Αφιερωμένο στον Ντ.Χριστιανόπουλο το «Εντευκτήριο»
Αφιερωμένο στον Ντίνο Χριστιανόπουλο, που αυτόν τον μήνα κλείνει τα 81 του χρόνια, είναι το καινούργιο τεύχος του περιοδικού «Εντευκτήριο». Το τεύχος περιλαμβάνει, εκτός από τις μελέτες για το πολύπτυχο έργο του Θεσσαλονικιού ποιητή, μια σειρά λογοτεχνικών επιστολών προς τον ίδιο (του γράφουν, μεταξύ άλλων, οι Γιώργος Θέμελης, Τηλέμαχος Αλαβέρας, Ζωή Καρέλλη, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Δ. […]
Αφιερωμένο στον Ντίνο Χριστιανόπουλο, που αυτόν τον μήνα κλείνει τα 81 του χρόνια, είναι το καινούργιο τεύχος του περιοδικού «Εντευκτήριο».
Το τεύχος περιλαμβάνει, εκτός από τις μελέτες για το πολύπτυχο έργο του Θεσσαλονικιού ποιητή, μια σειρά λογοτεχνικών επιστολών προς τον ίδιο (του γράφουν, μεταξύ άλλων, οι Γιώργος Θέμελης, Τηλέμαχος Αλαβέρας, Ζωή Καρέλλη, Τάκης Βαρβιτσιώτης, Δ. Π. Παπαδίτσας, Ρένος Αποστολίδης, Μίλτος Σαχτούρης, Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Δάλλας και Τ. Κ. Παπατζώνης), όπως και ένα εκτενές χρονολόγιο, σχεδιασμένο με διαφωτιστικές λεπτομέρειες από τον Γιώργο Κορδομενίδη.
Μεγάλο μέρος της συζήτησης που ανοίγει για τον Χριστιανόπουλο το «Εντευκτήριο» επικεντρώνεται, όπως είναι εύλογο, στην ποίησή του. Κανένας από τους συνεργάτες του αφιερώματος δεν αμφισβητεί πως εκείνο που δεσπόζει στους κόλπους της είναι το ερωτικό στοιχείο. Ενώ, όμως, κάποιοι επιμένουν αποκλειστικά σε αυτό το στοιχείο (Crescenzio Sangilio, Περικλής Σφυρίδης, Γιώργος Χρονάς), άλλοι είτε σπεύδουν να διακρίνουν τον έρωτα από το σεξ, που λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο στα ποιήματα του Χριστιανόπουλου (Χρήστος Καββαδάς), είτε προτιμούν να αναδείξουν την αμφισβητησιακή διάσταση του ερωτικού του λόγου (Νίκος Δαββέτας).
Ένα άλλο θέμα που απασχολεί τους μελετητές είναι η σχέση ανάμεσα στην ποιητική και την πεζογραφική παραγωγή του Χριστιανόπουλου. Τι ακριβώς αντικατοπτρίζουν τα πεζά του; Έναν παραδοσιακό ρεαλισμό, που έχει ως αποτέλεσμα μιαν απλώς απολαυστική αφήγηση (Θανάσης Μαρκόπουλος), ή μιαν εν μέρει έστω προσχώρηση στα εκφραστικά μέσα του μοντερνισμού, τα οποία καθορίζουν ολοκληρωτικά την ποίησή του (Παναγιώτης Σ. Πίστας); Και το συλλογικό αποτύπωμα; Δεν επικοινωνεί άραγε η ποίηση του Χριστιανόπουλου με το πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον της εποχής της και δεν εκδηλώνει κάτι από το πνεύμα του; Με τον χαμηλόφωνο, αντιηρωικό και ρομαντικό στίχο του, ο ποιητής εικονογραφεί σίγουρα το ισχυρό αίσθημα διάψευσης που κατέλαβε την ελληνική κοινωνία μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου (Μαρία Ιατρού).
Σε ένα άλλο επίπεδο, οι απογυμνωμένες εικόνες του και η συνεχής περιπλάνησή του στην πόλη (Roberto Capel Badino) αποκαλύπτουν μιαν έντονη τάση για αυτογνωσία, που συχνά ταυτίζεται με μιαν επίμονα αντικομφορμιστική συνείδηση (Γιώργος Χ. Θεοχάρης). Πρόκειται για μια συνείδηση που κάποια στιγμή θα αποβάλει, με μια πολύ προσωπική αίσθηση του πολιτικού, κάθε εξυψωτικό στερεότυπο της Ιστορίας (Δημήτρης Κόκορης).
Ο Χριστιανόπουλος, όμως, δεν είναι μόνο η ποίηση και η πεζογραφία του. Είναι, επίσης οι επιδόσεις του στην κριτική, το δοκίμιο και τη φιλολογική έρευνα (Δημήτρης Κόκορης), το ενδιαφέρον του για τη λαϊκή παράδοση και τον Καραγκιόζη (Σωτηρία Σταυρακοπούλου), όπως και το μεταφραστικό του έργο, που ξεκινάει από την αρχαία ελληνική γραμματεία και φτάνει μέχρι τη νεότερη παγκόσμια λογοτεχνία (Δημήτρης Χουλιαράκης).
Το αφιερωματικό τεύχος του «Εντευκτηρίου» ολοκληρώνεται με όσα ανακαλούν για την προσωπικότητα του Χριστιανόπουλου συνεργάτες, στενοί γνώριμοι και αφοσιωμένοι του φίλοι (Άρις Γεωργίου, Νίκος Καρατζάς, Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Γ. Κορδομενίδης, Θωμάς Κοροβίνης, Μαρία Κουγιουμτζή, Ηλίας Κουτσούκος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Βάνα Χαραλαμπίδου), όπως και με μια συστηματική παρουσίαση του πιο πρόσφατου βιβλίου για τη δουλειά του (Τάσος Καλούτσας).