
Τέμπη: συγκέντρωση γεμάτη αξιοπρέπεια
Αν σήμερα γράφτηκε ιστορία, αυτό θα το κρίνει το μέλλον. Αλλά σήμερα αποδείχθηκε ότι η κοινωνία δε θα συγχωρήσει ποτέ την κυβέρνηση Μητσοτάκη για το έγκλημα στα Τέμπη
Σήμερα γράφτηκε ιστορία; Μη βιαστούμε να απαντήσουμε, ας είμαστε συγκρατημένοι. Αλλά σήμερα κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη συγκέντρωση των τελευταίων 15 ετών -τουλάχιστον. Ο όγκος της διαδήλωσης για τα Τέμπη θύμισε πλατείες του 2011 και η οργή επίσης.
Αν ένα πράγμα είναι πλέον ξεκάθαρο, τότε πρόκειται για το δεδομένο ότι η ελληνική κοινωνία δεν θα συγχωρήσει ποτέ την κυβέρνηση Μητσοτάκη για το έγκλημα στα Τέμπη. Διότι δεν επρόκειτο για δυστύχημα, επρόκειτο πράγματι για έγκλημα. Η ζωή δεν συνεχίζεται για τις οικογένειες των νεκρών, όσο κι αν επέμεινε πρόσφατα σε αυτό ο υφυπουργός Μεταφορών και Υποδομών Βασίλης Οικονόμου. «Αν πέσει ένα αεροπλάνο, δεν θα προχωρήσει η ζωή;», ρώτησε ρητορικά ο υφυπουργός και, αν κρίνουμε από τη σημερινή απάντηση από τις πλατείες της χώρας, όχι. Αν ένα αεροπλάνο που είναι υπό κρατική ευθύνη και επίβλεψη, πέσει ενώ δε θα έπρεπε να πετάξει καν και πάρει μαζί του 57 νέους ανθρώπους, τότε σίγουρα η ζωή δεν θα προχωρήσει ξανά με τους ίδιους ρυθμούς.
«…σε ψάχνει όλη η πόλη»
Ανάμεσα στα συνθήματα ακούστηκε και το εξής. Ότι τον πρωθυπουργό της χώρας, Κυριάκο Μητσοτάκη, τον ψάχνει όλη η πόλη. Δεν είμαστε -και ευτυχώς!- σε άλλες εποχές, αλλά η ελληνική κοινωνία ψάχνει όντως τον πρωθυπουργό για δύο πολύ σημαντικούς λόγους: για την ανάληψη της ευθύνης και για την απολογία.
Η Νέα Δημοκρατία και ο ίδιος ο Αχιλλέας Καραμανλής, ο αρμόδιος υπουργός, δεν απολογήθηκαν ποτέ για το έγκλημα στα Τέμπη. Δεν ανέλαβαν την ευθύνη, δεν παραδέχθηκαν ότι πρόκειται και για κυβερνητικά λάθη και παραλείψεις και όχι για μεμονωμένα ανθρώπινο, δεν απάντησαν ποτέ στις κατηγορίες των συνδικαλιστών για τις ακατάλληλες αμαξοστοιχίες, την ελλιπή οδική σήμανση, τις βλάβες. Τα Τέμπη δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, ήταν κάτι που θα μπορούσε απολύτως να αποφευχθεί και σήμερα αυτοί οι άνθρωποι θα ζούσαν.
Μια διαδήλωση τεράστιας σημασίας
Η σημερινή συγκέντρωση, όμως, δεν ήταν απλά οργή για το έγκλημα των Τεμπών. Τα νέα δεδομένα με το ανατριχιαστικό ηχητικό ντοκουμέντο, που αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι επέζησαν της σύγκρουσης, αλλά πέθαναν από ασφυξία, ερέθισε τα αντανακλαστικά του κόσμου και κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες σε όλη τη χώρα. Ο αριθμός είναι πράγματι τεράστιος. Αλλά αν δούμε τη συνολική κατάσταση των πραγμάτων, η διαδήλωση δεν ήταν μόνο για τα Τέμπη.
Με μια παρατραβηγμένη διαλεκτική σκέψη η σημερινή συγκέντρωση είναι η πρώτη μεγαλύτερη μετά από τις συγκεντρώσεις κατά των μνημονίων. Δηλαδή, δέκα χρόνια πριν. Επίσης, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στη χειρότερη περίοδό της μετά από εκείνη των μνημονίων. Είμαστε ξανά φτωχοί, χωρίς προοπτικές και περισσότερο αβέβαιοι για το μέλλον μας.
Ταυτόχρονα, η δυσαρέσκεια εις βάρος της κυβέρνησης αυξάνεται διαρκώς, χωρίς να αυξάνονται τα ποσοστά της αντιπολίτευσης. Από καιρό λέμε ότι αν υπήρχε μια κινηματική διαδικασία, μία διέξοδος διαμαρτυρίας στους δρόμους, η κυβέρνηση θα αντιμετώπιζε ευθέως την πραγματική δυσαρέσκεια του κόσμου. Και ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε για κάποιο κίνημα, η δυσαρέσκεια εκφράστηκε και αντιμετωπίστηκε με δακρυγόνα σε μία απόλυτα ειρηνική διαμαρτυρία.
Κυβέρνηση χωρίς λαϊκή συμπάθεια
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι, ίσως, αυτή με τη χαμηλότερη κοινωνική αποδοχή. Επίσης, σημειώνει το εξής παράδοξο: ενώ τα ποσοστά της είναι χαμηλά για να είναι κυβέρνηση, «παίζει» χωρίς αντίπαλο. Δηλαδή είναι μεν χαμηλά στις προτιμήσεις του κόσμου, αλλά παραμένει αρκετά μπροστά από την αντιπολίτευση.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αυτή η κυβέρνηση έχει ευρεία κοινωνική αποδοχή. Το ποσοστό των ευρωεκλογών ήταν κάτω από το 30% των ψήφων. Και η αποχή ήταν στο 60% επί του συνόλου των καταγεγραμμένων ψηφοφόρων. Αυτή η κατάσταση, αυτό το δεδομένο δεν δίνει στιβαρή κυβέρνηση με ισχυρές βάσεις στην κοινωνία. Σε ποια κοινωνία; Σε αυτήν που φτωχοποιείται, ξανά, ραγδαία.
Η σημερινή διαδήλωση ήταν για την σταγόνα της οργής που ξεχείλισε το πολύ μεγάλο ποτήρι. Ήταν, αν θέλετε, μια διέξοδος, ένας λόγος. Το πένθος της ελληνικής κοινωνίας είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος ώστε να βρεθούμε στους δρόμους. Μα το πένθος έχει πολλές αναφορές. Είναι τα Τέμπη, είναι οι πλημμύρες που λεηλάτησαν την Θεσσαλία, είναι οι πυρκαγιές σε όλη τη χώρα και είναι και η οικονομία που δεν επιτρέπει στιγμή ανακούφισης. Είναι όλα μαζί.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι θα φέρει το μέλλον, αλλά γνωρίζοντας το παρελθόν ξέρουμε πως δεκάδες χιλιάδες πολίτες δε μαζεύονται να διαμαρτυρηθούν στην πλατεία Συντάγματος χωρίς λόγο. Χωρίς λόγους, για την ακρίβεια.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις