Η σωματική κόπωση είναι στο μυαλό και όχι στους μύες

Λονδίνο: Η κόπωση είναι στο μυαλό και όχι στους μύες, υποστηρίζουν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική, σύμφωνα με δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου New Scientist.

Τα συγκεκριμένα ευρήματα μπορούν να οδηγήσουν στην θεραπεία παθήσεων όπως το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης ή στη δημιουργία απαγορευμένων ουσιών για τη βελτίωση της απόδοσης των αθλητών.

Παραδοσιακά, η κόπωση θεωρείται αποτέλεσμα τις υπερπόνηση των μυών, οι οποίοι σταματούν να λειτουργούν φυσιολογικά. Αλλά νέα δεδομένα αποδεικνύουν ότι ο εγκέφαλός μας είναι αυτός που μας κάνει να αισθανόμαστε κουρασμένοι μετά από κάθε σωματική άσκηση. Αυτό συμβαίνει διότι ο εγκέφαλός μας παρεμβαίνει για να εμποδίσει βλάβες στους μύες όταν πιέζουμε πολύ το σώμα μας.

Η Δρ Πάολα Ροντσον-Ανσλεϊ και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν απέδειξαν ότι ένα ευρέως γνωστό μόριο του σώματος, η ιντερλευκίνη-6 (IL-6) παίζει κυρίαρχο ρόλο στο να λεει στον εγκέφαλο πότε να επιβραδύνει. Τα επίπεδα της IL-6 στο αίμα είναι 60 με 100 φορές υψηλότερα του φυσιολογικού μετά από παρατεταμένη σωματική άσκηση. Όταν οι επιστήμονες ένεσαν υγιή άτομα με IL-6, αμέσως αυτά αισθάνθηκαν κουρασμένα.

Για να διευκρινίσουν αν όντως η IL-6 επηρεάζει την απόδοση, η Δρ Ροντσον-Ανσλεϊ ένεσε επτά δρομείς είτε με IL-6, είτε με ψευδοφάρμακο και τους χρονομέτρησε για απόσταση 10 χιλιομέτρων. Μια εβδομάδα αργότερα το πείραμα αντιστράφηκε.

Κατά μέσο όρο, οι δρομείς έτρεξαν ένα λεπτό γρηγορότερα μετά από τη χορήγηση του ψευδοφαρμάκου, σημαντική διαφορά, αν ληφθεί υπόψη ότι ο χρόνος τερματισμού ήταν περίπου 41 λεπτά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μελέτη υποκινήθηκε από το προσωπικό ενδιαφέρον της Δρ Ροντσον-Ανσλεϊ, διότι η αθλητική της καριέρα έληξε πρόωρα όταν προσβλήθηκε από το σύνδρομο υποαπόδοσης. Προπονούνταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996, όταν το απαιτητικό της πρόγραμμα οδήγησε το σώμα της στα άκρα.

«Ξαφνικά μετά από μια απόσταση πέντε χιλιομέτρων, αισθανόμουν ότι είχαν τρέξει μαραθώνιο», θυμάται.

Ελπίζει η μελέτη της να οδηγήσει σε θεραπεία για το σύνδρομο υποαπόδοσης και το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.

Μια προσέγγιση προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι να μπλοκαριστούν οι υποδοχείς της IL-6 στον εγκέφαλο με τη χρήση αντισωμάτων. Αυτή η τακτική έχει ήδη αποδειχθεί αποτελεσματική στην αντιμετώπιση ορισμένων συμπτωμάτων της χρόνιας κόπωσης, αλλά εγείρει ανησυχίες ότι αθλητές χωρίς ηθικούς φραγμούς θα την εφαρμόσουν για να μπορούν να προπονούνται σκληρότερα.

Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε ότι η IL-6 έχει πολλές επιδράσεις στο σώμα, άρα το μπλοκάρισμά της δράσης μπορεί να είναι αντιπαραγωγικό ή επικίνδυνο. Εξάλλου, οι υποδοχείς της IL-6 στους πρωταθλητές μπορεί να είναι λιγότερο ευαίσθητοι.

Τα αποτελέσματα της μελέτης θα δημοσιευθούν και στο επιστημονικό έντυπο Canadian Journal of Applied Physiology

health.in.gr