Michel Legrand

Ο συνθέτης των σάουντρακ έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα την Πέμπτη 6 Μαϊου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μαζί με τον Réni Vignolo (κοντραμπάσο) και τον André Ceccarelli (ντραμς).
Πολύ πριν όμως γράψει αυτό το αριστουργηματικό σάουντρακ για την ταινία του Νόρμαν Τζιούισον, ο Μισέλ Λεγκράν υπήρξε ένα παιδί-θαύμα που σε ηλικία εννιά χρονών σπούδαζε πιάνο με την μεγάλη Νάντια Μπουλανζέ, ενώ μπορούσε άνετα να παίξει άλλα δώδεκα όργανα. Ήταν ένας έφηβος που λάτρευε την τζαζ και, και που στο μέλλον θα τη συνδύαζε με την ελαφριά μουσική που ήξερε από τον πατέρα του Ραιημόν Λεγκράν, γνωστό διευθυντή ορχήστρας του είδους.

Σε ηλικία μόλις 20 χρονών θα έβλεπε το ντεμπούτο του «I Love Paris» (Columbia) με γνωστά τραγούδια για την Πόλη του Φωτός και τον Μάιλς Ντέιβις στην τρομπέτα να πουλάει 8 εκατομμύρια αντίτυπα και να μετατρέπεται σε ένα κλασσικό άλμπουμ του easy listening (δηλαδή της ελαφριάς μουσικής). Ενώ το 1955 ο μεγάλος Μορίς Σεβαλιέ θα του προσφέρει την θέση του μουσικού διευθυντή στην ορχήστρα του και θα τον πάρει μαζί του στην τουρνέ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί ο Λεγκράν θα εκμεταλλευτεί τις μεγάλες πωλήσεις των δίσκων του για να ηχογραφήσει το «Legrand Jazz» με το λαμπρότερο καστ που θα μπορούσε να υπάρξει: Μάιλς Ντέηβις (τρομπέτα), Τζων Κολτρέην (άλτο σαξόφωνο), Μπιλ Έβανς (πιάνο) Μπεν Γουέμπστερ (τενόρο σαξόφωνο), Φιλ Γουντς (άλτο σαξόφωνο), Χανκ Τζόουνς (πιάνο) και Αρτ Φάρμερ (τρομπέτα).

Στα τέλη της δεκαετίας του ’50 ξεσπά η νουβέλ βαγκ και ο Λεγκράντ γράφει μουσική για την «Λόλα» του Ζακ Ντεμί και τρεις ταινίες του Γκοντάρ: «Ζούσε την Ζωή της», «Η Γυναίκα είναι πάντα γυναίκα» και «Χωριστή Συμμορία». Όμως το πραγματικό «μπαμ» στην καριέρα του Λεγκράν ήλθε το 1964 όταν έγραψε τη διάσημη μουσική για τις «Ομπρέλες του Χερβούργου» του Ζακ Ντεμί, ένα μιούζικαλ με πρωταγωνίστρια την Κατρίν Ντενέβ όπου όλοι οι διάλογοι τραγουδιόταν και δεν υπήρχαν χορευτικά νούμερα.

Θα ακολουθούσαν τα σάουντρακ για τις ταινίες «Σταθμός Ζέμπρα», «Η Πισίνα» με το ζευγάρι Αλέν Ντελόν και Ρόμι Σνάιντερ, βασισμένη στο «Ταλαντούχο κύριο Ρίπλεϊ» της Πατρίτσια Χάισμιθ, καθώς και τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη». Για το «Happy Ending» για το οποίο έγραψε το «What Are You Doing for the Rest of Your Life» Ένα τραγούδι που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού και που ερμηνεύθηκε από πλειάδα καλλιτεχνών, όπως ο Φρανκ Σινάτρα, ο Τζώνι Μάθις, η Τζούλι Άντριους, η Σίρλεϊ Μπάσσεϋ, η Πέγκι Λι, η Ντάστι Σπρίνγκφηλντ, η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και ο Άντι Γουίλιαμς.

Το 1971 θα κέρδιζε το δεύτερο του Όσκαρ για τη συναισθηματική μελαγχολική μουσική για το «Καλοκαίρι του ‘42» του Ρόμπερτ Μάλιγκαν. Ο Μισέλ Λεγκράν θα ήταν δημοφιλής στο Χόλιγουντ, χάρη σε μουσικές για ταινίες όπως «Η Κυρία Τραγουδά τα Μπλουζ» μία βιογραφία της Μπίλι Χολιντέι με την Νταϊάνα Ρος, οι «Τρεις Σωματοφύλακες» (1973) του Ρίτσαρντ Λέστερ και το «Ατλάντικ Σίτι» (1980) του Ρόμπερτ Άλτμαν. Αλλά αυτό θα το έκανε με τους δικούς του όρους και χωρίς καλλιτεχνικούς συμβιβασμούς. Ενώ παράλληλα θα διατηρούσε την τζαζ του καριέρα με άλμπουμ όπως το «Shelly Manne Hole» και δύο συνεργασίες με τον Φιλ Γουντς στα «Jazz Le Grand» (1978) και «After the Rain» (1982). Τέλος το 1992 θα ηχογραφούσε ένα άλμπουμ με τον βιολιστή Στέφαν Γκραπέλι.
Εδώ να πούμε ότι ο Λεγκράν ήταν υποψήφιος για καλύτερη μουσική για δύο τηλεοπτικές σειρές: το «Μια γυναίκα που την έλεγαν Γκόλντα» (1981), μια βιογραφία της Γκόλντα Μέηερ με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και το «Τραγούδι του Μπράϊαν» (1982) με τον Τζέημς Κάαν.

Το 1983 θα ήταν η χρονιά του τρίτου Όσκαρ για το «Γιεντλ» της Μπάρμπαρα Στρέιζαντ.

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης), στις 8:30 μ.μ.
Έναρξη προπώλησης: Πέμπτη 15 Απριλίου