Ράλι Ντακάρ 2011, 12η μέρα: Ηλεκτρικό πρόβλημα πρόδωσε τον Βασίλη Ορφανό

Δώδεκα σκληρές μέρες μετά την εκκίνηση από το Μπουένος Άιρες και μόλις τρεις πριν την επιστροφή στην πρωτεύουσα της Αργεντινής για τον τερματισμό του 33ου Ράλι Ντακάρ, ο Βασίλης Ορφανός προδόθηκε από ένα ηλεκτρικό πρόβλημα της Aprilia 450 και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.

Ο 37χρονος έκανε καλούς χρόνους στα πρώτα τρία σημεία σύνδεσης (Way Points) της 10ης Ειδικής Διαδρομής. Όταν προέκυψε το πρόβλημα ζήτησε βοήθεια από δύο αγωνιζόμενους, να του δώσουν ρεύμα για συνεχίσει την προσπάθειά του, αλλά η μοτοσικλέτα επέμενε να σβήνει και ήταν, τελικά, αδύνατο να συνεχίσει.

Ο Βασίλης Ορφανός εξήγησε: «Ήδη μετά το τέλος της Ειδικής Διαδρομής της Τρίτης (12/01) παραπονέθηκα στους μηχανικούς της ομάδας για ένα πρόβλημα με το ρεύμα, καθώς η μηχανή μου δεν πήρε μπροστά με τη μίζα. Οι μηχανικοί μου απάντησαν ότι το πρόβλημα ήταν στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και, αφού στο τελευταίο τσεκάρισμα πριν τον αγώνα της Τετάρτης η μηχανή πήρε μπροστά, αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε τη μπαταρία.

Όμως, όταν ξεκινήσαμε πάλι το αγώνα, στις 4:00 τα ξημερώματα της Τετάρτης, η μηχανή πάλι δε πήρε μπρος με τη μίζα και αναγκάστηκα να τη σπρώξω για να ξεκινήσει. Για να είμαι ειλικρινής, γνωρίζοντας το απαιτητικό πρόγραμμα της ημέρας, σε όλη τη διαδρομή είχα αυτή την έγνοια και κυρίως πρόσεχα να μη μου σβήσει η μηχανή. Μετά την απλή διαδρομή, το απίστευτο κρύο και το πέρασμα των Άνδεων στα 4.800 μέτρα, σειρά είχε η Ειδική.

Πριν από την ειδική το πρόγραμμα προέβλεπε ανεφοδιασμό και σε αυτό το σημείο είναι που ξεκίνησαν τα πραγματικά προβλήματα, καθώς έπρεπε πάλι να σπρώξω για να πάρει μπρος η μοτοσικλέτα. Σήκωσα το ρελαντί και έφυγα αποφασισμένος ότι σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να μου σβήσει.

Από τα 170 χιλιόμετρα της Ειδικής είχα διανύσει ήδη τα 102, όταν το road book μας έστειλε να περάσουμε από ένα ποτάμι με πολλή πέτρα – να κάνουμε, δηλαδή, trial. Σήκωσα ξανά το ρελαντί για να ξεκολλήσω από το ποτάμι και τότε ο κινητήρας έσβησε και πάλι.

Βρισκόμουν σε εκείνο το σημείο ολομόναχος, χωρίς άλλους οδηγούς κοντά μου, αλλά για καλή μου τύχη εκείνη τη στιγμή πέρασε ένας Ολλανδός οδηγός, στην ίδια ομάδα με μένα, και μου έδωσε ρεύμα για να συνεχίσω. Όμως αποδείχτηκε μάταιη η προσπάθεια, καθώς μετά από εκατό μέτρα έμεινα και πάλι.

Ήμουν αποφασισμένος ότι δεν επρόκειτο να εγκαταλείψω, όμως ένιωθα τις δυνάμεις μου να λιγοστεύουν. Η υπερπροσπάθεια του αγώνα, η αγωνία για τη μηχανή, το πείσμα μου να βρω τη λύση, είχαν σαν αποτέλεσμα να μείνω και από σωματικά υγρά.

Βρισκόμουν στη μέση του πουθενά, μόνος στην έρημο, και σκεφτόμουν ότι έπρεπε να βρω έναν τρόπο να μην εγκαταλείψω. Ήμουν στη στιγμή που έπρεπε να ζυγίσω τις αποφάσεις μου, όταν πέρασε από πάνω μου ένα ελικόπτερο της οργάνωσης. Του έκανα σήμα να κατέβει και ζήτησα από τον γιατρό να μου χορηγήσει επιτόπου έναν ορό.

Η ιατρική ομάδα, όπως όφειλε, με ρώτησε αν εγκαταλείπω ή όχι τον αγώνα. Στην αρνητική μου απάντηση πήρα την προειδοποίηση ότι αν σε ένα τέταρτο που θα περνούσα ξανά δεν έφευγα μαζί τους, τότε η εναλλακτική μου -αν δε έλυνα και το πρόβλημα της μηχανής- θα ήταν να περάσω όλο το βράδυ στην έρημο.

Με τον ορό που μου έδωσε ο γιατρός ανέκτησα κάποιες δυνάμεις. Η ιστορία συνεχίστηκε με ένα αυτοκίνητο αγωνιζόμενων, οι οποίοι είχαν χαθεί. Σε αντάλλαγμα για το γεγονός ότι τους έδειξα το δρόμο, μου έδωσαν ρεύμα. Έβαλα μπροστά τη μηχανή, ωστόσο μετά από εκατό μέτρα έσβησε και πάλι.

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι είχαν τελειώσει όλα. Έφτασα στο οριακό σημείο όπου πλέον ετίθετο θέμα επιβίωσης. Δεν το κρύβω ότι η ‘τρέλα’ του Ντακάρ με παρότρυνε να κάνω την υπέρβαση και να το ρισκάρω, ωστόσο ένιωθα πολύ αδύναμος και για πρώτη φορά έπρεπε να υπερισχύσει η λογική.

Ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να μείνω τη νύχτα στην έρημο, ήταν μάταιος κόπος να προσπαθήσω να βάλω μπροστά τη μηχανή. Προτού μετρήσω το δίκαιο και το άδικο, την τύχη και την ατυχία, νιώθω καλά με τον εαυτό μου διότι έκανα ό, τι μπορούσα, διότι δεν εγκατέλειψα το μότο μου ότι ‘δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω’. Δυστυχώς έφτασα στο σημείο που δε μπορούσα άλλο».

Αρκετές ώρες μετά την εγκατάλειψη, η μηχανή του Βασίλη Ορφανού μεταφέρθηκε με ελικόπτερο (καθώς τα φορτηγά της οργάνωσης δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν το σημείο) στον καταυλισμό της πόλης Chilecito. Στο bivouac οι μηχανικοί της Aprilia διαπίστωσαν ότι είχε καεί η γεννήτρια που έδινε ρεύμα.

auto.in.gr