Η σφοδρή χιονοθύελλα στο Έβερεστ τον Μάιο του 1996 οδήγησε στον τραγικό θάνατο οκτώ ορειβατών. Την εποχή εκείνη, η τραγωδία ονομάστηκε η πιο θανατηφόρα μέρα στην ιστορία του βουνού. Η χιονοθύελλα ήταν θανατηφόρα ακόμη και για τους πιο έμπειρους ορειβάτες, συμπεριλαμβανομένου του διάσημου οδηγού βουνού, Σκοτ Φίσερ.

Ο 40χρονος ορειβάτης οδηγούσε οκτώ πελάτες στην κορυφή του Έβερεστ λίγο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα και, δυστυχώς, δεν επέστρεψε ποτέ από την πλαγιά. Πέθανε κοντά στο Νότιο Στεφάνι (το ορεινό πέρασμα στο Νεπάλ) στις 11 Μαΐου 1996.

Η τρέλα του βουνού

Κατά τη διάρκεια της αξιοθαύμαστης καριέρας του, ο Σκοτ Φίσερ ήταν γνωστός για τις αναβάσεις του στις υψηλότερες κορυφές του κόσμου, τις οποίες πραγματοποιούσε μερικές φορές χωρίς τη χρήση συμπληρωματικού οξυγόνου.

Ο Φίσερ ίδρυσε επίσης την εταιρεία οδηγών Mountain Madness, η οποία λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Ήταν επίσης γνωστός για την προθυμία του να βοηθά όποιον χρειαζόταν βοήθεια κατά την ανάβαση στις κορυφές.

Ωστόσο, η εμπειρία και ο ενθουσιασμός του δεν μπόρεσαν να τον σώσουν όταν συνέβη η καταστροφή.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Everest Today (@everest_today)

Εγκατέλειψε το λύκειο

Ο Σκοτ Φίσερ γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1955 και μεγάλωσε στο Μίσιγκαν και το Νιου Τζέρσεϊ. Η γοητεία του για τα βουνά ξεκίνησε όταν ήταν έφηβος.

Έβλεπε ένα ντοκιμαντέρ για το National Outdoor Leadership School (NOLS) με τον πατέρα του. Αυτό ήταν αρκετό για να τον κερδίσει η ορειβασία και εκείνο το καλοκαίρι, κατευθύνθηκε προς την οροσειρά Wind River στο Ουαϊόμινγκ.

Τελικά, εγκατέλειψε το λύκειο για να γίνει επαγγελματίας ορειβάτης.

Ο Σκοτ Φίσερ συνειδητοποίησε από νωρίς τους κινδύνους της ορειβασίας. Το 1977, παρακολούθησε ένα σεμινάριο αναρρίχησης στον πάγο της Γιούτα, όπου αυτός και οι άλλοι συμμετέχοντες έπρεπε να αναρριχηθούν στον παγωμένο καταρράκτη Bridal Veil Falls στο Provo Canyon.

Η Mountain Madness σχεδιάστηκε για μερικούς από τους πιο περιπετειώδεις ορειβάτες και ταξιδιώτες. Ο Φίσερ καθοδηγούσε προσωπικά πολλούς πελάτες που ήθελαν να εξερευνήσουν μερικά από τα ψηλότερα βουνά του κόσμου

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη All That’s Interesting (@all_thats_interesting)

Ο πρώτος τραυματισμός

Κατά τη διάρκεια της αναρρίχησης, ο παγοκόφτης του έσπασε ενώ ήταν μόνος του, αναρριχώμενος σε έναν σχεδόν κάθετο παγετώνα.

Ευτυχώς, άλλοι αναρριχητές κατάφεραν να του βρουν έναν καινούργιο παγοκόφτη, αλλά συνεχίζοντας την αναρρίχηση, το εργαλείο γλίστρησε και βγηκε από τον πάγο. Ο Φίσερ έπεσε από ύψος εκατοντάδων μέτρων, αλλά ευτυχώς τραυματίστηκε μόνο στο πόδι.

Ο Φίσερ άρχισε να αναρριχείται στις υψηλότερες κορυφές του κόσμου από τη δεκαετία του 1980. Το 1984, αυτός και ο συνάδελφός του Γουές Κράουζ ανέβηκαν στο όρος Κιλιμάντζαρο στην Αφρική, κερδίζοντας τη θέση της δεύτερης ομάδας που το κατάφερε.

Τα ψηλότερα βουνά του κόσμου

Την ίδια χρονιά, ο Φίσερ, ο Κράουζ και ο Μάικλ Άλισον δημιούργησαν την υπηρεσία οδηγών ορειβασίας Mountain Madness. Σε λίγο καιρό, ο Φίσερ δεν θα ανέβαινε μόνο σε ψηλά βουνά, αλλά θα βοηθούσε και άλλους να επιτύχουν τους στόχους τους.

Η Mountain Madness σχεδιάστηκε για μερικούς από τους πιο περιπετειώδεις ορειβάτες και ταξιδιώτες. Ο Φίσερ καθοδηγούσε προσωπικά πολλούς πελάτες που ήθελαν να εξερευνήσουν μερικά από τα ψηλότερα βουνά του κόσμου.

Η Κάρεν Ντίκινσον, που εντάχθηκε αργότερα στην Mountain Madness, είπε ότι ο Φίσερ βοηθούσε όποιον χρειαζόταν βοήθεια κατά την ανάβαση ή την κατάβαση ενός βουνού: «Είναι γνωστός ως ο Μίστερ Διάσωση. Πολλοί άνθρωποι οφείλουν τη ζωή τους στον Σκοτ».

Η πρώτη του προσπάθεια να φτάσει στην κορυφή του Κ2 εγκαταλείφθηκε προκειμένου να σώσει άλλους ορειβάτες, αλλά η δεύτερη προσπάθειά του ήταν επιτυχής, την οποία ολοκλήρωσε μάλιστα χωρίς συμπληρωματικό οξυγόνο

Με δεμένο το ένα χέρι

Το 1992, ο Σκοτ Φίσερ ανέβηκε στην κορυφή του K2, το δεύτερο υψηλότερο βουνό στον κόσμο μετά το Έβερεστ, στην οροσειρά Καρακόραμ, ως μέλος μιας ρωσοαμερικανικής αποστολής. Κατά τη διάρκεια της ανάβασης, έπεσε και έσπασε το στροφικό πέταλο του δεξιού του ώμου.

Παρά τις ιατρικές συμβουλές, συνέχισε την ανάβαση λίγο αργότερα, χρησιμοποιώντας μόνο το αριστερό του χέρι, αφού ένας συνάδελφος του έδεσε με ταινία τον δεξί του ώμο στο σώμα του, ώστε να μην τον εξαρθρώσει εντελώς.

Η πρώτη του προσπάθεια να φτάσει στην κορυφή του Κ2 εγκαταλείφθηκε προκειμένου να σώσει άλλους ορειβάτες, αλλά η δεύτερη προσπάθειά του ήταν επιτυχής, την οποία ολοκλήρωσε μάλιστα χωρίς συμπληρωματικό οξυγόνο.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ανάβασης, ο Φίσερ δημιούργησε επίσης μια σχέση αγάπης-μίσους με τον Ρομπ Χολ, έναν οδηγό ορειβασίας από τη Νέα Ζηλανδία, ο οποίος δυστυχώς θα έχανε επίσης τη ζωή του κατά τη διάρκεια της καταστροφής στο Έβερεστ το 1996.

Ο θανατηφόρος στόχος

Στη συνέχεια, το 1993, ο Φίσερ καθοδήγησε την ανάβαση Climb for the Cure στο Denali της Αλάσκας. Η ανάβαση συγκέντρωσε πάνω από 280.000 δολάρια για το Αμερικανικό Ίδρυμα Έρευνας για το AIDS.

Αλλά ο Φίσερ δεν είχε τελειώσει. Είχε ακόμα πολλούς άλλους στόχους να επιτύχει — και δυστυχώς, ένας από αυτούς θα οδηγούσε τελικά στον θάνατό του.

Ως λάτρης της ορειβασίας, ο Σκοτ Φίσερ ενδιαφερόταν φυσικά για το Έβερεστ, το υψηλότερο βουνό του κόσμου, και άρχισε να υποβάλλει αιτήσεις για να συμμετάσχει σε αποστολές αναρρίχησης στην περίφημη κορυφή από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Εν τω μεταξύ, το 1990, ήταν μέλος της πρώτης αμερικανικής ομάδας που ανέβηκε στην κορυφή του Λχότσε, το τέταρτο υψηλότερο βουνό του κόσμου, που βρίσκεται κοντά στο Έβερεστ.

Η ομάδα έφυγε από το βασικό στρατόπεδο στις 6 Μαΐου. Στις 10 Μαΐου, η ομάδα έκανε την τελική της προσπάθεια για την κατάκτηση της κορυφής, αλλά ο Φίσερ εξαντλήθηκε

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη A.Ahmady (@a.ahmady0411)

Αναρρίχηση και καθαρισμός

Το 1994, ο Σκοτ Φίσερ κατάφερε να κατακτήσει την κορυφή του Έβερεστ. Το εκπληκτικό είναι ότι αυτός και ο συνάδελφός του ορειβάτης, Ρομπ Χες, το κατάφεραν χωρίς να χρησιμοποιήσουν συμπληρωματικό οξυγόνο, ενώ οι δύο άνδρες βοήθησαν επίσης μια τεράστια προσπάθεια καθαρισμού του βουνού, απομακρύνοντας σκουπίδια και άδειες φιάλες οξυγόνου.

Παρά το επίτευγμά του, ο Φίσερ δεν είχε τελειώσει ακόμα με το Έβερεστ. Τον Μάιο του 1996, ο 40χρονος Σκοτ οδηγούσε οκτώ πελάτες στο βουνό, ελπίζοντας να τους βοηθήσει να φτάσουν και αυτοί στην κορυφή.

Η ομάδα έφυγε από το βασικό στρατόπεδο στις 6 Μαΐου. Στις 10 Μαΐου, η ομάδα έκανε την τελική της προσπάθεια για την κατάκτηση της κορυφής, αλλά ο Φίσερ εξαντλήθηκε.

Κουρασμένος και άρρωστος

Ήταν περίπου 3:45 μ.μ. όταν έφτασε στην κορυφή του βουνού, σημαντικά αργότερα από την προτεινόμενη ώρα επιστροφής στις 2 μ.μ. Αν και ο Φίσερ παρέμεινε στην κορυφή για περίπου 20 λεπτά, ήταν εμφανές ότι γινόταν όλο και πιο κουρασμένος και άρρωστος.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε για τον Φίσερ κατά την κατάβαση, καθώς εξαντλήθηκε όλο και περισσότερο, πιθανώς λόγω του συνδυασμού υπερβολικής κόπωσης, υψοφοβίας και υποθερμίας. Ακόμα χειρότερα, οι συνθήκες στο βουνό επιδεινώνονταν γρήγορα καθώς άρχισε χιονοθύελλα.

Μέχρι το βράδυ, ο Φίσερ είχε καταρρεύσει.

Αν και ένας Σέρπα από το Νεπάλ, ονόματι Λόψανγκ Τζάνγκμπου, προσπάθησε να βοηθήσει τον Φίσερ — και ήταν έτοιμος να θυσιαστεί για να μείνει μαζί του όλη τη νύχτα — ο Φίσερ διέταξε τον Τζάνγκμπου να κατέβει χωρίς αυτόν και να καλέσει βοήθεια.

Το 2015, ο Τζέικ Γκίλενχαλ υποδύθηκε με αξιομνημόνευτο τρόπο τον Σκοτ Φίσερ στην ταινία Everest, η οποία απεικόνιζε τις αποστολές κατά τη διάρκεια της τραγικής χιονοθύελλας

Το πτώμα του παραμένει στο Έβερεστ

Δυστυχώς, ο Σκοτ Φίσερ ανακαλύφθηκε στις 11 Μαΐου 1996 και ήταν σαφές ότι δεν μπορούσε να σωθεί. Όταν οι διασώστες τον βρήκαν κοντά στο Νότιο Στεφάνι, ήταν μερικώς γυμνός, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανότατα βρισκόταν στα τελικά στάδια της υποθερμίας, καθώς τα θύματα συχνά βγάζουν τα ρούχα τους σε κατάσταση σύγχυσης, πιστεύοντας λανθασμένα ότι νιώθουν ζέστη αντί για κρύο.

Δεδομένου ότι το σώμα του Φίσερ πιθανότατα είχε σταματήσει να λειτουργεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι διασώστες πήραν τη δύσκολη απόφαση να δώσουν προτεραιότητα στη διάσωση ενός άλλου εγκλωβισμένου ορειβάτη που βρισκόταν κοντά και είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να ζήσει.

Μέχρι σήμερα, το σώμα του Φίσερ παραμένει στο Έβερεστ — μαζί με περισσότερα από 200 άλλα πτώματα ορειβατών που δεν κατάφεραν να τα κατεβάσουν.

Η πιο θανατηφόρα ημέρα στην ιστορία του βουνού

Ο Σκοτ Φίσερ και τα άλλα θύματα της καταστροφής του Έβερεστ το 1996 εξακολουθούν να μένουν στη μνήμη μέχρι σήμερα.

Ο Σκοτ Φίσερ δεν ήταν ο μόνος σεβαστός και έμπειρος ορειβάτης που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια της καταστροφής στο Έβερεστ το 1996. Ο Ρομπ Χολ, φίλος και επιχειρηματικός αντίπαλος του Φίσερ, πέθανε επίσης κατά τη διάρκεια της ίδιας χιονοθύελλας.

Συνολικά, οκτώ ορειβάτες έχασαν τη ζωή τους στη χιονοθύελλα, η οποία ήταν τότε η πιο θανατηφόρα ημέρα στην ιστορία του βουνού (αυτό θα ξεπεραστεί αργότερα από έναν σεισμό το 2015 που σκότωσε 18 ορειβάτες σε μία μέρα και περισσότερους αργότερα).

Η ταινία Everest

Ο Φίσερ εξακολουθεί να είναι ευρέως γνωστός και τιμώμενος σε όλη την κοινότητα των ορειβατών. Μια μνημειακή στούπα χτίστηκε για αυτόν στο Ντούγκλα του Νεπάλ. Μια ορειβατική διαδρομή στο Κιλιμάντζαρο ονομάστηκε επίσης προς τιμήν του.

Και σε αναγνώριση των περιβαλλοντικά εστιασμένων περιπετειών του Φίσερ, ο Αμερικανικός Ορειβατικός Σύλλογος δημιούργησε το Scott Fischer Memorial Conservation Fund για να υποστηρίξει περιβαλλοντικές αποστολές.

Η καταστροφή του 1996 στο Όρος Έβερεστ είναι ακόμη ζωντανή στη μνήμη της ποπ κουλτούρας. Το 2015, ο Τζέικ Γκίλενχαλ υποδύθηκε με αξιομνημόνευτο τρόπο τον Σκοτ Φίσερ στην ταινία Everest, η οποία απεικόνιζε τις αποστολές κατά τη διάρκεια της τραγικής χιονοθύελλας.

Ειδήσεις Σήμερα: