Κραυγή αγωνίας για τα Πανεπιστήμια

Σημερα Τετάρτη 3 Μαρτίου ζήτησα από τη Γενική Συνέλευση του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων να ακυρωθούν οι εξετάσεις στο μάθημα » Εισαγωγή στη Λαογραφία» , που δίδαξα ως υποχρεωτικό στους φοιτητές του Πρώτου εξαμήνου, λόγω του ότι διαπίστωσα  οργανωμένη μαζική αντιγραφή.

Το αίτημα έγινε ομόφωνα δεκτό με την επισήμανση από τα μέλη της Συνέλευσης ότι το σύστημα εξέτασης μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας έχει οδηγήσει σε ακραία μορφή παθογένειες και  νοσηρά φαινόμενα, που έτσι κι αλλιώς αντιμετωπίζουν τα Πανεπιστήμια. Αποφασίστηκε δε, πέραν της ακύρωσης και επανάληψης της συγκεκριμένης εξέτασης, να εκδοθεί αυστηρή ανακοίνωση προς τους φοιτητές να σταματήσει αυτό το φαινόμενο που εξευτελίζει την εκπαιδευτική διαδικασία και θέτει επισηςζητήματα ηθικής τάξεως.

Στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες είναι γνωστό ότι δεν ενδείκνυνται τρόποι εξέτασης, όπως π.χ, πολλαπλών επιλογών κ.λπ. διότι το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη ενός θέματος με κριτικό τρόπο και ανάλογη επιχειρηματολογία. Κάτι τέτοιο ακυρώνεται με οποιοδήποτε σύστημα δεν δίνει τη δυνατότητα στον εξεταζόμενο να αναπτύξει τη σκέψη του αποδεικνύοντας παράλληλα την αφομοίωση όψεων του γνωστικού αντικειμένου κάθε μαθήματος.

Με αυτή τη λογική και διενεργώντας πρώτη φορά εξ αποστάσεως εξετάσεις σε πολυπληθή φοιτητικό κοινό έθεσα απλά ερωτήματα για να αξιολογήσω το κατά πόσο οι εξεταζόμενοι ασχολήθηκαν σοβαρά με το αντικείμενο και εξοικειώθηκαν με θεμελιώδη ζητήματα της επιστήμης ( άλλωστε πρόκειται για εισαγωγικό μαθημα). Αντι, λοιπόν, να λάβω ηλεκτρονικά κείμενα πρωτογενούς σκέψης βρέθηκα μπροστά στο σοκαριστικό φαινόμενο να διακρίνω πανομοιότυπα κείμενα σε τέσσερις ομάδες ( σχεδόν copy paste). Όσοι προσπάθησαν να τα διαφοροποιήσουν στο ελάχιστο αλλάζοντας κάποιες λέξεις κατά κανόνα έγραψαν ακατανόητα πράγματα. Εκ των υστέρων πληροφορήθηκα από μέλη της συνέλευσης ότι αυτό γίνεται συστηματικά από τη στιγμή που εφαρμόστηκε η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και όλοι αντιμετωπίζουν πρόβλημα και προσπαθούν να επινόησουν τρόπους αποτροπής αυτού του εκπαιδευτικά αποτρόπαιου φαινομένου.

Έθεσα στη συνέλευση και την ηθική διάσταση του θέματος, δηλαδή με ποιους κώδικες αξιών κοινωνικοποιούνται όλοι αυτοί οι νέοι,  ώστε να θεωρούν ότι μπορούν να προχωρήσουν στις σπουδές τους αντιγράφοντας και στη ζωή τους γενικότερα με ανάλογες συμπεριφορές και νοοτροπίες. Αυτη είναι η νέα μας γενιά; Αν ναι, τις πταίει;

Πέραν, ωστόσο,  των παραπάνω ζητημάτων,  έχοντας ενημερώσει τα θεσμικά όργανα του Πανεπιστημίου,  απευθύνω ένα αγωνιώδες ερώτημα και προς την ηγεσία του Υποργείου: Μήπως πρέπει να σκεφτεί σοβαρά το θέμα του ανοίγματος των Πανεπιστημίων, έστω σταδιακά και λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα που αφορούν στην πανδημία; Μήπως;

Εννοείται ότι το κείμενο αυτό έχει αποδέκτη την κοινωνία ολόκληρη και εμάς τους δασκάλους και σε καμία περίπτωση δεν έχει την πρόθεση να κατηγορήσει τους φοιτητές ούτε να τους βάλει όλους σε ένα καζάνι. Η αναφορά είναι γενική σε αυτή την παθογένεια και μοναδικός στόχος είναι η απαλλαγή των εκπαιδευτικών θεσμών από αυτά τα φαινόμενα. Επί του συγκεκριμένου οι φοιτητές θα κληθούν να επιλέξουν κατά τη διαδικασία της επανάληψης των εξετάσεων εάν επιθυμούν προφορική εξέταση ή ανάθεση εργασίας, έτσι ώστε και να μην αδικηθεί κανείς και ο διδάσκων να είναι εντάξει με τη συνείδησή του