Βλέποντας την επιχειρηματολογία των πολιτικών δυνάμεων που τάζουν λαγούς με πετραχήλια όταν βρεθούν στην κυβέρνηση ένα πράγμα ξεχωρίζει πάνω απ’ όλα: Η επαναδιαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους εταίρους.
Όταν στριμωχτούν στη γωνία γιατί υπόσχονται σε όλους και για όλα λες και υπάρχουν λεφτά, καταφεύγουν στο επιχείρημα πως θα επαναδιαπραγματευτούμε με την Ευρώπη ώστε να γίνουν πιο ελαφριοί οι όροι του μνημονίου.
Διαπραγμάτευση όμως σημαίνει παίρνω και δίνω. Τι θα δώσουν για να ελαφρύνει το μνημόνιο;
Περιουσία του ελληνικού δημοσίου; Λένε όχι.
Εθνική ανεξαρτησία; Όχι.
Εδαφική ακεραιότητα; Όχι
Τι λοιπόν; Αν δεν πρόκειται να δώσουν τίποτε αλλά περιμένουν να πάρουν περισσότερα εγώ το μόνο που καταλαβαίνω είναι ότι πιστεύουν πως θα ζητιανέψουν καλύτερα.
Εκεί κατάντησε η περήφανη Ελλάδα. Να διαλέγει τον καλύτερο επαίτη για πρωθυπουργό.