Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως το smart fortwo γιορτάζει φέτος τα όγδοα του γενέθλιά του. Το λιλιπούτειο μοντέλο δείχνει το ίδιο φουτουριστικό με το αρχικό, του οποίου τα αποκαλυπτήρια έγιναν το 1998. Προσφέροντας νέο αέρα στην κατηγορία των αυτοκινήτων πόλης, απέδειξε ότι ήταν κάτι παραπάνω από μία μόδα, παρά τις χαμηλότερες του αναμενομένου πωλήσεις.
Δεν είναι μυστικό ότι η εταιρεία που ανήκει στη Mercedes-Benz αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, ωστόσο τα αφεντικά της smart ελπίζουν να αφήσουν τα προβλήματα στο παρελθόν. Η επόμενη γενιά fortwo εξελίσσεται ήδη και χαρακτηρίζεται σαν το μοντέλο που ή θα σώσει ή θα κλείσει την εταιρεία. Μπορεί λοιπόν μία φουτουριστική υβριδική έκδοση να αποδειχθεί δημοφιλής; Για να το διαπιστώσουμε, βρεθήκαμε πίσω από τιμόνι του πρωτότυπου μοντέλου.
Η άποψή μας
Οι καλύτερες στιγμές της smart είναι όταν καινοτομεί και ξαναγράφει τους κανόνες. Το fortwo τα κατάφερε αλλά τα επόμενα μοντέλα – ειδικά το forfour- δεν είχε να επιδείξει κάτι νέο. Με το fortwo hybrid, η εταιρεία βρίσκεται ξανά στο σωστό δρόμο. Αν η έκδοση παραγωγής καταφέρει να επιτύχει κατανάλωση 3 λίτρων/100χλμ., τότε θα είναι επιτυχημένο.
Τοποθετημένο στο υπάρχον fortwo, το υβριδικό σύστημα διαθέτει ένα ηλεκτρικό μοτέρ 27 ίππων που συνδυάζεται με κινητήρα diesel 800κ.εκ., απόδοσης 40 ίππων, τοποθετημένο στο πίσω μέρος. Τα πολύ καλά νέα αφορούν στο ότι το αυτοκίνητο επιτυγχάνει μέση κατανάλωση της τάξης των 3 λίτρων/100χλμ. Όπως συμβαίνει και με το σύστημα του Toyota Prius, έτσι και στο fortwo, ο ηλεκτροκινητήρας μετακινεί το όχημα από στάση και στη συνέχεια επεμβαίνει και ο πετρελαιοκινητήρας.
Το σύστημα διαθέτει δύο επιλογές: τη Standard, στην οποία οι δύο κινητήρες δουλεύουν μαζί και τη Sport, στην οποία το σύστημα ενισχύεται και από μία μπαταρία, προσφέροντας καλύτερες επιδόσεις. Και στα δύο συστήματα υπάρχει η επιλογή της απενεργοποίησης ή όχι του κινητήρα εσωτερικής καύσης όταν το αυτοκίνητο σταματά για περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο.
Στο πειραματικό μοντέλο που οδηγήσαμε, η επιλογή της επιθυμητής λειτουργίας γινόταν από μία οθόνη πολλαπλών ενδείξεων δίπλα στο τιμόνι. Στις εκδόσεις παραγωγής πάντως η επιλογή θα γίνεται από έναν διακόπτη.
Σε κανονικές συνθήκες οδήγησης, το αυτοκίνητο δείχνει αργό, αφού είναι 70 κιλά βαρύτερο από τη βασική πετρελαιοκίνητη έκδοση, η οποία δεν εισάγεται στην Αγγλία, αλλά είναι αρκετά δημοφιλής στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Το επιπλέον βάρος οφείλεται στον ηλεκτροκινητήρα και στην μπαταρία. Η τελευταία είναι Νικελίου-Υδριδίου, τοποθετημένη κάτω από το κάθισμα του οδηγού. Ωστόσο, όταν η ταχύτητα αυξάνεται, οι επιταχύνσεις γίνονται καλύτερες, χάρη στην επιπλέον ροπή. Η μεγαλύτερη βελτίωση πάντως, αφορά στις, παραδοσιακά, άσχημες αλλαγές ταχυτήτων των smart. Εξαιτίας του υβριδικού συστήματος, οι αλλαγές είναι πλέον αρκετά πιο ομαλές και έχει σχεδόν εξαλειφθεί το κόμπιασμα που παρατηρείται στα smart.
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να πει πως το αυτοκίνητο δεν έχει ψεγάδια. Επειδή η μίζα θέτει σε λειτουργία τον κινητήρα diesel, όταν απαιτείται επιπλέον ισχύς, οι οδηγοί θα πρέπει να συνηθίσουν το σφύριγμα που κάνει. Σε συνθήκες κίνησης στην πόλη αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά, κάτι που γίνεται ενοχλητικό.
Στα θετικά στοιχεία του υβριδικού fortwo συγκαταλέγεται φυσικά η κατανάλωση του, που είναι κατά 15% χαμηλότερη από εκείνη του diesel fortwo, ενώ η μπαταρία φορτίζεται πλήρως εν κινήσει σε, μόλις, 10 λεπτά. Αν λοιπόν η επόμενη γενιά του μοντέλου φανεί αντάξια του υβριδικού συστήματος της εταιρείας, τότε τα οικονομικά της smart θα βελτιωθούν σημαντικά.