Εικόνες παιδεύουν το μυαλό – Κριτική

Τυχερά τα τραγούδια που γράφονται κάτω από συναισθηματική φόρτιση και ευαισθησία και δεν περιέχουν την αγωνία και το άγχος να γίνουν σουξέ. Μερικά από αυτά είναι τα δεκατέσσερα τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται σε αυτόν το δίσκο με τον τίτλο «Εικόνες παιδεύουν το μυαλό». Ο δημιουργός τους, ο Πέτρος Δουρδουμπάκης, τα συγκέντρωσε και μας τα ξαναπαρουσιάζει με νέες ενορχηστρώσεις και ερμηνείες. Οι τρυφερές μελωδίες, παιγμένες με παραδοσιακά όργανα οι περισσότερες, ενορχηστρωμένες από τον ίδιο το συνθέτη, σε συνεργασία με όλους τους μουσικούς που συμμετέχουν, απευθύνονται σε ένα κοινό που ψάχνει το τραγούδι πέρα από τα όρια του εύκολου και του τυχαίου. Οι λιτοί στίχοι των τραγουδιών, χωρίς εξάρσεις και σύγχρονα σλόγκαν, είναι αρκετά περιεκτικοί, και ανήκουν ως επί το πλείστον στον Π.Δουρδουμπάκη, εκτός από το «Κόκκινο Κρασί» και το «Ταξιδιάρικο Πουλί» (διασκευή του τραγουδιού «Bayaty» των Ashkhabad), που είναι του Γιώργου Δουρδουμπάκη, τα «Μαύρα Σύννεφα» του Θάνου Φουργιώτη, το «Παραθυράκι» του Βασίλη Καφούρου και το «Ό,τι άναψε θα σβήσει» του Τάκη Κωλέτη. Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι «Το σχεδόν και το ίσως» με την ιδιαίτερα εκφραστική ερμηνεία του Παντελή Θεοχαρίδη, ο οποίος διαθέτει μια σπάνια φωνή που παραμένει ανεκμετάλλευτη, τα «Τριαντάφυλλα» με το Γεράσιμο Ανδρεάτο, το «Παραθυράκι» που ερμηνεύει πολύ τρυφερά μια νέα φωνή, η Ειρήνη Νικολάου, και οι «Τυφλές Ελπίδες» (μεταξύ μας προτιμάμε την ερμηνεία της Μελίνας Κανά). Τα υπόλοιπα τραγούδια ερμηνεύουν ο Βασίλης Λέκκας, ο Παντελής Θαλασσινός, η Ελένη Λεγάκη και ο ίδιος ο συνθέτης με την ιδιότυπη μελαγχολική φωνή του.