Ηπατίτιδα: «Μήπως είμαι ένας από τους 12;»

«Μήπως είμαι 1 από τους 12;» Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα και της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Ευαισθητοποίησης για την Ηπατίτιδα (19 Μαΐου) με σκοπό την ενημέρωση και ενεργοποίηση του πληθυσμού ώστε να κάνουν τις απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις, αφού υπολογίζεται ότι σε παγκόσμιο επίπεδο, 1 στους 12 συνανθρώπους μας έχουν προσβληθεί από τον ιό της Ηπατίτιδας B ή C.

Σε Συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησαν τα μέλη της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Ήπατος (Ε.Ε.Μ.Η.), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ηπατίτιδας, τόνισαν ότι δυστυχώς και αυτό το μεγάλο ποσοστό δεν λέει όλη την «αλήθεια».

Αυτό που πραγματικά πρέπει να μας ανησυχεί και να μας κινητοποιεί είναι το γεγονός ότι ένας στους 12 ανθρώπους σ’ολόκληρο τον κόσμο είναι φορέας ηπατίτιδας B ή C, ποσοστό πολύ υψηλότερο από αυτό των φορέων του HIV/AIDS ή των συνολικά πασχόντων από καρκίνο κάθε μορφής.

Αλλωστε, όπως επεσήμανε ο Σπ. Ντουράκης, πρόεδρος του Δ.Σ. της Ε.Ε.Μ.Η., αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Β’ Πανεπιστημιακή Κλινική, ΓΝΑ «Ιπποκράτειο»), ο ιός της ηπατίτιδας Β είναι το μεγαλύτερο καρκινογόνο μετά το κάπνισμα.

Στην χώρα μας, 400.000 Έλληνες πάσχουν από χρόνια ηπατίτιδα Β ή C και οι περισσότεροι από αυτούς δεν το γνωρίζουν.

Επίσης, πρόσφατοι υπολογισμοί στη Γαλλία και στις Η.Π.Α. προβλέπουν αύξηση κατά 61% των περιπτώσεων κίρρωσης και 68% των περιπτώσεων ηπατοκυτταρικού καρκίνου, ενώ αντίστοιχη μελέτη στην Ελλάδα υπολόγισε ότι θα έχουμε αύξηση κατά 21% των κιρρωτικών ασθενών και κατά 30% των περιστατικών πρωτοπαθούς καρκίνου του ήπατος σε έδαφος χρόνιας ηπατίτιδας C.

Επιπλέον όπως επεσήμανε ο Ι. Ελευσινιώτης, γενικός γραμματέας του Δ.Σ. της Ε.Ε.Μ.Η., λέκτορας Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, επιστημονικός υπεύθυνος του Ηπατολογικού Ιατρείου της Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Έλενα Βενιζέλου», υπάρχει σημαντική αύξηση των περιπτώσεων Ηπατίτιδας Β σε εγκύους ιδιαίτερα σε πληθυσμούς οικονομικών μεταναστών που ζούν και εργάζονται στη χώρα μας.

Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι η μετάδοση της ηπατίτιδας Β στο νεογνό από την θετική μητέρα είναι ιδιαίτερα υψηλή εάν δεν ληφθούν άμεσα μετά τον τοκετό τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης καθιστούν τον έλεγχο όλων των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας καθώς και τον εμβολιασμό των οροαρνητικών εξ αυτών απαραίτητο προκειμένου να διαφυλάξουν τόσο την μελλοντική υγεία τους όσο και τα λοιπά μέλη της οικογενείας τους. Παράλληλα λόγω της υψηλής διασποράς της ηπατίτιδας Β μέσα στην οικογένεια πολύ συχνά με την ανακάλυψη ενός θετικού ατόμου ανακαλύπτονται και άλλα θετικά και επί χρόνια ασυμπτωματικά άτομα (γονείς, σύζυγοι, αδέλφια) που χρήζουν ειδικού ελέγχου, παρακολούθησης και πιθανά αντιμετώπισης.

Κι όμως η Χρόνια Ιογενής Ηπατίτιδα, όπως διευκρίνισε ο Ι. Γουλής, μέλος του Δ.Σ. της Ε.Ε.Μ.Η., γαστρεντερολόγος, επίκουρος καθηγητής Γαστρεντερολογίας στο ΑΠΘ (Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»), είναι ένα νόσημα που αντιμετωπίζεται και σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να ιαθεί πλήρως εφόσον βέβαια υπάρξει εντοπισμός των ασθενών και έγκαιρη διάγνωση του προβλήματος.

Οι ιοί της ηπατίτιδας Β, C και D, όπως για άλλη μία φορά ανέφερε ο κ. Ντουράκης μεταδίδονται παρεντερικά (με τη γέννα, σεξ δίχως προφυλάξεις, μοίρασμα συριγγών κ.λπ.). και προκαλούν οξεία και χρόνια λοίμωξη, ενώ οι ιοί Α και Ε μεταδίδονται με την κοπροανοστοματική οδό (μολυσμένο νερό ή φαγητό) και δεν προκαλούν χρονιότητα.

Έλεγχο για ηπατίτιδα Β και C χρειάζονται οι συγγενείς των φορέων και όσοι έρχονται σε στενή επαφή μαζί τους. Η διάγνωση της οξείας ή χρόνιας ιογενούς ηπατίτιδας στηρίζεται στην ανεύρεση των κατάλληλων ορολογικών δεικτών στο αίμα με ειδικές εξετάσεις.

Πολλοί άνθρωποι ζουν επί χρόνια με τους ιούς, δίχως να αναπτύξουν σοβαρά προβλήματα. Σε αρκετούς όμως υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης κίρρωσης ή ηπατοκυτταρικού καρκίνου. Οι άνθρωποι αυτοί με χρόνια ηπατίτιδα Β ή C σε εξέλιξη μπορεί να αισθάνονται καλά για πολύ καιρό.

Στη θεραπευτική προσέγγιση της χρόνιας ηπατίτιδας Β, βασικός στόχος είναι η επίτευξη μακροχρόνιας ιολογικής ύφεσης, ενώ στη χρόνια ηπατίτιδα C στόχος της θεραπείας είναι η εκρίζωση του ιού.

Για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της χρόνιας ηπατίτιδας Β χρησιμοποιούνται ή η ιντερφερόνη και ή και τα από του στόματος αντιικά (λαμιβουντίνη, διπιβαλική αδεφοβίρη, εντεκαβίρη, τελμπιβουντίνη, τενοφοβίρη). Η θεραπεία της χρόνιας ηπατίτιδας C συνίσταται στη χορήγηση συνδυασμού πεγκυλιωμένης ιντερφερόνης και ριμπαβιρίνης και είναι πολύ σημαντικό ότι μπορούν οι γιατροί να προβλέπουν σε συγκεκριμένα σημεία-ορόσημα της θεραπείας την πιθανότητα ανταπόκρισης των ασθενών, εξασφαλίζοντας έτσι καλύτερη συμμόρφωση.

H πρόληψη της λοίμωξης, τόνισε ο Σ.Κουτσουνάς, ταμίας του Δ.Σ. της Ε.Ε.Μ.Η., παθολόγος, διευθυντής του Κέντρου Ελέγχου και Αναφοράς Ιογενούς Ηπατίτιδας του ΙΚΑ από τους ιούς στηρίζεται στην ενημέρωση των ομάδων αυξημένου κινδύνου σχετικά με τους τρόπους μετάδοσης και κυρίως στην εφαρμογή προγραμμάτων εμβολιασμού έναντι των ιών ηπατίτιδας Α και Β.

Για τον λόγο αυτό η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης του Ήπατος (Ε.Ε.Μ.Η.), που απαρτίζεται από εξειδικευμένους ηπατολόγους, δραστηριοποιείται έντονα στο χώρο της ηπατίτιδας με συνεχή προσφορά στην πρόληψη, τη θεραπεία, καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Η ανάπτυξη της επικοινωνίας και ενημέρωσης με τους επαγγελματίες υγείας, τους ασθενείς, αλλά και εκείνους που ενδιαφέρονται να ενημερωθούν γενικότερα, είτε ανήκουν στο χώρο της υγείας είτε όχι, αποτέλεσε και θα αποτελεί πρωταρχική μέριμνα της Ε.Ε.Μ.Η

health.in.gr