Παρά τα προβλήματα, η «Πράβντα» συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής

Έναν αιώνα μετά την έκδοση του πρώτου φύλλου της, η κάποτε πανίσχυρη εφημερίδα «Πράβντα» («Αλήθεια») έχει πλέον επιστρέψει στις ρίζες της, καθώς ξανάγινε ένα αντιπολιτευόμενο έντυπο που αγωνίζεται να επιβιώσει, πάντα όμως καλώντας τους εργάτες όλου του κόσμου να ενωθούν.

Η εφημερίδα, που για δεκαετίες ήταν το επίσημο όργανο του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης έχασε τη στήριξη του αναγνωστικού κοινού της μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το 1991. Τη χρονιά εκείνη ο τότε πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν απαγόρευσε την κυκλοφορία της, αλλά στη συνέχεια η «Πράβντα» αναγεννήθηκε, πουλήθηκε στους αδελφούς Γιαννίκου, αντιμετώπισε οικονομικά προβλήματα και τελικά, το 1997, εξαγοράστηκε από την Κεντρική Επιτροπή του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Οι καιροί πλέον είναι δύσκολοι, όμως ο διευθυντής της Μπόρις Καμότσκι υποστηρίζει ότι η πάλη με τις εχθρικές Αρχές, η απειλή του κλεισίματος και τα οικονομικά προβλήματα είναι αυτό ακριβώς που αντιμετώπισε η «Πράβντα» τα πρώτα χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου φύλλου της, στις 5 Μαΐου 1912 στο τότε Πέτερσμπουργκ (μετέπειτα Λένινγκραντ και σήμερα Αγία Πετρούπολη) και μέχρι την Επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917.

«Είμαστε το κυριότερο όργανο της αντιπολίτευσης» επισημαίνει πλέον στο Reuters ο διευθυντής και προσθέτει ότι «αγωνιζόμαστε για την εξουσία, για πολιτικές αλλαγές. Περάσαμε τόσα πολλά προβλήματα. Σήμερα καθένας από τους εργαζόμενους εδώ είναι ήρωας. Κάποιες φορές χρειάστηκε να δουλέψουν αμισθί».

Η εφημερίδα θα γιορτάσει τα εκατόχρονά της με μια δεξίωση στη Μόσχα, όμως η κατάσταση δεν επιτρέπει άλλου είδους πολυτέλειες.

Με πολλούς τρόπους, η «Πράβντα» μοιάζει να είναι προσκολλημένη στο παρελθόν.

Το ίδιο το φύλλο δεν διαφέρει και πολύ από αυτό που εκδιδόταν κατά τη σοβιετική περίοδο: τον τίτλο της συνοδεύουν τα τρία μετάλλια που της απονεμήθηκαν (δύο βραβεία Λένιν και το βραβείο της Οκτωβριανής Επανάστασης) μαζί με το χαρακτηριστικό, ιστορικό σύνθημα: «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!».

Το φύλλο βγαίνει με μόλις τέσσερις σελίδες και απασχολεί μόνο 23 δημοσιογράφους, συμπεριλαμβανομένων και των τριών ανταποκριτών στη Μολδαβία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία.

Την εποχή της παντοδυναμίας της τύπωνε εκατομμύρια αντίτυπα αλλά σήμερα το τιράζ φτάνει περίπου τα 100.000 φύλλα.

Ωστόσο, ο σχεδιασμός και το περιεχόμενο είναι οικεία σε όσους διάβαζαν την εφημερίδα από παλιά: τα άρθρα εξυμνούν την αξία των εργατών και συνεγείρουν κατά του καπιταλισμού. «Είμαστε η μοναδική εφημερίδα στη Ρωσία που δεν έχει αλλάξει τη μορφή και το περιεχόμενό της» λέει και ο Καμότσκι, που είναι υψηλόβαθμο στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Πληροφορίες στα ψιλά γράμματα

Η ανάγνωση της «Πράβντα» ήταν πάντως επιβεβλημένη για τους ξένους διπλωμάτες και τους ανταποκριτές στη Μόσχα που αναζητούσαν στις σελίδες της πληροφορίες για το τι πραγματικά συνέβαινε στη χώρα.

Οι δημοσιογράφοι είχαν μάθει να προσπερνούν τα μεγάλα, στομφώδη άρθρα και να φτάνουν στις παραγράφους που ξεκινούσαν με τη λέξη Οντνάνκο («Ωστόσο») όπου θα μπορούσαν να βρουν τις ειδήσεις.

Η σειρά με την οποία καταγράφονταν τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν αντιπροσωπευτική του ποιος είχε πέσει σε δυσμένεια ενώ συχνά ανακοινώνονταν μεγάλα γεγονότα, όπως ο θάνατος των ηγετών. Μερικές φορές δημοσιεύονταν νέα από τις επαρχίες, σε εποχές που το ταξίδι έξω από την πρωτεύουσα ήταν δύσκολο ή και αδύνατο, ενώ τα γράμματα των αναγνωστών έδιναν μια αίσθηση του τι σκέφτονταν οι πολίτες για την κατάσταση.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ/Reuters