Δεν θέλουν ήρεμα νερά

Μια σύντομη κουβέντα για έναν εσπρέσο, ανάμεσα στον υπουργό Εξωτερικών και τον τούρκο ομόλογό του. Μια άλλη, με τα μικρά ονόματα, ανάμεσα στους υπουργούς Αμυνας στο ΝΑΤΟ. Και, ξαφνικά, μια αισιόδοξη προφητεία του Πρωθυπουργού από τη Λευκωσία: «Θα μπορέσουμε να επανέλθουμε σύντομα σε πιο ήρεμα νερά, κρατώντας πάντα ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας οι οποίοι και στις πιο δύσκολες συγκυρίες δεν πρέπει ποτέ να κλείνουν». Οι δίαυλοι εντάξει, να μην κλείνουν. Ομως, ήρεμα νερά; Πού βρέθηκαν; Υπάρχουν μόνο στις μάταιες ελπίδες κάποιων εδώ. Μα σίγουρα όχι στις προθέσεις της Τουρκίας. Που ούτε τα θέλει, ούτε κανείς μπορεί να της τα επιβάλει. Ακόμα δεν το μάθαμε;

Κυριολεκτικά μία ώρα μετά την εν λόγω πρωθυπουργική προφητεία, οι Τούρκοι παρενοχλούσαν αεροσκάφος με τον υφυπουργό Αμυνας, ενώ, δύο ώρες μετά, ο Ερντογάν έλεγε πάλι τα ίδια περί Μητσοτάκη και προσέθετε ότι δεν θα ξανασυναντηθεί με Ελληνες μέχρι να βρεθεί μπροστά του ένας… έντιμος πολιτικός! Η παράξενη προφητεία του Πρωθυπουργού ταιριάζει βέβαια αρκετά με την εκ των υστέρων αποτίμηση της συνάντησης Παναγιωτόπουλου – Ακάρ στο ΝΑΤΟ από πλευράς τουρκικού υπουργείου Αμυνας που έγραψε: «Στη συνάντηση του υπουργού Αμυνας Χουλουσί Ακάρ με τον έλληνα ομόλογό του, τονίστηκε η σημασία της διατήρησης των ανοικτών διαύλων επικοινωνίας, η επικέντρωση στη θετική ατζέντα, η συμβολή αυτής της επικοινωνίας στις σχέσεις καλής γειτονίας, η διμερής/περιφερειακή συνεργασία, καθώς και η σημασία της διατήρησης του διαλόγου για τη μείωση των εντάσεων». Αυτή είναι μία… χαριτωμένη θέση.

Ομως, το πρόβλημα είναι ότι η αξιοπιστία της είναι μηδενική. Γιατί; Επειδή ο Ακάρ, όπως και ο Τσαβούσογλου, αλλά και ο Ερντογάν, παίζουν με τις δηλώσεις. Παίζουν συνειδητά και συστηματικά. Τώρα λένε αυτό, έπειτα από δύο ώρες το αντίθετο και πάλι σε λίγο το αλλάζουν. Ο λόγος τους δεν έχει αξία. Αυτό που έχει αξία είναι η πραγματική τους βούληση. Και, σίγουρα, αυτή η αποτίμηση κάθε άλλο παρά την εκφράζει. Αμέσως άλλωστε επέστρεψαν στη γνωστή ρητορική τους, ενώ ουδέποτε έφυγαν από την επιθετική πρακτική τους.

Αυτή η προφητεία δεν ήταν όμως το μόνο παράδοξο των ημερών. Υπήρξε και κάτι ακόμα: μια περίεργη «διαρροή» ότι η «κόκκινη γραμμή» για την Ελλάδα θα είναι οι υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά – που πάντως επίσης δεν σταμάτησαν. Ομως, ακόμα και αν θεωρητικά υποτεθεί ότι σταματήσουν, όλα τα άλλα θα είναι ανεκτά; Ελπίζει συνεπώς κανείς ο Πρωθυπουργός λέγοντας αυτά στη Λευκωσία, να μην έχει ξεχάσει εκείνα που ο ίδιος είπε στο συνέδριο της νεολαίας του κόμματός του και επανέλαβε προχθές στην Κύπρο: «Μπορεί οι γείτονες να τα βάζουν με την ιστορία και το διεθνές δίκαιο, όμως κάθε ρητορικό επιθετικό τους βήμα μετατρέπεται σε ένα ακόμα βήμα της δικής τους υποχώρησης προς το περιθώριο και τη διεθνή απομόνωση. Εμείς όμως ζούμε στην πραγματικότητα και ευχόμαστε μαζί με το όνομά τους να αλλάξουν και τη λογική τους αλλά δεν ανοίγουμε διάλογο με το ανιστόρητο, με το παράνομο και με το παράλογο».

Ολα αυτά είναι εδώ. Δεν άλλαξε τίποτα. Δεν έφυγαν από τη μια μέρα στην άλλη. Και δεν θα φύγουν. Ελπίζει κανείς ότι η κυβέρνηση το αντιλαμβάνεται – είναι εξόφθαλμα άλλωστε. Πρέπει να σταματήσει να τρέφει φρούδες ελπίδες και να χτίζει ψευδείς προσδοκίες πάνω σε αυτές. Κυρίως, όμως, να σταματήσει να στέλνει μπερδεμένα μηνύματα σε εχθρούς και φίλους: γιατί όταν προεξοφλούνται ήρεμα νερά σε τέτοιες συνθήκες, ένα μόνο μπορεί να τα εξασφαλίσει: το να κάνει τελικά η Ελλάδα άτακτα πίσω. Επειδή είναι δεδομένο ότι η άλλη πλευρά δεν πρόκειται να κάνει.