Αερογέφυρα σωτηρίας για το απειλούμενο βατραχάκι του Δαρβίνου

Για ένα βατραχάκι μήκους μόλις 3 εκατοστών, το ταξίδι των 11.000 χιλιομέτρων ήταν μια μεγάλη διηπειρωτική περιπέτεια.

Ο Ζωολογικός Κήπος του Λονδίνου πανηγυρίζει για την άφιξη μερικών δεκάδων βατράχων του Δαρβίνου (Rhinoderma darwinii), ενός άκρως απειλούμενου είδους του οποίου ο πληθυσμός συρρικνώθηκε κατά 90% σε έναν χρόνο λόγω ενός επικίνδυνου μύκητα.

Οι βρετανοί ερευνητές ταξίδεψαν πέρυσι στα δάση του Πάρκου Ταντάουκο στη Χιλή και συνέλεξαν 52 βατράχους, οι οποίοι τοποθετήθηκαν σε δοχεία ελεγχόμενης ατμόσφαιρας και ταξίδεψαν με πλοίο, αυτοκίνητο και αεροπλάνο μέχρι το νέο τους σπίτι στο Λονδίνο.

Ο βάτραχος του Δαρβίνου, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1834 από τον πατέρα της εξέλιξης, εφαρμόζει μια ασυνήθιστη στρατηγική φροντίδας των μικρών του, καθώς τα αρσενικά φιλοξενούν τους νεογέννητους γυρίνους στον φωνητικό τους σάκο. Όταν μεταμορφωθούν σε ενήλικα άτομα, τα βατραχάκια «γεννιούνται» από το στόμα του μπαμπά τους.

Τα 11 αρσενικά βατράχια που έφτασαν στον ζωολογικό κήπο μετέφεραν στο στόμα τους 33 μικρά που ενηλικιώθηκαν στο Λονδίνο.

Πίσω στη Χιλή, το είδος τους κινδυνεύει με εξαφάνιση λόγω του χυτριδιομύκητα Batrachochytrium dendrobatidis, ο οποίος έχει εξολοθρεύσει μεγάλους πληθυσμούς βατράχων σε Βόρειο και Νότιο Αμερική, Ευρώπη και Αυστραλία.

Ο χυτριδιομύκητας αναπτύσσεται στο ευαίσθητο δέρμα των αμφιβίων και τελικά προκαλεί θάνατο από ανακοπή.

Πιστεύεται ότι εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο από το νοτιοαφρικανικό βάτραχο Xenopus laevis, ο οποίος τις δεκαετίες του 1930 και 1940 χρησιμοποιούταν ευρέως σε τεστ εγκυμοσύνης: το αμφίβιο ήταν γνωστό ότι περνά σε ωορρηξία όταν εκτίθεται στις ορμόνες που υπάρχουν στα ούρα των εγκύων γυναικών.

Ο X.laevis σταμάτησε αργότερα να χρησιμοποιείται σε τεστ εγκυμοσύνης, το κακό όμως είχε ήδη γίνει.

Το 2015 ο χυτριδιομύκητας εμφανίστηκε και στην Ελλάδα, μέχρι στιγμής όμως δεν φαίνεται να προκαλεί σοβαρά προβλήματα.

Στο Λονδίνο, οι βάτραχοι του Δαρβίνου φιλοξενούνται τώρα σε γυάλες με βρύα και υψηλές θερμοκρασίες που μιμούνται τον βιότοπό τους. Τα βατράχια που γεννιούνται στο πλαίσιο του προγράμματος αναπαραγωγής προορίζονται να ταξιδέψουν μια μέρα πίσω στον τόπο τους.

Όπως δήλωσε ο Αντρές Βαλενζουέλα-Σάντσεζ, ερευνητής του Ζωολογικού Κήπου του Λονδίνου, «οι βάτραχοι αυτοί όχι μόνο έχουν ζωτική σημασία για το μέλλον τους είδους τους αλλά επιπλέον θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τον χυτριδιομύκητα και να προστατεύσουμε άλλα είδη αμφιβίων σε παγκόσμιο επίπεδο.