Ένα βαθύ τραύμα μνήμης και αξιοπρέπειας άνοιξε ξανά στον παραλιακό χώρο της Αμπελούπολης στο Μάτι.
Σύμφωνα με ανάρτηση του Δήμου Μαραθώνος, άγνωστοι προχώρησαν σε έναν απαράδεκτο βανδαλισμό και κλοπή: αφαίρεσαν τα μηχανήματα λειτουργίας της «Καιόμενης Σφαίρας», καθώς και την κάμερα ασφαλείας από τον χώρο του μνημείου.

Ένα μνημείο που δεν είναι απλώς ένα έργο τέχνης. Είναι μια σιωπηλή κραυγή μνήμης, αφιερωμένη στα 104 θύματα της φονικής πυρκαγιάς της 23ης Ιουλίου 2018 στο Μάτι. Και αυτή η κραυγή επιχειρήθηκε να φιμωθεί.

Ο Δήμος Μαραθώνος, στην ανάρτηση του, καταδικάζει με τον πλέον απερίφραστο τρόπο την πράξη, τονίζοντας πως τέτοιες ενέργειες δεν είναι μόνο ποινικά κολάσιμες, αλλά συνιστούν βαθιά αντικοινωνική συμπεριφορά, καθώς προσβάλλουν τη μνήμη των θυμάτων και τον πόνο των οικογενειών τους.

Η δημοτική αρχή δηλώνει αποφασισμένη σύμφωνα με την ανάρτηση, να προβεί σε κάθε νόμιμη ενέργεια, ώστε οι δράστες να εντοπιστούν και να λογοδοτήσουν για αυτή την εξοργιστική πράξη.

Ένα μνημείο που γεννήθηκε από πόνο και σεβασμό

Η Καιόμενη Σφαίρα δεν δημιουργήθηκε τυχαία. Είναι ένα έργο μνήμης και τιμής, με πολλαπλούς συμβολισμούς, που θα θυμίζει για πάντα τον άδικο χαμό συνανθρώπων μας.

Το μνημείο έχει ήδη τοποθετηθεί στην Αμπελούπολη στο Μάτι και, όπως είχε αναφερθεί παλαιότερα και κατά αποκλειστικότητα στο in , βρισκόταν στο τελικό στάδιο ολοκλήρωσής του, με εργασίες στον περιβάλλοντα χώρο.

Ο Δήμαρχος Μαραθώνα, Στέργιος Τσίρκας, είχε τονίσει ότι πρόκειται για έναν φόρο τιμής στις ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα, αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, με τη συμβολή ανθρώπων που εργάστηκαν με σεβασμό και ευαισθησία. Μιλώντας αποκλειστικά στο in σχετικά με το περιστατικό, τόνισε ότι είναι μια πράξη απολύτως αποτροπιαστική υποστηρίζοντας ότι οι δράστες ήξεραν καλά τι έκαναν αφού αφαίρεσαν και το καταγραφικό της κάμερας.

Φωτιά και νερό – πόνος και επούλωση

Η ιδέα και ο σχεδιασμός ανήκουν στην εικαστικό Καλλιόπη Οικονομάκου και την ομάδα της και υλοποιήθηκαν χάρη σε δωρεές ομογενών και ευαισθητοποιημένων πολιτών και φορέων.

Η σφαίρα – διαμέτρου τριών μέτρων, από χυτό αλουμίνιο, σκουρόχρωμη σαν καβουρντισμένη – φέρει σχισμές από τις οποίες αναδύεται πορτοκαλοκόκκινο φως, σαν φωτιά που σιγοκαίει.

Στο εξωτερικό της, νερό κυλά αργά και αδιάκοπα: σαν δάκρυ, σαν ρυάκι που ξεπλένει τον πόνο.

Το νερό που έσωσε εκατοντάδες ανθρώπους, εκείνους που βρήκαν καταφύγιο στη θάλασσα.

Ένα έργο που μιλά για θλίψη και λήθη, πόνο και επούλωση, σεβασμό και εγρήγορση.
Μια αδιάκοπη προσευχή.

Η επίθεση στην Καιόμενη Σφαίρα δεν είναι απλώς μια πράξη φθοράς.
Είναι μια προσβολή στη συλλογική μνήμη, μια πράξη που ξύνει ξανά την πληγή μιας κοινωνίας που ακόμη πενθεί.

Γιατί τα μνημεία δεν ανήκουν σε δήμους ή αρχές. Ανήκουν στη μνήμη, στους νεκρούς και στους ζωντανούς που δεν ξεχνούν.

*πηγή φωτογραφιών: https://www.facebook.com/municipalityofmarathon

Ειδήσεις Σήμερα: