Επιρρεπή σε τραυματισμούς και λοιμώξεις τα κάτω άκρα των διαβητικών
Θεσσαλονίκη: Επιρρεπή σε τραυματισμούς και λοιμώξεις είναι τα πόδια των ατόμων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, με συνέπεια να παρουσιάζουν επιπλοκές με νευροπάθεια και αγγειοπάθεια. Το διαβητικό πόδι είναι αυτό που κινδυνεύει περισσότερο με εξελκώσεις, νευροπαθητική οστεοαρθροπάθεια, ισχαιμία και ακρωτηριασμό.
Θεσσαλονίκη: Επιρρεπή σε τραυματισμούς και λοιμώξεις είναι τα πόδια των ατόμων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, με συνέπεια να παρουσιάζουν επιπλοκές με νευροπάθεια και αγγειοπάθεια. Το διαβητικό πόδι είναι αυτό που κινδυνεύει περισσότερο με εξελκώσεις, νευροπαθητική οστεοαρθροπάθεια, ισχαιμία και ακρωτηριασμό.
Αν και στα κλασικά ιατρικά συγγράμματα το διαβητικό πόδι αναφέρεται ως μια επιπλοκή του σακχαρώδους διαβήτη, στη σύγχρονη βιβλιογραφία τείνει να αναδειχθεί ως ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα. Σ’ αυτό συνετέλεσαν οι πολλές μελέτες των τελευταίων δεκαετιών, οι οποίες παρουσιάζουν το μέγεθος του προβλήματος.
Αυτά τονίστηκαν σε συζήτηση στρογγυλού τραπεζιού στο πλαίσιο του 26ου συνεδρίου της Ορθοπαιδικής και Τραυματολογικής Εταιρείας Μακεδονίας-Θράκης, που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη υπό την προεδρία του ορθοπαιδικού χειρουργού Αναστασίου Κυριακίδη.
Ο συντονιστής της συζήτησης Στέφανος Προβελέγγιος, αναπληρωτής διευθυντής της ορθοπαιδικής κλινικής του «Λαϊκού» Νοσοκομείου της Αθήνας, ανέφερε ότι σύμφωνα με υπολογισμούς η συχνότητα των ακρωτηριασμών λόγω σακχαρώδους διαβήτη ανέρχεται σε 248 ανά 100.000 διαβητικού πληθυσμού κάθε χρόνο, τη στιγμή, που σε μη διαβητικούς η συχνότητα μόλις που αγγίζει τους 20 ανά 100.000 κάθε χρόνο. Τα δυσάρεστα, πρόσθεσε, δεν εξαντλούνται εδώ, αφού το 15% των διαβητικών τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους θα παρουσιάσουν κάποιο πρόβλημα στα πόδια τους.
Αυτό μεταφράζεται σε μακροχρόνιες νοσηλείες, οικονομικές δαπάνες, απώλεια εργασίας και καριέρας, απασχόληση με τη νόσο όλης της οικογένειας και τελικά σε τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό κόστος. Το παρήγορο είναι ότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες η έρευνα και η μελέτη του προβλήματος έχουν εντατικοποιηθεί και όλο και περισσότεροι επιστήμονες και φορείς ασχολούνται με το διαβητικό πόδι.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις, που εφαρμόζονται για την αποκατάσταση των βλαβών του διαβητικού ποδιού δεν διαφέρουν από αυτές, που πραγματοποιούνται σε μη διαβητικούς ασθενείς. Αυτό που διαφέρει είναι η στρατηγική που εφαρμόζει ο χειρουργός λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του ασθενούς του, που υπαγορεύει η υποκείμενη συστηματική του νόσος. Και αυτές είναι η νευροπάθεια και η ισχαιμία.
Η χειρουργική του διαβητικού ποδιού μπορεί να διακριθεί σε προφυλακτική, που αποσκοπεί στην εξάλειψη των ανατομικών παραμορφώσεων του ποδιού, οι οποίες προδιαθέτουν στη δημιουργία εξελκώσεων και θεραπευτική, που απευθύνεται στις επιπλοκές του διαβητικού ποδιού και αποσκοπεί τόσο στην απόδοση ενός λειτουργικού ποδιού, όσο και στη διάσωση της ζωής του ασθενούς πολλές φορές.