαφής, η ψυχική και συναισθηματική συμμετοχή με τον ερωτικό της σύντροφο, αποτελούν σημαντικά στοιχεία στη ποιότητα της σεξουαλικής της έκφρασης, ώστε αν μια γυναίκα δεν φτάνει στον οργασμό δεν αποτελεί υποχρεωτικά πρόβλημα.

Μια παράμετρος που πρέπει να εκτιμηθεί καθοριστικά, είναι ο τρόπος που η ίδια βιώνει τη σεξουαλικότητά της, μέσα από τις εγγραφές και εμπειρίες της ζωής της, την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, καθώς επίσης και την καλή εσωτερική ψυχική έκφραση για την εικόνα του σώματος. Αυτό γιατί, η γυναίκα ως αντικείμενο πόθου και πρωταγωνίστρια των σεξουαλικών φαντασιώσεων του άνδρα εραστή της, οδηγείται σε ένα άγχος αυτοπαρατήρησης που την αναγκάζει πολλές φορές να μη συμμετέχει πρωταγωνιστικά στη σεξουαλική διαδικασία, υποδυόμενη ρόλους ψεύτικου σεξουαλικού ερεθισμού, υποκρινόμενη οργασμικές κορυφώσεις που «τις σερβίρει» στον άνδρα για να «του χορτάσει» τη σεξουαλική του ανασφάλεια και την απαιτητική του αδηφαγία στο πως εκείνη βίωσε τον οργασμό μαζί του. Ο άνδρας αγνοεί σημαντικά ότι η γυναίκα δεν χρειάζεται και δεν αναζητά σε κάθε σεξουαλική συνάντηση με τον σύντροφό της τον οργασμό.

Είναι αξιόλογο και για τους δύο να γνωρίζουν, ότι μια γυναίκα απολαμβάνει τη σεξουαλική διαδρομή και νιώθει πολύ όμορφα, με ψυχική πληρότητα μιας ηδονιστικής απόλαυσης, που δεν εισπράττεται υποχρεωτικά ως οργασμική απάντηση. Καθοριστικό μήνυμα για τη γυναικεία σεξουαλικότητα ως προς τον οργασμό, είναι η εγκεφαλική λειτουργία και η ψυχική συμμετοχή που την διαφοροποιεί αισθητά από τον άνδρα, που η σεξουαλικότητά του κυριαρχείται στις αισθητηριακές αναζητήσεις του και στις έντονα σωματικές, βιολογικές κορυφώσεις του, με παρορμητικό τύπο έκφρασης και αυξημένο πόθο ηδονής προς το γυναικείο σώμα.

Η ψυχοσεξουαλική εγγραφή της γυναίκας, επιβεβαιώνει την επιλογή της στον άνδρα που νιώθει γοητεία, θαυμασμό, κύρος και συναισθηματική ασφάλεια, ώστε να μπορέσει πραγματικά να του δοθεί και να αφεθεί μαζί του σε έναν πιο δύσκολο σεξουαλικό δρόμο που το τέλος του είναι η συναισθηματική καθοριστική αξία που την ολοκληρώνει μαζί του. Καθοριστικό συναισθηματικό πλαίσιο είναι η συνεχής αποδοχή που προσλαμβάνει εκείνη από τον σύντροφο της.

Η γυναίκα οφείλει για να αισθάνεται αληθινή και να ζητά από τον σεξουαλικό της σύντροφο την ικανοποίησή της, να μπορεί να διαχειρίζεται τις αισθήσεις της από το μυαλό της στο σώμα της και αντίστροφα, με έναν τρόπο μοναδικό που την χαρακτηρίζει ως γυναίκα θηλυκό, διατεθειμένο να ικανοποιηθεί και να ικανοποιήσει.

* Ο Κωνσταντίνος Ρόκκας, Χειρούργος Ουρολόγος-Ανδρολόγος, είναι υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιστημονικός συνεργάτης της Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής, πρώην Ταμίας της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας και μέλος σημαντικού αριθμού επιστημονικών εταιρειών.

health.in.gr