Μια νύχτα στη Βενετία του Βιβάλντι

1η άρια: Se in campo armato
Τα σοκάκια της Βενετίας, υγρά και σιωπηλά
Τη νυχτερινή ησυχία και το πλακόστρωτο πληγώνουν γρήγορα βήματα. Μια λεπτή γυναικεία φιγούρα με μακρύ φόρεμα εποχής. Είναι βιαστική. Γιατί;
Στο χέρι κρατάει σφιχτά μια μάσκα. Ανασηκώνει το φόρεμα, πρέπει να έχει ευχέρεια κινήσεων, βιάζεται, τρέχει…

2η άρια: Se mai senti
Ξάφνου, σταματάει στο άκουσμα του άλλου ζευγαριού βιαστικών βημάτων. Σταματούν κι αυτά. Εκείνη συνεχίζει, πρεπει να βιαστεί να φτάσει στο μεγάλο κανάλι.
Η βενετσιάνικη υγρασία την ανατριχιάζει ή μήπως η αγωνία και η σκέψη της ελευθερίας… Φτάνει στη γέφυρα των αναστεναγμών, κοντοστέκεται… Μα από που έρχεται αυτή η μελωδία; Βιβάλντι, όχι ο χαρούμενος Βιβάλντι, ο θλιμμένος, ο μελαγχολικός και ονειροπαρμένος.
Ξεχύνονται όλες οι μελωδίες του, όμως εκείνη πρέπει να συνεχίσει. Κατεβαίνει στη μικρή αποβάθρα.

3η άρια: Ercole sul Termodonte
Ο γονδολιέρης είναι στη θέση του, σαν να περιμένει μονάχα εκείνη για να την οδηγήσει στην ελευθερία.
Πηδάει μέσα κρατώντας πάντα σφιχτά στο χέρι τη μάσκα. Ναι θα την χρειαστεί αμέσως τώρα.
Στην άκρη του καναλιού εμφανίζεται ασθμαίνοντας η αντρική φιγούρα. Δανδής με την απόγνωση στο βλέμμα ψάχνει…
Η μάσκα. Τη φοράει βιαστικά. Πίσω από αυτήν θα κρύψει ενοχές, συνήθειες, χρόνια και συναισθήματα λύπης.
Ο γονδολιέρης το νιώθει και οι κινήσεις του γίνονται πιο γοργές.

4η άρια: Barbaro, più non sento
Είναι κι αυτός ο Βιβάλντι που προσπαθεί να τη γυρίσει πίσω. Τη συνεπαίρνουν οι μελωδίες, οι αρμονίες. Τέσσερα βιολιά – σειρήνες της ψιθυρίζουν κάτι σαν παράκληση. Μείνε… Η αποβάθρα ξεμακραίνει… το μεγάλο κανάλι πλησιάζει.

5η άρια: Un guardo, oh Dio
Το μελωδικό αεράκι της χαϊδεύει το πρόσωπο. Ανασαίνει ήδη ένα κύμα ελευθερίας που έρχεται μόνο γι’ αυτή.
Θα τα καταφέρει, ξέρει ότι θα τα καταφέρει… το μεγάλο βήμα έγινε κι ας έλεγε ο Βιβάλντι… Misero Spirito Mio!

Το θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα μάς επαναφέρει στην Αθήνα του 21ου αιώνα. Στο Μέγαρο Μουσικής, μακριά από την υπέροχη Βενετία.
Το σύνολο «Venexiana» είναι στη σκηνή και υποκλίνεται. Κι εμείς υποκλινόμαστε στην ικανότητά του να μάς «στείλει» για μια βραδιά στη Βενετία του Βιβάλντι!

Οι Venexiana αποτελούνται από τους:
Efix Puleo, Daniela Godio και Luca Moretti (βιολί), Elena Saccomandi (βιόλα), Antonio Papetti (βιολοντσέλο), Alberto Lo Gatto (κοντραμπάσο) και Gabriele Palomba (θεόρβη). Το σύνολο διευθύνει ο τσεμπαλίστας Claudio Cavina.

Τα φωνητικά μέρη τραγούδησε η υψίφωνος Roberta Mameli, μια λυρική ερμηνεύτρια με σπουδές μονωδίας και βιολιού σε σημαντικά ωδεία της Ιταλίας, ευρύ ρεπερτόριο που εκτείνεται από το Μπαρόκ έως τον 20ό αιώνα, μακρά σκηνική πείρα σε ευρωπαϊκά θέατρα υπό την καθοδήγηση διακεκριμένων αρχιμουσικών και σκηνοθετών και αξιόλογη δισκογραφία

Ο Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι (1678 – 1741) γεννήθηκε στη Βενετία και φέρει το προσωνύμιο il Prete Rosso (ο κοκκινομάλλης παπάς) λόγω του χρώματος των μαλλιών του.
Συνθέτης (μουσουργός), δεξιοτέχνης βιολιστής και ιερέας της εποχής του Μπαρόκ, θεωρείται από τους σημαντικότερους συνθέτες της εποχής του και ο δημοφιλέστερος του κλασικού μπαρόκ, καθώς με τη μουσική του επηρέασε πλήθος συνθετών τόσο της γενιάς του, μεταξύ των οποίων, τους Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν, όσο και τους μετέπειτα.
Η εργογραφία του περιλαμβάνει δεκάδες κοντσέρτα για βιολί – μια ενότητα των οποίων αποτελούν τις περίφημες «Τέσσερις Εποχές»- και άλλα όργανα, πάνω από 40 όπερες και πλήθος άλλων έργων θρησκευτικής μουσικής.
Παρόλο που η μουσική του έτυχε ευρείας αποδοχής από το κοινό ενώ ο ίδιος ήταν εν ζωή, μετά το θάνατό του η δημοτικότητά της μειώθηκε αρκετά ως την ταχεία αναγέννησή της στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα.
Στις μέρες μας, ο Βιβάλντι συγκαταλέγεται μεταξύ των δημοφιλέστερων και περισσότερο ηχογραφημένων μπαρόκ συνθετών.

Το εικαστικό είναι του Γιάννη Βάμβουρα ζωγραφισμένο στο iphone με την τεχνική του «finger drawing»

Ελσα Γράψα

Περισσότερα μουσικά θέματα ΕΔΩ

Κάντε Like στη σελίδα της Ψυχαγωγίας στο Facebook